Զավեշտ է, երբ վարչապետը, ունենալով 70% մեծամասնություն, հրաժարական է տալիս, և հրաժարականից հետո նրան խորհրդարանական մեծամասնությունը առաջադրում է վարչապետի պաշտոնում. Վարդան Այվազյան (տեսանյութ)

Վարչապետը նաև հրաժարական է տալիս այն հիմքով, որ ինքն այլևս որպես հենարան խորհրդարանում չունի քաղաքական մեծամասնություն, և դա ստիպել է նրան հրաժարական տալ, քանի որ վարչապետը պետք է լինի խորհրդարանական մեծամասնության ներկայացուցիչ և այդ 14-օրյա ժամկետում խորհրդարանում հստակ քաղաքական մեծամասնություն չի ձևավորվում և նման իրավիճակում տրամաբանական է խորհրդարանի ինքնալուծարումը: Այս մասին «Վարչապետի հրաժարականով պայմանավորված ԺՊ-ի սահմանադրությունը» թեմայով քննարկմանը հայտարարեց սահմանադրագետ Վարդան Այվազյանը:

«Բայց զավեշտալի իրավիճակ է դառնում, երբ վարչապետը, ունենալով 70% մեծամասնություն, հրաժարական է տալիս, և երկրորդ զավեշտն է, երբ հրաժարականից հետո նրան խորհրդարանական մեծամասնությունը առաջադրում է վարչապետի պաշտոնում, իսկ սա համաշխարհային հանրության առջև մեզ դարձնում է անլուրջ և պետականությունից չհասկացող»,- ասաց Վարդան Այվազյանը:

Վերջինս իր խոսքում ներկայացրեց մի քանի շեշտադրումներ Փաշինյանի աջակիցների կողմից վարչապետի հրաժարականի մեկնաբանությունների հետ կապված, մասնավորապես՝ Սահմանադրության 158-րդ կետը, որը մեկնաբանվում է բառացիորեն, այլ ոչ թե բովանդակային, և սահմանադրագետը ընդգծեց՝ տվյալ գործողությունները նսեմացնում և փոշիացնում են պետական մարմինների վարկանիշը, իսկ Սահմանադրությունը պետք է մեկնաբանել բովանդակության առումով ևս, այլ ոչ միայն բառացի:

«3 տարի առաջ վարչապետի իրավաբանները ներկայացրել են մի հիմնավորում, իսկ 3 տարի անց տալիս են ճիշտ հակառակ հիմնավորումը, սա իրավագիտության մեջ կոչվում է «վերլուծական շիզոֆրենիա», այսինքն՝ դա պետական մարմինների համար անթույլատրելի է իրենց գործունեության հիմքում դնել ամբիվալենտությունը: Վարչապետի կողմնակիցները փորձում են Սահմանադրության տեխնիկական բառացի մեկնաբանություն կատարել, մասնավորապես 158-րդ հոդվածը, որտեղ նշվում է՝ կառավարության անդամները շարունակում են կատարել իրենց պարտականությունները, նրանց կողմից հիմնական շեշտադրումը սա է, սակայն պետք է հասկանանք, թե սահմանադրական այս դրույթը ի՞նչ իմաստ ունի»,- նշեց սահմանադրագետը:

Սահմանադրագետը ընդգծեց՝ «Կառավարության կառուցվածքի և գործունեության մասին» օրենքը հստակ ամրագրում է վարչապետի և կառավարության հրաժարականի հիմքերը և չի կարելի միմյանց հետ խառնել կամ շփոթել կառավարության հրաժարականը, վարչապետի հրաժարականից: Հավելեց՝ օրենքով ամրագրված է վարչապետի հրաժարականի պարտավորեցման հիմքերը, իսկ ցանկացած այլ դեպքում դա ենթադրում է տրամաբանորեն վարչապետի լիազորությունների կատարման անհնարինություն:

«Վարչապետը իր խոսքում հրաժարականը ներկայացրեց որպես իր բարի կամքի արդյունք և այլն, բայց մենք հասկանում ենք, որ դա բարի կամքի արդյունք չէ, այլ հանրության մեծ զանգվածների ճնշման ներքո արված քայլ և փաստացի այդ հրաժարականի տրամաբանական հիմքը հանդիսացել է այն, որ նրա լիազորությունների հետագա կատարումը անհնար է և այս պարագայում իրավիճակի լուծումը պետք է լիներ այն, որ դարձյալ օրենքով սահմանված կարգով փոխվարչապետերից որևէ մեկը նշանակվում էր վարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատար և ընդհանրապես իրավագիտության մեջ հրաժարականը նշանակում է տվյալ պաշտոնում իրավահարաբերության ավարտ, այսինքն՝ հրաժարականից հետո որևէ պաշտոնատար անձ չի կարող համարվել ԺՊ»,- ասաց Վարդան Այվազյանը:

Նա նաև նշեց՝ վերջին 3 տարիների ընթացքում Հայաստանը լուրջ խնդիրներ ունի լեգիտիմության հետ:

«Խնդիրը կայանում է նրանում, որ եթե անգամ մենք հունիսի 20-ին ունենանք արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ, ապա ստացվում է, որ ամբողջ այս գործընթացը դառնում է ոչ լեգիտիմ, քանի որ ունենում ենք մի ընտրություն որտեղ ոչ լեգիտիմ վարչապետը անցկացնում է խորհրդարանական ընտրություններ և սա ամբողջ հետագա պետական իշխանության մարմինների համակարգը դուրս է բերում լեգիտիմության ոլորտից»,- ասաց Վարդան Այվազյանը: