Մի քանի բան ուղղակի պետք է հաշվի առնել Արցախի հարցի մասին քննարկումներում

Մի քանի բան ուղղակի պետք է հաշվի առնել Ղարաբաղյան հարցի մասին քննարկումներում.

1. 1997-98 թթ. փաթեթները և Մադրիդյան սկզբունքները նույնը չեն, կա մի շատ կարևոր տարբերություն՝ Մադրիդյան սկզբունքներում ամրագրված է, որ Արցախի վերջնական կարգավիճակը որոշվելու է հանրաքվեի միջոցով,

2. Հայաստանի կողմից միջնորդների առաջարկին միանշանակ համաձայնվելը ոչ թե ճնշումներ կբերի Ադրբեջանի նկատմամբ, այլ Հայաստանի: Եթե դու համաձայն ես, իսկ դիմացինդ՝ ոչ, ուրեմն ամեն ինչ քո ուզածով է, բալանսները խախտված են, և պետք է վերականգնել բալանսները՝ զիջումներ անել, որ մյուս կողմը համաձայնվի,

3. Այսօրվա Ադրբեջանին զիջումների գնալ առանց հետագայի վերաբերյալ հստակ երաշխիքների, նշանակում է ուժեղացնել նրան՝ զրկվելով հետագայում որևէ բան պահանջելու հնարավորությունից: Քաղաքագիտորեն եթե ձևակերպենք՝ զիջումներ անորոշ հեռանկարով,

4. Հակամարտության կողմերն են այո կամ ոչ ասել և ասելու միջնորդների ցանկացած առաջարկի, և ոչ թե միջնորդներն են որոշելու հակամարտության ելքը: Արցախի ճակատագիրը պետք է որոշի Արցախի ժողովուրդը: 

5. Այս հակամարտությունը ինքնորոշման իրավունքի շուրջ է, իսկ ինքնորոշումը կարգավորման գործընթացում կարգավիճակի հարցն է: Ուստի, չի կարելի դա դիտարկել որպես ոչ կարևոր կամ երկրորդական, ապագայի հարց,

6. Խաղաղությունն ամեն գնով իրական խաղաղության չտանող ճանապարհ է, իրական խաղաղություն հնարավոր է միայն այն դեպքում, երբ բոլոր կողմերն արժանապատիվ են դուրս գալիս խաղից

Սա ուղղակի հաշվի առնենք նախընտրական քարոզարշավի ընթացքում քաղաքական ուժերի մոտեցումները լսելիս և չտրվենք մանուպուլիացիաների:

Աննա Կարապետյան. Ֆեյսբուք