Հայկակ Արշամյանը շարունակում է «խաղալ» «Հայաստան» հիմնադրամի անվան հետ

Մեկ տարի առաջ հայտնի դարձավ, որ պատերազմի ծանր օրերին աշխարհասփյուռ հայության կողմից հանգանակված և «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին նվիրաբերված ֆինանսական միջոցների զգալի մասը՝ 52 միլիարդ դրամ, որը կազմում է 107 միլիոն դոլար, չի ծառայել իր նպատակին։ Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ մամուլում տեղեկություններ տարածվեցին այն մասին, որ հավաքված 170 միլիոն դոլարի շուրջ 80 %-ը հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի կազմի կամքից անկախ և հանրությունից գաղտնի որոշվել է փոխանցել ՀՀ պետբյուջե։

Միայն բարձրացված մեծ աղմուկից հետո կառավարությունը ստիպված եղավ հաստատել, որ 52 մլրդ դրամ գումար փոխանցվել է պետբյուջե, այսինքն՝ հայտնվել է կառավարության տնօրինության տակ։ Փաստացի խոսքը հիմնադրամի կանոնադրական նպատակներից դուրս կատարվող ծախսերի մասին է: Իսկ «Հիմնադրամների մասին» ՀՀ օրենքի համաձայն՝ հենց հիմնադրամի կանոնադրության համապատասխան կարող են կատարվել վճարումներ և մատուցվել ծառայություններ: Իսկ այն փաստը, որ հիմնադրամի հաշվեկշռում եղած գումարը նվիրաբերվել է կառավարությանը, այդ արդեն իսկ հիմնադրամի կանոնադրության խախտում է։ Այստեղ հարցն այն է, որ Հայաստանի Հանրապետությունը համահայկական հիմնադրամի հիմնադիր է, իսկ կանոնադրության համաձայն` հիմնադրամի սեփականությունը չի կարող օգտագործվել ի շահ իր հիմնադրի։ Սակայն, հիմնադրանի տնօրեն Հայկակ Արշամյանը այս հարցում, կարծես թե, այլ կարծիք ուներ։

Դեռ չէր ավարտվել այս սկանդալը, երբ ծագեց նորը։ Աննա Մանուկյանը «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի տնօրենի հրամանով ազատվել է աշխատանքից «Դիմադրության» շարժման ցույցերին (աշխատանքային ժամերից հետո) մասնակցելու պատճառով։ Այս մասին ֆեյսբուքյան գրառմամբ հայտնում է հենց Աննա Մանուկյանը։ Նշենք, որ հիմնադրամը հերքում է Մանուկյանին և պնդում, որ վերջինիս ազատվելու պատճառը ամբողջովին այլ հարթության մեջ է:

Ամիսներ առաջ էլ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի գործադիր տնօրեն Հայկակ Արշամյանն Աննա Հակոբյանի «Իմ քայլը» հիմնադրամին 3 հազար դրամ է փոխանցել։ Իհարկե, գումարը մեծ չէ և որևէ կոռուպցիոն ռիսկ այստեղ փնտրել հարկավոր չէ, սակայն, ինչպես ասում են, սիմվոլիկ է և նաև կարող է դիտվել որպես վերաբերմունքի դրսևորում։

Այս ամենը ամենավառ ցուցիչն է այն հանգամանքի, որ համահայկական հիմնադրամը, կարծես թե, դադարել է ծառայել համահայկական և համազգային նպատակներին և դարձել է ընդամենը գործող քաղաքական իշխանությունների նեղ շահերը սպասարկող կառույց, ինչի արդյունքում էլ ի հայտ է եկել վստահության ճգնաժամ: Այս ամենի համար, անշուշտ, պարտական ենք հենց Հայկակ Արշամյանին, ում ղեկավարության ընթացքում էլ տեղի ունեցած վերը նշված պրոցեսները, որոնք լուրջ ստվեր գցեցին հիմնադրամի պատմության և միջազգային իմիջի վրա...