«Չարի վերջը» հեքիաթը և արդարադատությունը. Գևորգ Պապոյանն իր ելույթը սկսեց հեքիաթով (տեսանյութ)

Այսօրվա ելույթը վերնագրել եմ «Չարի վերջը» հեքիաթը և արդարադատությունը: Այս մասին Ազգային ժողովում իր ելույթը սկսելիս ասաց «Իմ քայլը» խմբակցության պատգամավոր Գևորգ Պապոյանը և պատմեց հեքիաթը:

«Չարը՝ նունը ինքը աղվեսը, օգտվելով անպատժելիության մթնոլորտից, հայտարարում է` այս սարն իմն է, այս ծառն իմն է, ծառի վրայի փչակն ու եղած-չեղածը իմն է և մայր կկվից պահանջում է ձագերից մեկին իրեն տալ, թե չէ կգա, կացինը կբերի և կկտրի ծառը: Մայր կկուն, նախ իմանալով աղվեսի անպատժելիության մասին, տալիս է առաջին ձագին, հետո երկրորդ ձագին, հետո երրորդ ձագին, իսկ թե ինչ է անում անպատժելիության մեջ գտնվող աղվեսը, պարզ է բոլորիս: Չկա արդարադատություն, դատարան, որ ասեր՝ ով էր թույլ տվել աղվեսին ունենալ կացին, բայց հետո պարզվեց, որ կացին էլ չուներ աղվեսը: Բայց երևի թե առաջին ձագին ուտելու պրոցեսը և ապօրինաբար սարին, ծառին տիրանալու պրոցեսն այս ամբողջ գործընթացի մեջ չարյաց փոքրագույնն էր, և եթե առաջին ձագից հետո աղվեսը պատժվեր, չէր ուտի երկրորդին»,-ասաց նա:

Գևորգ Պապոյանը նշեց, որ անպատժելիությունն էր, որ աղվեսը ձագերը ուտելուց հետո մարսում էր: «ԿԿուն իր գլխով անցածի մասին պատմում է ագռավին, ագռավը բացատրում է, որ աղվեսը սրիկա է, և իրեն չի պատկանում սարը, ծառը և իմանալով իր իրավունքների մասին՝ կկուն տալիս է աղվեսին համապատասխան պատասխան: Աղվեսը իմանում է, որ կկվին գլխի գցողը ագռավն է եղել, գնում է ագռավի մոտ, և ագռավը այնպես է անում, որ աղվեսը ընկնում է ծուղակը»,-շարունակեց Գևորգ Պապոյանը:

Նա նշեց, որ արդյունքում արդարադատության պակասից տուժեց ոչ միայն փաստացի տուժողը, ոչ միայն պետությունը, հասարակությունը, բնությունը, այլ նաև նույն ինքը աղվեսը, որովհետև եթե լիներ արդարադատություն, աղվեսը ոչ թե կդառնար շան զոհը, այլ կդատապարտվեր և պատիժը կրելուց հետո կշարունակեր բնության մեջ ապրել՝ բնության կանոններով:

«Իմ կարծիքով՝ եթե Հովհաննես Թումանյանը ապրեր մեր օրերում, ապա կգրեր, որ այս պատմության ավարտից հետո հայտնվում են զանազան արդարադատության իրականացնողներ, փորձագետներ, ովքեր իրավամբ պնդում են, որ աղվեսը չի կարողացել օգտվել իր արդար դատաքննության իրավունքից, և սա նույնպես արդարադատության բացակայության հետևանք է: Այսպիսով՝ արդարադատությունը անհրաժեշտություն է բոլորիս համար, ինչպես ենթադրյալ տուժողների, այնպես էլ նրանց համար, ովքեր գտնում են, որ գտնվում են անպատժելիության մեջ: Ես հուսով եմ՝ կգա այնպիսի իրավիճակ, որ չենք ունենա արդարադատության խնդիր և այն հարցերը, որոնք նկարագրել է ամենայն հայոց բանաստեղծը»,-հավելեց նա: