Բաքվի բարոյալքումը Ժնևի հանդիպումից առաջ

Այսօր Ժնևում տեղի կունենա Մինսկի խմբի համանախագահների և Հայաստանի ու Ադրբեջանի արտգործնախարարների հանդիպումը: Նախապես հայտարարվել էր, որ հանդիպմանը քննարկվելու են հոկտեմբերի 25-ին ԱՄՆ միջնորդությամբ համաձայնեցված հրադադարի վերահսկման և իրականացման, բանակցային գործընթացի վերադառնալու հարցեր: Սակայն, ինչպես տեսնում ենք, չկա հրադադար, և հարց է առաջանում, թե ինչ հարցեր են քննարկվելու այդ պարագայում, երբ հանդիպման նախօրեին ադրբեջանցիները գնում են մարդկային անբարոյության աղաղակող քայլի՝ թիրախավորելով քաղաքացիական հիվանդանոց ու ծննդատուն Ստեփանակերտում:, գրում է 1in.am-ը:

Մյուս կողմից՝ այն, որ Բաքուն Ժնևի հանդիպումից առաջ գնում է այդպիսի քայլի՝ իրեն փաստացի դնելով միջնորդների քննադատությանն արժանանալու ռիսկի առաջ, վկայում է, որ քաղաքական պրոցեսի նախնական միտումները, մեղմ ասած, գոհացուցիչ չեն Բաքվի համար: Իհարկե, դա նկատելի էր դեռևս ԱՄՆ-ում պետքարտուղար Պոմպեոյի և նախագահ Թրամփի ազգային անվտանգության հարցերի խորհրդական Օ’Բրայենի հետ Բայրամովի հանդիպումներից: Զուգահեռ՝ հոկտեմբերի 29-ի բանակցությունից առաջ Պուտինին «սեպարատ» առաջարկ է արել Էրդողանն ու մերժվել, միաժամանակ նաև Իրանն է դիվանագիտական նախաձեռնություն սկսել, որի մանրամասներ հայտնի չեն, սակայն ընդհանուր տրամաբանության վերաբերյալ հնարավոր է դատել այն հանգամանքից, որ Իրանն այդ նախաձեռնությունը սկսել է Ադրբեջանի և Նախիջևանի հետ սահմաններին ռազմական հարձակողական ուժի կուտակումով: Այլ կերպ ասած, դա վկայում է, որ Իրանը Բաքվի հետ սկսում է լուրջ խոսակցություն: Ահա այս պայմաններում, Ստեփանակերտի ծննդատանն ու քաղաքային հիվանդանոցին հասցված հարվածը խոսում է ոչ միայն թուրք-ադրբեջանա-ահաբեկչական հիբրիդի մարդկային նկարագրի իսպառ բացակայության մասին՝ դա նորություն էլ չէ, այլ նաև հոկտեմբերի 29-ի հանդիպումից առաջ Անկարայի և Բաքվի մոտ քաղաքական պլանների լիակատար անհաջողության և բարոյալքվածության մասին:

Միևնույն ժամանակ, սպասել թերևս, որ Ժնևում կլինեն բեկումնային որոշումներ, որոնք կարտացոլվեն կարճ ժամանակի մեջ որևէ նշանակալի փոփոխությամբ, թերևս չարժե, համենայնդեպս շոշափելի չեն այդպիսի սպասման նախադրյալներ: Մյուս կողմից, առիթ ենք ունեցել ասելու, որ Երևանն ինչպես ռազմադաշտում, այդպես էլ քաղաքական պրոցեսում, արագ արդյունքի համար պետք է պատրաստ լինի երկարատև պայքարի ռեժիմի պատրաստ: Նախօրեին վարչապետ Փաշինյանի ուղերձը գործնականում այդ պատրաստության հավաստիացումն էր Ժնևից առաջ, և պետք չէ բացառել, որ նաև դա էր իր էական նշանակությունն ունեցել Անկարայում և Բաքվում բարոյալքման հարցում: Դրանով հանդերձ, Երևանի համար, իհարկե, առանցքային են քաղաքական կոնկրետ և նվազագույն նշաձողերը՝ հրադադարի պահպանման հստակ մեխանիզմ, Արցախի կարգավիճակի՝ առանց որևէ նախապայմանի ճանաչման հարցում հաստատուն պնդում: