Մոսկվայում ստորագրահավաք են սկսել Կարո Հալաբյանի արձանի տեղադրման դեմ

Սեպտեմբերին Մոսկվայի քաղաքային Դումայի հանձնաժողովը հավանություն էր տվել Մոսկվայում Հալաբյան փողոցում ճարտարապետ Կարո Հալաբյանի արձանի տեղադրմանը: Հայկական կողմն իր վրա է վերցրել բոլոր ծախսերը:

Սակայն Մոսկվայի Դումայի որոշումից հետո հասարակական որոշ շրջանակներում ստորագրահավաք է սկսվել արձանի տեղադրումն արգելելու համար:

Ստորագրահավաքի հեղինակները պնդում են, թե Հալաբյանը իր ժամանակին թույլ չի տվել դրսեւորվել բազմաթիվ տաղանդավոր ճարտարապետների, նրանց զրկելով պատվերներից:

Մյուս կողմից, հայտնի փաստ է, որ Հալաբյանը միակն է եղել, ով համարձակվել է հակաճառել Բերիային եւ կոմկուսի այլ ֆունկցիոներների:

Կարո Հալաբյանի գործունեության շրջանակը Ռուսաստանում ահռելի է: Նա Ճարտարապետության Ակադեմիայի փոխնախագահն էր, Ճարտարապետների միության հիմնադիրը, Մոսկվայի գլխավոր ճարտարապետը:

Մոսկվայում ու ԽՍՀՄ այլ քաղաքներում Հալաբյանի նախագծերով կառուցվել են բազմաթիվ համալիրներ ու փողոցներ: Նա Ստալինգրադի հետպատերազմյա վերականգնման գլխավոր պլանի հեղինակն է:

Կարո Հալաբյանը մեծ ճանաչում է ունեցել Եվրոպայում ու ԱՄՆ-ում: Նա 1936 թ. ընտրվել է Բրիտանական ճարտարապետական ինստիտուտի թղթակից անդամ, իսկ 1939 թ. դարձել է Նյու Յորքի պատվավոր քաղաքացի՝ Նյու Յորքի միջազգային ցուցահանդեսում ԽՍՀՄ տաղավարի ստեղծման համար:

Թվարկվածն ընդամենը նրա վաստակի մի մասն է: Այս ֆոնին, նրա արձանի տեղադրման դեմ սկսված արշավը թերեւս պատահական չէ:

Ռուսաստանում աճում է քսենոֆոբիան, եւ պարբերաբար անցկացվող հարցումներում, որոնք վերաբերվում են այլ ազգերին ռուսաստանցիների վերաբերմունքին, հայերը «պատվավոր» տեղերում են բացասական իմաստով:

Մյուս կողմից, ռուսների համար թերեւս դժվար է հոգեբանորեն հաշտվել այն մտքին, թե հայերն ինչ ահռելի, եթե չասենք առանցքային դեր են կատարել ռուսական պետության ստեղծման ու կայացման հարցում: Կարո Հալաբյանը այդ հայերից մեկն է:

Թերեւս, հայերը պետք է ի նշան բողոքի՝ սկսեն հակընդդեմ ստորագրահավաք՝ պահանջելով վերանվանել Կարո Հալաբյանի փողոցը, այսինքն՝ որ այդ փողոցը չկոչվի Հալաբյանի անունով: Մոսկվայի համար դա շատ կլինի:

Իսկ ընդհանրապես, Ռուսաստանի հայերը պետք է ուշադիր լինեն նման ազդակների հանդեպ: Դա ունի խորքային պատմական, քաղաքական ու հոգեբանական հենք: