Ուշագրավն Իսրայելի կողմից ԱՄՆ-ի կատարած քայլը ողջունելն էր

 ԱՄՆ-ը վերջապես հարվածեց Ասադին, ամենաուշագրավը Թուրքիայի կողմից ԱՄՆ-ի այդ արարքը ողջունելը չէր, թուրքերը երբեք իրենց ռազմավարական հարաբերությունները ԱՄՆ-ի հետ չեն զոհաբերի հանուն Ռուսաստանի հետ բարիդրացիության, այնպես որ դա սպասելի էր:

Ուշագրավը, ըստ իս, Իսրայելի կողմից ԱՄՆ-ի այդ քայլը ողջունելն էր: Իսրայելը միշտ լավ հարաբերությունների մեջ է եղել պուտինյան ռեժիմի հետ, ընդհուպ այն աստիճանի, որ աչք էր փակում Սիրիայում Ռուսաստանի կողմից Իրանի ու ՀեզբԱլլահի հետ համագործակցության վրա, իհարկե պայմանով, որ դա չի անցնի այն կարմիր գիծը, որը կգծի Իսրայելը ռուսների համար: Սակայն իրադրությունը փոխվում է. իհարկե Պուտինը Իսրայելի գծած կարմիր գիծը չէր անցել, բայց այնուամենայնիվ, կարծես թէ, Իսրայելը Պուտինի ռեժիմի հետ կապված սկսել է վերանայել իր դիրքորոշումը: Արևմուտքը փաստորեն նորից ռուսական հերթական ռեժիմը օրենքից դուրս է հայտարարում:

Պուտինը պատային դրության մեջ է հայտնվում, նա ստիպված պիտի զոհաբերի Ասադին, որը կնշանակի, որ ինքը համաշխարհային խաղացող չի կարող լինել, դա լիակատար պարտություն է նրա համար, Ասադին զոհաբերելուց հետո նրան կսկսեն հարվածել բոլոր կողմերից, մինչև նա կկորցնի իշխանությունը Ռուսաստանում: Իսկ եթե նա չզոհաբերի Ասադին, ապա արդյունքը իր համար նույնն է լինելու, թերևս ավելի դաժան հետևանքներով:

Ի՞նչ զարգացումներ կունենան այս գործընթացները մեր տարածաշրջանի համար: Մինչ օրս Արցախում պահպանվող ստատուս քվոն արդյունքն էր այն բանի, որ Իսրայելը Ադրբեջանին չէր ուզում հանձնել Ռուսաստանին: Չնայած Ռուսաստանի հետ լավ հարաբերություններին, այնուամենայնիվ նրանք պուտինյան ռեժիմին, ըստ երևույթին, ամբողջությամբ չէին վստահում, ու հետևաբար Իրանի հետ հետագա հավանական պատերազմի դեպքում իրենց համար որպես պոտենցիալ ֆորպոստ հանդիսացող Ադրբեջանին չէին շտապում Ռուսաստանին հանձնել: Ռուսաստանում հավանական իշխանափոխության դեպքում (որի արդյունքում Ռուսաստանը կհրաժարվի գերտերություն դառնալու իր ամբիցիաներից), ի՞նչ խմորումներ կսկսվեն Արցախի հարցի ու ընդհանրապես Հայաստանի ու հայ ժողովրդի հետ կապված, ահա սրա մասին է հարկավոր մտածել արդեն այսօրվանից:

Թորոս Ալեքսանյան. Ֆեյսբուք: