Մոսկվան վտանգավոր դաշնակից է

Ապրիլի 14-ին ԱՄՆ-ն,Մեծ Բրիտանիան և Ֆրանսիան հարվածեցին Սիրիային: Պատճառը՝շինծու մեղադրանքներն էին,ըստ որի,իբրև թե Բաշար Ասադի կառավարությունը մի քանի օր առաջ թունավոր քլոր էր օգտագործել ահաբեկիչների ձեռքում գտնվող Արևելյան Գութայի վերջին հենակետի՝ Դումայի բնակիչների նկատմամբ:

Սակայն ինձ սա չի հետաքրքրում: Ինձ ավելի հետաքրքիր է,թե ի՞նչ գործողություններ ձեռնարկեց Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադի գլխավոր գործընկերը՝Ռուսաստանը, որի զորքերը գտնվում են Սիրիայի տարածքում և պարտավոր են պաշտպանել երկրի անվտանգությունը: Դումայում քիմիական զենք օգտագործելու մասին տեղեկություններից հետո ԱՄՆ-ն,Մեծ Բրիտանիան,Ֆրանսիան և նրանց գործընկերները միաբերան ողջունեցին ԱՄՆ-ի նախագահ Դոնալդ Թրամփի ագրեսիվ հռետորաբանությունը, ով սպառնում էր պատժել Ասադին: Պաշտոնական Մոսկվան այդ ամենին ևս ոչ պակաս ագրեսիվ հռետորաբանությամբ հակադարձեց՝ նախազգուշացնելով Վաշինգտոնին,որ անպայման կպատասխանի Սիրիայի դեմ ագրեսիայի պարագայում: Ռուսաստանյան ԶԼՄ-ները և նրանց սպասարկող քաղաքագետները,վերլուծաբանները,ինչպես նաև այդ ԶԼՄ-ների բազմաթիվ թոք-շոուների բազմաթիվ ճանաչված մասնակիցներ, միաբերան համոզում էին ռուսաստանյան հասարակությանը,որ Պուտինի նախազգուշացումից հետո Վաշինգտոնը և նրա գործընկերները չեն համարձակվի հարվածել Սիրիային:

Սակայն շաբաթն ուրբաթից շուտ եկավ և պաշտոնական Մոսկվան կանգնեց շատ վտանգավոր փաստի առաջ: ԱՄՆ-ի և նրա դաշնակիցների "ապրիլտասնչորսյան սիրիական հարվածները" ավելի հեռահար նպատակներ ունեն: Բացի նրանից,որ ԱՄՆ-ն աշխարհին ապացուցեց,որ իր խոստման տերն է,միևնույն ժամանակ Վաշինգտոնը բոլորին, այդ թվում նաև ՌԴ-ի եզակի դաշնակիցներին, բացահայտեց պաշտոնական Մոսկվայի արտաքին քաղաքական տկարությունը և տարրական դավաճանությունը՝երբ վերջինս բացահայտ չի կատարում իր վրա վերցրած պարտականությունները:  

Ուղղակի զզվելի է ունկնդրել ռուսաստանյան ԶԼՄ-ները,երբ վերջիններս լուսաբանելով և մեկնաբանելով այս գիշեր Սիրիայում տեղի ունեցած իրադարձությունը` հպարտորեն նշում են,որ ամերիկացիները և նրանց դաշնակիցները չեն հարվածել Լաթաքիայում գտնվող "Խմեյմին" ավիաբազային և Տարտուս քաղաքին,որտեղ գտնվում են ռուսական ռազմաբազաները: Այսինքն` Մոսկվայի համար կարևորն այն է,որ իրենց ռազմաբազաները և զինվորները անվտանգ լինեն: Իսկ թե ինչ է լինելու Սիրիայի հետ,որի օրինական կառավարության հրավերով են ռուս զինվորականները գտնվում այդ երկրի տարածքում,Պուտինին բացարձակ չի հետաքրքրում: Հետաքրքիր է նաև,թե ու՞ր կորան Պուտինի Թրամփին,Մեյին և Մակրոնին ուղղված նախազգուշացումները: Տեսնե՞ս Մոսկվան կհամարձակվի պատասխանել վերջիններիս՝ինչպես խոստացել էր: ԱՄՆ-ի,Մեծ Բրիտանիայի և Ֆրանսիայի հարվածները Սիրիային բացահայտեցին այն,որ ՌԴ-ն ոչ վստահելի գործընկեր է: Այս ամենն անմիջական կապ ունի նաև Հայաստանի հետ,քանի որ մենք էլ ենք մեր անվտանգությունը վստահել ՌԴ-ին,որի 102-րդ ռազմաբազան գտնվում է ՀՀ տարածքում: Այնքան ենք վստահել,որ մեր վրա ենք վերցրել այդ ռազմաբազայի ծախսերի 50 տոկոսը: Ապրիլի 14-ին Դամասկոսին հասցված հարվածներից և պաշտոնական Մոսկվայի լղոզված և անիմաստ արձագանքից հետո բացարձակ համոզված չեմ, եթե Հայաստանը ագրեսիայի ենթարկվի երրորդ երկրի,օրինակ՝Ադրբեջանի կամ Թուրքիայի կողմից,նույն ռուսաստանյան ԶԼՄ-ները հպարտությամբ չեն արձանագրի,որ ամենակարևորը թուրքերը և ազերիները չեն հարվածել Գյումրիին,որը համարվում է 102-րդ ռազմաբազայի կենտրոն: Իսկ հայաստանյան մյուս բնակավայրերը նրանց համար հետաքրքրություն չեն ներկայացնում: Ինչ ուզում է թող լինի: Հենց այդպիսի ենթադրություն կարելի է անել` տեսնելով,թե ինչպես է Պուտինն արձագանքում Սիրիայի նկատմամբ ԱՄՆ-ի և արևմտյան որոշ տերությունների քաղաքականությանը:  Հետևությունն այն է,որ Մոսկվան ոչ միայն վստահելի գործընկեր չէ,այլև՝վտանգավոր է նրա հետ գործ ունենալը:

Թորքիայի բռնապետի արձագանքը ևս սպասելի էր: Մոսկվայի ամենամոտ բարեկամը՝Թուրքիան,որի հետ հարաբերությունները շատ կարևորվում են Պուտինի կողմից,ԱԳՆ մակարդակով հայտարարել է."Մենք մեր գոհունակությունն ենք հայտնում, այս գործողությունը դարձել է ամբողջ մարդկության խղճի լեզուն՝ Դումայում իրականացված հանցանքի դեմ, որի վերաբերյալ լրջագույն կասկածներ կան Ասադի ռեժիմի կողմից իրականացված լինելու առումով":

Ի դեպ,արևմտյան ԶԼՄ-ները նաև տեղեկություններ են տարածում,ըստ որի Մոսկվան նախօրոք տեղեկացվել է հասցվելիք հարվածների մասին:

Հ.Գ.ԱՄՆ-ի և նրա դաշնակիցների հարվածները Սիրիային վարկանիշային մեծ վնաս են հասցրել նաև ՌԴ-ին: Թրամփին հենց դա էր ավելի շատ հետաքրքրում,քան Դամասկոսին վնաս հասցնելը:

Գագիկ Համբարյան. Ֆեյսբուք: