Դասադուլները, ցույցերը, կարծում եմ, գոնե որոշ չափով ուսանողությանը հանեցին անտարբեր, խորը թմբիրից
Չգիտեմ` ոնց կշարունակենք, ինչ կլինի, բայց ուզեցի վերջին լարված ու լիքը շաբաթների եղածը մի թեթև դասավորել:
Պիտի անպայման նշել, որ Լևոն Մկրտչյանին պատին դեմ տվեցինք, այո, նա լռեց, լռվեց:
Էս դասադուլները, ցույցերը, կարծում եմ, գոնե որոշ չափով ուսանողությանը հանեցին անտարբեր, խորը թմբիրից: Հինգ հարյուրից ավելի ուսանող դուրս էր եկել փողոց` իրավունքի համար ու իր ձայնը տեղ հասցնելու: Ստացվեց որոշ չափով, ինչ-որ տեղ չստացվեց նաև: Մանրից կձևավորվի քաղաքացիական առողջ գիտակցություն, միանշանակ, ես հավատում եմ, վստահ եմ: Մի երկում, որտեղ կան հերմինենաղդալյաններ, գասպարյանվովաներ, շարմազանովներ, որտեղ համալսարանի ռեկտորը բացահայտ ասում է, որ կա կոռուպցիա, և չի ենթարկվում պատասխանատվության, անկարելի է չանել հեղափոխություն:
Լիքը մարդիկ ցույց տվեցին իրենց ստոր էությունը, լիքը մարդիկ նույն ստրուկը մնացին, ուսխորհուրդները նորից թպրտացին նույն նեխաջրում:
Մենք փորձեցինք մի շարք մեթոդներ, հաջորդ անգամ սեփական փորձից կիմանանք` ինչ պիտի անել, և ինչ` չէ, կիմանանք` ում պիտի պահել, և ում չէ, ում հետ բանակցել, և ում հետ` չէ: Էս շարժումը կարող է դառնալ շատ ուրիշ պետքական անհնազանդությունների նախադեպ: Սա չի կարելի պարտված պայքար համարել, որովհետև մենք իսկապես գործել ենք, մենք տեղներիցս շարժվել ենք, փորձել ենք անել հնարավորը: Մենք կփորձենք նաև գտնել թերացումները, որ հաջորդ անգամ դրանք չլինեն:
Էս ակցիաների ժամանակ ամենակարևոր բանը ընտիր մարդկանց գտնելն ա:Տարբեր համալսարաններից նոր ընկերներ եմ <<շահել>>, ու միայն ես չէ: Չեք պատկերացնի` ինչքան թույն էրեխեք կան, ինչքան գիտակից ու հասուն, ինչքան պատրաստ: Ամեն բան մի կողմ, սրա համար շատ-շատ ուրախ եմ:
Ընկերներից զատ ձեռք բերել եմ նաև գրիպ, մի փեշ բացակա, մի փեշ վիրավորանք, մի վնասված ծունկ, մի տասնյակ հայհոյած ոստիկան, մի փեշ ինձ տանել չկարողացող դասախոս: Եվ շատ գոհ եմ: Չեմ փոշմանում մի վայրկյան անգամ, որովհետև գիտեմ` ինչ եմ անում, ու ինչի համար: Ընկերներս էլ գիտեն:
Гоарик, դու ինձ համար առանձնահատուկ արարած ես էս ամենի մեջ: Ես քեզ շնորհակալ եմ: Ապրես, ապրեն տղերքը, ապրեն բոլոր գիտակից մարդիկ: Բոլոր ազատները:
Էսօր վերջնական հասկացա, որ էդուարդշարմազանովին առանձնահատուկ կերպով տանել չեմ կարողանում, գրողը տանի: Բայց դեռ չեմ կողմնորոշվում` ինչ կենդանու ա նման:
Ինչևէ: Ծանր ա մի քիչ, ավելին ոնց որ թե չեմ կարողանում ասել, դեռ:
Ու շնորհավոր ԱԶԱՏ ուսանողների տոնը:
Արայիկ Խանդոյանը դատի ժամանակ ասաց, որ մենք ենք տերը մեր երկրի: Ուրեմն` հաստատ:
Հայարփի Բաղդասարյան. Ֆեյսբուք: