Ցավոք, ուժեղ ցնցումները դեռ առջևում են. Արման Աբովյան

ԱԺ նախկին պատգամավոր Արման Աբովյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.

«Արդեն երկրորդ օրն է՝ հարգարժան լրագրողներն ինձ հարցեր են տալիս նոր խորհրդարանի վերաբերյալ, թե ինչպե՞ս եմ գնահատում այն ամենը, ինչ կատարվում է այնտեղ:

Նախ, ես կարծում եմ, որ դեռ վաղ է գնահատականներ տալը, քանի որ խորհրդարանական բուն աշխատանքն դեռ չի սկսվել։
Այն ամենը, ինչը մենք տեսնում ենք, դեռ սկզբնական շրջանն է:

Ոչ, խոսքը չի գնում ընդդիմության կամ իշխանության ներկայացուցիչների ելույթների մասին, որովհետև հասկանում եմ, որ այժմ ընթանում է մարտավարության և ստրատեգիայի ընտրման աշխատանքներ՝ ինչպես խորհրդարանական համակարգի ներսում, այնպես էլ խորհրդարանում ընդդիմադիր պատգամավորների փոխգործակցության ձևերը խորհրդարանի իշխանամետ թևի հետ, քանի որ, մեծ հաշվով, խորհրդարանում համատեղ աշխատանքը անխուսափելի է, երբ ընդդիմությունը համաձայնեց մանդատները վերցնել:

Միևնույն ժամանակ, պարզ է, որ խորհրդարանական ուժերը չեն ցանկանում ընկնել իրենց ընտրողների քննադատության ալիքի տակ, որոնք իշխանությունների և ընդդիմադիրների ցանկացած փոխազդեցություն և աշխատանքային համագործակցություն ընկալում են որպես դավաճանություն:
Թույլ տվեք միայն հիշեցնել, որ ընտրությունների նպատակը ոչ թե որոշակի քաղաքական ուժի կամ ուժերի խորհրդարան անցնելն էր (այսինքն ՝ դասական քաղաքական գործընթաց), այլ քաղաքական ճգնաժամի հանգուցալուծումը, որը վերջին երեք տարիներին հրահրվեց իշխանությունների գործողությունների արդյունքում։
Հենց այս համատեքստում պետք է դիտարկել հասարակ մարդկանց արձագանքը, որոնք այժմ ինչ -որ կտրուկ, բայց ԻՐԱԿԱՆ քայլեր են ակնկալում խորհրդարանական ընդդիմադիր խմբակցություններից:

Պետք է փաստել, որ իրավական գործիքները, որոնց տիրապետում է խորհրդարանական ընդդիմությունը, գրեթե ոչ մի հնարավորություն չեն տալիս իրենց երկրում քաղաքական վեկտորը փոխելու համար,այսինքն ակնկալվող ԻՐԱԿԱՆ քայլեր կատարել:
Եվ այս համատեքստում բոլոր խորհրդարանական ուժերն ունեն երկու փոխադարձ բացառող խնդիր ՝ ինչպես չկորցնել իրենց ընտրազանգվածի աջակցությունը և միաժամանակ համագործակցել միմյանց հետ:
Եվ այն, որ աշխատանքային համագործակցությունը, չնայած խորհրդարանի ներսում հանրային կոշտ հռետորաբանությանը, անխուսափելի է, իմ կարծիքով, դա արդեն պարզ է:
Մինչդեռ իշխանությունները գրեթե չեն դավաճանում աղետալի բացթողումների (եթե ցանկանում եք հակահայկական քաղաքականության) համար իրենց պատասխանատվությունը չճանաչելու մարտավարությանը, որը երկիրը հասցրեց արագ քայքայման վիճակի:

Այսպիսով, մենք կարող ենք վստահաբար փաստել, որ երկրում քաղաքական ճգնաժամը կխորանա, ինչը, ի վերջո, կրկին կհանգեցնի «փողոցի» գործոնի կտրուկ աճին և, որպես արդյունք, ոչ համակարգային ընդդիմադիր ուժերի դիրքորոշման խիստ ուժեղացմանը, որոնք ունեն ավելի շատ մանևրելու տեղ և որոնց ձեռքերը ավելի քան ազատ են:
Երկրում ընթացող քաղաքական գործընթացն անխուսափելիորեն կհանգեցնի հասարակության էլ ավելի խորը շերտավորման, որն, անշուշտ, կրկին կբերի հասարակական տուրբուլենտության, որն էլ իր հերթին կնպաստի հասարակության էլ ավելի անհաշտ արմատականացմանը `բոլոր բացասական հետևանքներով:
Ցավոք, ուժեղ ցնցումները դեռ առջևում են»: