Եթե սփյուռքահայերն իրենց իրական հայ են համարում, ապա մյուս հայրենակիցների հետ պետք է վայելեն հայրենիքի և՛ լավ, և՛ վատ կողմերը

Վերջին օրերն անկախ Հայաստանի կյանքում շատ տարբերվում են մնացած օրերից: Զենքով զորամասի գրավում Երևանում, ցույցեր, ձերբակալություններ, մի խոսքով խառը պատմություններ: Ֆիքսվենք ցույցերի վրա: Այդ ցույցերին մասնակցում են գրեթե բոլորը՝ մեծից փոքր: Այդ ցույցերին մասնակցում էին նաև սփյուռքից եկած հայեր: Նրանցից մեկը Արսինե Խանջյան էր ՝ Ատոմ Էգոյանի կինը:

Ցույցերից մեկի ժամանակ մոտ 1000 ձերբակալվածների հետ տարան նաև տիկին Խանջյանին: Մոռացանք, թե ինչի համար էինք հավաքվել ու բոլորս սկսեցինք նրա ձերբակալության մասին մտածել ու ևս մեկ անգամ հայհոյել երկրիս ոստիկաններին: Բայց ինչի՞ համար պետք է խտրականություն դնենք տիկին Խանջյանի և մնացած ձերբակալվածների մեջ: Կարծում եք Արսինեն Կանադայում ձերբակալություններ չի՞ տեսել: Տեսել է: Մի բան էլ ավել է տեսել:

Վերջիվերջո դրսում ապրող բոլոր հայերը ապրում են հայրենիքի կարոտով, անհագ ցանկություն ունեն լինեն հայրենիքում և այլն: Բայց հայրենիքը միայն քյաբաբ-խորոված, Գառնի-Գեղարդ և երեկոյան Երևանի գիշերները չեն: Հայրենիքը նաև անորակ ասֆալտի պատճառով մեքենայի անիվի պայթելն է, հայրենիքը նաև սեփական երկրի ոստիկանության կողմից ծեծ ուտելն է, հայրենիքը նաև խոնութի վաճառողուհու մուննաթ դեմքն է, հայրենիքը նաև տիրող անարդարություններն են:

Տիկին Խանջյանը ցույցին գնալուց առաջ հաստատ պատկերացում կազմել է, որ հնարավոր է իրեն ձերբակալեն և դրանից հետո, եթե գնացել է այնտեղ, ուրեմն պետք չի նրա համար սուգ անել: Պետք չի առանձնացնել մեզ իրարից: Եթե քեզ հայ ես համարում, ուրեմն պատրաստ եղիր մոռանաս անձնագրով գրանցումիդ մասին ու մյուս հայրենակիցներիդ հետ վայելիս հայրենիքդ՝ իր լավ ու վատ կողմերով:

Աշոտ Ասատրյան. ֆեյսբուք: