ԱԱԾ-ն սպառնո՞ւմ է

Այլապես ի՞նչ բացատրություն տալ ծառայության տարածած հայտարարությանը, որ ընդհանուր գծերով հետեւյալ բովանդակությունն ուներ՝ հանկարծ մեզ բան չասեք, թե չէ վերջներդ լավ չի լինի:

Կարդանք այդ հայտարարությունը. «Հաշվի առնելով սոցիալական ցանցերում, զանգվածային լրատվության տարբեր միջոցներով հասարակա-քաղաքական գործունեություն իրականացնող որոշ անհատների կողմից ազգությամբ քուրդ Աթիլլա Չիչեքին եւ Հուսեյին Յըլդրըմին Թուրքիային արտահանձնելու վերաբերյալ ՀՀ ազգային անվտանգության ծառայության հասցեին հնչեցվող անհիմն ու մերկապարանոց քննադատությունները՝ տեղեկացնում ենք, որ շրջանառվող ստահոդ լուրերը ոչ միայն չեն համապատասխանում իրականությանը, այլեւ չունեն որեւէ իրավական հիմք. դրանցով փորձ է կատարվում թիրախավորել Ծառայությանը։ Տեղեկացնում ենք, որ քրեական վարույթների շրջանակներում դատապարտված անձանց հանձնման գործընթացը դուրս է Ծառայության լիազորությունների շրջանակից։ Ազգային անվտանգության ծառայությունը հորդորում է զերծ մնալ պետական կառույցների հեղինակությունը արատավորող, երկրի արտաքին անվտանգությունը խաթարող ապատեղեկատվություն տարածելու անթույլատրելի գործելաոճից եւ զգուշացնում է, որ Ծառայությունն իր լիազորությունների շրջանակում ստուգողական գործողությունների միջոցով հետամուտ է լինելու՝ պարզելու ստահոդ լուրեր տարածողների իրական շարժառիթները եւ քողարկված մղումները»:

ԱԱԾ-ի շշկռվածության ու խրթին ոճի մասին դեռ ոչինչ չենք ասի: Ուղղակի կփորձենք հստակեցնել ԱԱԾ-ի զայրույթի պատճառը եւ հասկանալ՝ արդյոք ճի՞շտ է վարվում պետական ծառայությունը, երբ, տեղի ունեցած խայտառակության մեղքն իրենից հեռացնելու նպատակով, հարվածի տակ է դնում այլ պետական կառույցների: Խնդրեմ, պարզ գրել են. «Տեղեկացնում ենք, որ քրեական վարույթների շրջանակներում դատապարտված անձանց հանձնման գործընթացը դուրս է Ծառայության լիազորությունների շրջանակից»: Մնում է, որ ԱԱԾ-ն նշի նաեւ, թե հատկապես որ օղակն է տնօրինում արտահանձնման գործընթացը, բայց հենց այդտեղ տղերքը հասկացել են, որ դա մատնության պես մի բան կլինի: Իսկ ինչո՞ւ մատնություն, որովհետեւ տեղի է ունեցել աննախադեպ խայտառակություն, եւ Հայաստանը Թուրքիային է հանձնել քրդական ազատագրական շարժման երկու մարտիկների, որոնց նախապես ՀՀ դատարանն ազատ էր արձակել: Ու պատկերացրեք, որ ԱԱԾ-ն ասում է՝ մենք կապ չունենք այդ միջազգային սկանդալի հետ, մենք մեզ համար հաց ու սոխ էիք ուտում, մեկ էլ շրըըըխկ՝ իմացանք, որ քրդերին արտահանձնել են Թուրքիա: Դուք այսպե՞ս եք աշխատում:
- Գորիկ Գուրգենիչ, իսկ Ձեզ կխնդրեի դեռ մնալ…

Ո՞ւմ են պատկանում այս խոսքերն ու ի՞նչ առիթով են ասվել: Հավանաբար, ԱԱԾ-ում քչերն են դա հիշում հիմա, թեեւ այս մասին, վստահ եմ, մի հսկայական զեկույց կա Ծառայության արխիվում: Սերժ Սարգսյանը, եթե չեմ սխալվում, ուժայինների հետ մի խորհրդակցության ավարտին է ԱԱԾ տնօրեն Գորիկ Հակոբյանին խնդրել մնալ ու իր հետ հատուկ հարցեր քննարկել: Այն ժամանակ էլ արտահանձնման խայտառակ դեպք էր գրանցվել՝ Հունգարիայի իշխանություններն Ադրբեջանին էին հանձնել մի հանցագործի, որ ՆԱՏՕ-ի ծրագրով ուսումնական հավաքի ժամանակ հայ սպայի էր կացնահարել: Ինձ հիմա հետաքրքրում է հարցը՝ Հունգարիայի համապատասխան ծառայությունը կապ չունե՞ր այդ արտահանձնման հետ: Եթե ոչ, ապա ինչո՞ւ Սերժ Սարգսյանը հատկապես Գորիկ Հակոբյանին խնդրեց մնալ եւ ոչ թե Սեյրան Օհանյանին կամ Վլադիմիր Գասպարյանին:

Մի դեպք էլ պատմեմ մեր ԱԱԾ-ի կյանքից, որ դարձյալ տեղի է ունեցել Սերժ Սարգսյանի նախագահության տարիներին: Ուրեմն, Երեւանում պետք է տեղի ունենար համաշխարհային կառույցներից մեկի տարածաշրջանային ժողովը, որին պետք է մասնակցեր նաեւ Ադրբեջանի ներկայացուցիչը: Բնականաբար, Ադրբեջանի համապատասխան ծառայությունը դիմել էր Հայաստանի «գործընկեր» ծառայությանը եւ խնդրել՝ ապահովել իրենց երկրի ներկայացուցչի անվտանգությունը: Էլ չասեմ, թե մեր ԱԱԾ-ն ինչքան թուղթ ու կնիք պահանջեց մեզնից, որ հասկանա «հյուրի» ով եւ ինչ լինելը: Մի խոսքով՝ «հյուրը» Վրաստանի վրայով բարեհաջող մտավ Հայաստան, ուշացումով հասավ ժողովին, ճաշեց, ընթրեց Երեւանում եւ գնաց իրենց տուն:

Այդ ընթացքում մեր ԱԱԾ-ն, կարծում եմ, շատ նրբորեն, որպեսզի ոչ ոք չզգա, ապահովում էր ադրբեջանցու անվտանգությունը, չնայած այն բանին, որ վերջինիս ոչ ոք եւ ոչինչ չէր սպառնում:

Հիմա գանք Թուրքիա արտահանձնված քրդերի հարցին: Ենթադրենք՝ Նիկոլ Փաշինյանն այդ քայլով փորձել է հաճոյանալ Էրդողանին, որ նախօրեին խոսել էր Պրահայում հոկտեմբերին կայանալիք մի հավաքի եւ այնտեղ Նիկոլ Փաշինյանի հետ հանդիպելու իր ցանկության մասին: Ի՞նչ պիտի աներ ՀՀ ԱԱԾ-ն այդ իրավիճակում: Այո, նախ պետք է փորձեր հասկանալ, թե ինչ է ուզում Էրդողանը մեր վարչապետից, եւ վտանգավոր չէ՞, արդյոք, հայրենիքից այդքան հեռու հանդիպումը Թուրքիայի նախագահի հետ, որը դեռ երեկ 44-օրյա պատերազմի մեջ էր մեզ հետ: Սա՝ մեկ: Երկրորդ՝ Նիկոլն այդ հրավերի ֆոնին Էրդողանին է հանձնում երկու քուրդ ազատամարտիկի՝ քաջ իմանալով, թե ինչ է սպասվում նրանց Թուրքիայում: Մեր ԱԱԾ-ն չգիտե՞ր, արդյոք, թե Նիկոլ Փաշինյանն Էրդողանին արած այդ «ժեստով» ինչ տրամադրություններ կստեղծեր տասնյակ միլիոնավոր քրդերի շրջանում, որոնք պայքարում են Թուրքիայից իրենց ազատագրման եւ ինքնորոշման համար եւ պաշտպանում Արցախի ինքնորոշման անքակտելի իրավունքը:

Կարո՞ղ են քրդերն այսքանից հետո անվտանգային խնդիր դառնալ Հայաստանի Հանրապետության համար: Տրամաբանորեն՝ այո, եւ ՀՀ ԱԱԾ-ն պարտավոր էր առնվազն կանխել այդ արտահանձնումը՝ որ կառույցն էլ որ պատասխանատու լիներ դրա համար:

Բայց… ոչ, ԱԱԾ-ն գնացել է կարճ ճանապահով՝ «ռազ» Նիկոլն ա արտահանձնել, ուրեմն մեզնից ոչինչ մի պահանջեք:

Ամփոփենք: ԱԱԾ-ն մեզ կարծես սպառնում է. «Ծառայությունն իր լիազորությունների շրջանակում ստուգողական գործողությունների միջոցով հետամուտ է լինելու՝ պարզելու ստահոդ լուրեր տարածողների իրական շարժառիթները եւ քողարկված մղումները»: Հարց է առաջանում՝ իսկ երբ պարզեն, ի՞նչ են անելու: Այո, հետեւներից են ընկնելու, բռնելու են, նստացնելու են եւ այլն, եւ այլն: Այսինքն՝ 37 թիվ: Բայց մարդ կա՞, որ կուզենա ԱԱԾ-ի հետ խոսքուխորաթայի մեջ ընկնել: Անձամբ ես՝ «փաս»: Էդ մարդիկ, իրենց կյանքը չխնայելով, սատանա են բռնում, իսկ մենք մեր ճղճիմ հարցով զբաղեցնում ենք նրանց: Չի կարելի, չէ՞:

Աղբյուրը