Ռուսաստանի դեմ պատժամիջոցները Արևմուտքին ծուղակի մեջ են գցել․ The Hill

Ռուսաստանի դեմ արեւմտյան աննախադեպ պատժամիջոցները համեմատում են զանգվածային ոչնչացման տնտեսական զենքի (ԶՈԶ) հետ, որն ի վերջո կոչնչացնի ռուսական տնտեսությունը։ Իրականում պատժամիջոցները նման են երկսայրի սրի՝ դրանք ցավ են պատճառում Ռուսաստանին, բայց նաեւ ծախսեր են առաջացնում դրանք սահմանողների համար, գրում է The Hill-ը։

«Արեւմուտքը, ըստ էության, թակարդն է ընկել. պատժամիջոցները եւ խորացող հակամարտությունը, միաժամանակ նպաստելով հումքի եւ էներգիայի համաշխարհային գների բարձրացմանը, հանգեցնում են Մոսկվայի եկամուտների ավելացմանը՝ չնայած արտահանման զգալի կրճատմանը: Իսկ գլոբալ ավելի բարձր գները, միաժամանակ խթանելով գնաճը, միաժամանակ քաղաքական անախորժություններ են առաջացնում պատժամիջոցների հետեւում կանգնածների համար:

Դիտարկեք եւս մեկ պարադոքս. թեեւ Ռուսաստանը կտրված է աշխարհի ֆինանսական զարկերակներից, ռուսական ռուբլին կտրուկ վերականգնվել է կառավարության միջամտության շնորհիվ: Բայց կարծես ազդարարելով, որ Ճապոնիան վճարում է այն բանի համար, որ Ռուսաստանի հարցում հետեւել է ԱՄՆ-ի օրինակին, ճապոնական իենը (աշխարհի երրորդ ամենավաճառվող արժույթը) ընկել է մինչեւ 20 տարվա նվազագույնը՝ ԱՄՆ դոլարի նկատմամբ:

Միեւնույն ժամանակ, կտրուկ գնաճը եւ մատակարարման շղթաների խափանումները սպառնում են արեւմտյան կորպորատիվ շահույթներին, իսկ գնաճը զսպելու համար տոկոսադրույքների բարձրացումը սրում է առանց այն էլ սարսափելի իրավիճակը սպառողների համար: Սպասվող տնտեսական խնդիրներով ապրիլը Ուոլ Սթրիթի համար ամենավատ ամիսն է եղել համավարակի հետեւանքով առաջացած 2020 թվականի մարտյան աղետից հետո: S&P 500-ի ինդեքսն ապրիլին ընկել է 8,8 տոկոսով։

Առաջին 18 ներմուծողները, բացառությամբ Չինաստանի, պատժամիջոցներ են սահմանել, ընդ որում միայն Եվրամիությանը (ԵՄ) բաժին է ընկնում այս ժամանակահատվածում ռուսական վառելիքի գնումների 71 տոկոսը:

Թեեւ Թուրքիան, Հարավային Կորեան եւ Ճապոնիան նույնպես կախված են ռուսական էներգակիրներից, Ռուսաստանից ԵՄ գազի, նավթի եւ ածուխի ներկրումն այս երկամսյա ժամանակահատվածում կազմել է մոտ 44 միլիարդ եվրո՝ 2021թ. 140 միլիարդ եվրոյի համեմատ։

Ռուսաստանը, չնայած այն հանգամանքին, որ իր տնտեսությունը տուժում է արեւմտյան պատժամիջոցներից, նպաստում է էներգակիրների եւ ապրանքների համաշխարհային գների պահպանմանը, այդ թվում՝ դադարեցնելով գազի մատակարարումը Լեհաստան եւ Բուլղարիա։ Մոսկվան կարող է է՛լ ավելի բարձրացնել գները ավելի լայն հակապատժամիջոցներով եւ դեռ պահպանել արտահանման եկամուտը:

Ռուսաստանը աշխարհի ամենահարուստ երկիրն է, երբ խոսքը բնական ռեսուրսների, ներառյալ բնական գազի, ուրանի, նիկելի, նավթի, ածխի, ալյումինի, պղնձի, ցորենի, պարարտանյութերի եւ թանկարժեք մետաղների մասին է, ինչպիսին է պալադիումը, որն ավելի արժեքավոր է, քան ոսկին, եւ օգտագործվում է հիմնականում կատալիտիկ փոխարկիչներում...

Օգտագործելով իր տնտեսական սպառազինության ողջ սպեկտրը՝ Արեւմուտքը ձգտում էր «ցնցում եւ խուճապ» առաջացնել Ռուսաստանում՝ կարծես շեշտելով, որ պատժամիջոցները պատերազմի ձեւ են։ Բայց ինչպես զինված հակամարտությունը, պատժամիջոցների հետեւանքները անկանխատեսելի են եւ հաճախ հանգեցնում են անկանխատեսելի կամ անցանկալի հետեւանքների:

Խոշոր տերության վրա ճնշում գործադրելը, հատկապես միջուկային զենքի աշխարհի ամենամեծ զինանոցն ունեցող, մի շարք կոշտ պատժամիջոցներով հղի է վտանգներով, հատկապես, հաշվի առնելով, որ արեւմտյան ավելի բարդ եւ ծանր զինատեսակներ են հոսում Ուկրաինա, իսկ Միացյալ Նահանգները նաեւ հետախուզություն է տրամադրում մարտի դաշտի մասին։

Գրեթե ամեն օրը թարմ հիշեցում է բերում այն մասին, որ այս հակամարտությունն ավելին է, քան Ուկրաինայի վերահսկողությունը կամ նրա ապագա կարգավիճակը: Ավելի շուտ, դա լիարժեք նոր սառը պատերազմ է Վաշինգտոնի եւ Մոսկվայի եւ Եվրոպայի՝ որպես աճող առճակատման թատրոնի միջեւ: Մոսկվայի դեմ նախագահ Բայդենի «Զսպում 2.0» ռազմավարությունը ուղղված է Ռուսաստանին Ուկրաինայում ռազմական ճահիճի մեջ գցելու, ռուսական տնտեսության փլուզումը հրահրելու եւ նախագահ Վլադիմիր Պուտինի տապալմանը հասնելու համար:

Պատերազմի զարգացմանը զուգընթաց Բայդենը դառնում էր ավելի համարձակ, այդ թվում խորացնելով դրանում ամերիկյան ներգրավվածությունը: Սակայն Մոսկվայում ռեժիմը փոխելու Բայդենի անուղղակի կոչը եւ Ռուսաստանի «թուլացման» հրապարակայնորեն հռչակված նպատակը հակասում է նախագահի ասածին պատերազմի մեկնարկից մոտ երկու շաբաթ անց. «ՆԱՏՕ-ի եւ Ռուսաստանի միջեւ ուղիղ առճակատումը երրորդ համաշխարհային պատերազմ է, որը մենք պետք է ձգտենք կանխել»։

Ցավոք, Ամերիկայում քիչ քննարկում է եղել այն մասին, թե արդյոք պատժամիջոցները կարող են թուլացնել Ռուսաստանը, եւ արդյոք առատաձեռն ռազմական օգնությունը Ուկրաինային կարող է իրականում խանգարել ռուսական բանակին երկարատեւ հակամարտության մեջ: Իսկ եթե թուլացած Ռուսաստանի փոխարեն ազգայնական հակազդեցությունը ստեղծի ռազմական առումով ավելի ինքնավստահ, նեոկայսերական Ռուսաստան:

Ռուսաստանը ցամաքային միջանցք է կառուցել դեպի Ղրիմ եւ վերահսկողություն է ձեռք բերել այն շրջանների վրա, որտեղ կենտրոնացած է Ուկրաինայի էներգետիկ ռեսուրսների 90 տոկոսը, ներառյալ ծովային ամբողջ նավթը եւ կարեւոր նավահանգստային ենթակառուցվածքների մեծ մասը: Ազովի ծովի ուկրաինական նավահանգիստները եւ Ուկրաինայի սեւծովյան ափերի չորս հինգերորդն այժմ պատկանում են Ռուսաստանին, որը նախկինում վերահսկողության տակ էր վերցրել երկու ծովերը միացնող Կերչի նեղուցը:

Արեւմուտքի կողմից Ուկրաինա ուղարկվող զենքերի հոսքը կարո՞ղ է արդյոք ոչնչացնել այս նոր ռազմական իրողությունները:

Եկեք պարզություն մտցնենք՝ պատմականորեն պատժամիջոցներն ավելի լավ են գործել փոքր եւ խոցելի պետությունների դեմ, քան մեծ ու հզորների: Բայց դրանք հազվադեպ են ժամանակին փոփոխություններ կատարել: Որպեսզի Արեւմուտքի ներկայիս պատժամիջոցները լուրջ վնաս հասցնեն Ռուսաստանի տնտեսությանը, տարիներ կարող են պահանջվել։

Զավեշտն այն է, որ չնայած Ռուսաստանի դեմ ցանկացած տնտեսական հարկադրանքի գործիքի կիրառմանը եւ պատերազմը դադարեցնելու բանակցություններին խոչընդոտելուն, Բայդենը չի հավատում, որ միայն պատժամիջոցները կաշխատեն, ինչով էլ բացատրվում է, թե ինչու է նա ավելի ու ավելի հաճախ անդրադառնում զենքի մատակարարումներին:

Սակայն պատժամիջոցները, որոնք ազդարարում են ԱՄՆ-ի գլխավորած միակողմանի գործողությունների նոր դարաշրջանի մասին, ամենայն հավանականությամբ կթուլացնեն եւ ի վերջո նույնիսկ կխաթարեն Արեւմուտքի կողմից վերահսկվող համաշխարհային ֆինանսական ճարտարապետությունը, որը նրանք պատրաստվում են պաշտպանել: Լայնածավալ պատժամիջոցները, որոնք թեեւ ավելի լայն մտահոգություն են առաջացնում ֆինանսները սպառազինության վերածելու եւ դրա հետեւանքների վերաբերյալ ցանկացած երկրի համար, որը կհամարձակվի հատել ԱՄՆ կարմիր գիծը, ոչ արեւմտյան պետությունների համար զուգահեռ պայմանավորվածություններ ստեղծելու հնարավորությունը ուսումնասիրելու նոր խթան են ստեղծել: Չինաստանը ոչ միայն կղեկավարի այս գործընթացը, այլեւ կդառնա իրական հաղթող Ռուսաստանի եւ ՆԱՏՕ-ի միջեւ հակամարտությունում»։