Համացանցում տեղ գտած ծաղրն իսկապես անթույլատրելի է Ցեղասպանություն վերապրած ժողովրդի սերունդների համար

Երկու խոսք ուսուցիչների համար նախատեսված Հայոց ցեղասպանության ձեռնարկի վերաբերյալ: Անկախ նրանից` ձեռնարկը օգտակար է թե ոչ, անհրաժեշտ է դրա կիրառությունը թե ոչ, համացանցում ձեռնարկի շուրջ ծավալված գրառումներում ու մեկնաբանություններում տեղ գտած զավեշտը, ծաղրը իսկապես անթույլատրելի են ցեղասպանություն վերապրած ժողովրդի սերունդների համար:

Զարմանալիորեն այդ մեկնաբանություններում «ցեղասպանություն» բառը այնքան հոլովվեց ու արժեզրկվեց, որ չես հասկանում` ինչպես և ինչու կարող են ցեղասպանություն վերապրած ժողովրդի սերունդներում առհասարակ նման մոտեցումներ կամ արժեքային ընկալումներ լինել խնդրի հետ կապված:

Տպավորություն է ստեղծվում, որ կամ մենք այնքան էլ լավ չենք պատկերացնում ինչ ասել է` ցեղասպանության ենթարկել ամբողջ մի ազգի, կամ էլ պարզապես միգուցե խնդիրներ ունենք հավաքական հիշողության շարունակականության առնչությամբ: Երկու դեպքում էլ իրավիճակը ցավալի է, քանի որ նույն ցեղասպանության դրսևորումներին ականատես եղանք ապրիլյան ռազմական գործողությունների ընթացքում:

Ինչ վերաբերում է բուն ձեռնարկի կիրառության օգտակարության հարցին, ապա այստեղ անհրաժեշտ է հստակեցնել, որ Հայաստանը և հայությունը պետք է իրենց մարդկային ու մտավոր ռեսուրսները կենտրոնացնեն Հայաստանի (ԱՀ) և հայության պաշտպանական անվտանգության արդյունավետության բարձրացման, Հայաստանի տնտեսության զարգացման ուղղությամբ:

Իհարկե, մեզ անհրաժեշտ է հետևողական լինել հայերի դեմ իրագործված ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացի նկատմամբ, սակայն կարիք ունենք Հայաստանի ու հայության առաջնահերթությունների վերանայման:

Այս տեսանկյունից, ցեղասպանության ձեռնարկի փոխարեն կարելի էր ֆինանսական միջոցներ հատկացնել նույն ուսուցիչների համար քաղաքացիական պաշտպանության վերաբերյալ ձեռնարկի պատրաստմանը և տարածմանը, քանի որ երկիրը գտնվում է փաստացի պատերազմական վիճակում, և հասարակության քաղաքացիական պաշտպանության արդյունավետության բարձրացման հարցն առավել քան ակտուալ է: 

Մյուս կողմից, մեզ հարկավոր է ձերբազատվել «զոհի» կերպարից, ինչը բավական արմատացած է մեր ժողովրդի շրջանում: Վերապրելով ցեղասպանությունը` հայ ժողովուրդը շարունակում է գոյատևել, պահպանում է իր պետականությունը, ուստի ցեղասպանությունը մեր հավաքական հիշողությունում ողբերգությունից պետք է դառնա հաղթանակ` սերունդների շարունակականության առումով

Կարեն Վերանյան. Ֆեյսբուք