Մայքլ Ռուբին. Հավատքի պաշտպան Էրդողանը կարծես մարմնավաճառուհի լինի, ով հավատացնում է, որ ինքը կուսության պաշտպան է

Ահաբեկչի կողմից դպրոցի ուսուցիչ Սամուել Պատիի սպանությունից հետո Ֆրանսիայի նախագահ Էմանուել Մակրոնը հանդես եկավ խոսքի ազատության եւ լաիցիզմի ֆրանսիական ավանդույթների պաշտպանությամբ: Պարզ ասած՝ Մակրոնն ընդունում է, որ կրոնական կրքերը չեն կարող սպանության արդարացում կամ անձնական հիմնարար ազատությունները թուլացնելու պատրվակ լինել, գրում է Մայքլ Ռուբինը Washingtom Examiner-ում:

«Եթե Մակրոնը ժողովրդավարության եւ լիբերալիզմի պաշտպանությունն իր բրենդն է դարձրել, ապա Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հակառակն է արել: Նա ցինիկաբար օգտագործում է կրոնը՝ իր բռնապետությունն ամրապնդելու համար: Մակրոնը նաեւ օգտակար թիրախ է, քանի որ Էրդողանը փորձում է շեղել թուրքերին այն փաստից, որ լիրան ազատ անկման մեջ է, եւ նրանց տնտեսությունը կանգնած է անդունդի եզրին:

Ֆրանսիական Charlie Hebdo երգիծական ամսագիրը (որը նույնպես իսլամիստ ահաբեկչության զոհ է) ծաղրել է Էրդողանին իսլամը պաշտպանելիս մակերեսայնության համար։ Էրդողանը թուրքերին կոչ է արել բոյկոտել ֆրանսիական ապրանքները:

Սակայն երբեմն սուլթանը մերկ է լինում: Թուրքական սոցիալական լրատվամիջոցները ոչ միայն հարց են բարձրացրել, թե արդյոք Էրդողանը ցանկանում է, որ թուրքերը հրաժարվեն ֆրանսիական ընկերությունների կողմից արտադրված բազմաթիվ պատվաստանյութերից, այլ նաեւ նշել են, որ Էրդողանի կինը՝ Էմինեն, որը դարձել է Իմելդա Մարկոսի թուրքական համարժեքը, նախընտրում է ֆրանսիական դիզայներական հագուստ եւ աքսեսուարներ: Իսկապես, նա հայտնի է նրանով, որ աղքատության դեմ պայքարի իր ելույթի ժամանակ 50 000 դոլարանոց Hermes պայուսակ է վերցրել:

Իր կնոջ պայուսակի նկատմամբ ուշադրությունը շփոթեցրել էր Էրդողանին ոչ միայն Ֆրանսիան բոյկոտելու կոչերի կեղծավորության պատճառով, այլ նաեւ այն պատճառով, որ նա ընդգծել է իր իսկ ընտանիքում կոռուպցիան եւ իր բացատրելու անկարողությունը, թե ինչպես է կարողացել միլիարդավոր դոլարներ կուտակել պետական ծառայողի աշխատավարձով:

Իշխանամետ լրատվամիջոցները շտապեցին հայտնել, որ Էմինեի պայուսակը իրականում ոչ թե ֆրանսիական է, այլ պատճեն, քանի որ նա նախընտրում է ոճային իրեր, բայց գիտակցում է, որ ավելի լավ է չհովանավորել ֆրանսիական ընկերությանը:

Սակայն սուտը երբեմն միայն խորացնում է իրավիճակը: Թուրքիայի կրոնական գործերի վարչությունը (Diyanet) բազմիցս հայտարարել է, որ կեղծված ապրանքներն անօրինական են, ինչը վիրավորանք է մտավոր սեփականության եւ իսլամական էթիկայի համար:

Այսպիսով, Էրդողանը հիստերիա է բարձրացրել Ֆրանսիայի դեմ՝ ի պաշտպանություն իսլամի, բայց Diyanet-ի հրամանագրերը ենթադրում են, որ նրա կինն ավելի մեղավոր է, քան Մակրոնը: Թերեւս ընդդիմության առաջնորդ Քեմալ Քըլըջարօղլուն ճիշտ է՝ Էրդողանը պետք է հրապարակայնորեն վառի իր կնոջ դիզայներական պայուսակը: Սակայն դա միայն սկիզբը կլիներ: Էրդողանի համար իրեն հավատքի պաշտպան կոչելը եւ միաժամանակ կոռուպցիայի վրա կառուցված ընտանիքի կարողությանը հետեւելը նման է մարմնավաճառուհուն, որը պնդում է, որ ինքը կուսության պաշտպան է: Եվս մեկ անգամ, կեղծավորության, հիմարության կամ եւ մեկի եւ մյուսի պատճառով Էրդողանը ծաղրուծանակի ենթարկեց իրեն, Թուրքիային եւ նրանց, ում, իր խոսքերով, պաշտպանում է»: