Եթե անգամ ՍԴ նախագահի ընտրությունը կայանար, դա չէր նշանակի, թե ՍԴ-ում ճգնաժամ չկա. այժմ առկա է նաև իշխող քաղաքական ուժի սկզբունքայնության դեֆիցիտ. Ռուբեն Մելիքյան

Եթե անգամ Սահմանադրական դատարանում հաջողվեր ընտրել ՍԴ նախագահ, դա ամենևին չէր նշանակի, թե ՍԴ-ում ճգնաժամ չկա: Այս մասին Tert.am-ի հետ զրույցում ասաց «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադիր, իրավաբան Ռուբեն Մելիքյանը՝ անդրադառնալով ՍԴ աշխատակարգային նիստերին, որոնց ընթացքում պետք է ընտրվեր ՍԴ նախագահ, սակայն միակ թեկնածու Երվանդ Խունդկարյանը ստացավ միայն երկու ձայն:

Մելիքյանն ընդգծեց՝ ՍԴ ճգնաժամը սկսվել է 2020 թ. հունիսից, երբ իշխանությունները, խախտելով Սահմանադրությունը, մի քանի ժամում կատարեցին սահմանադրական փոփոխություններ, որոնց հիման վրա ոստիկանական ուժերով ՍԴ դատավորներին զրկեցին ՍԴ մուտք գործելու հնարավորությունից:

«Իրավաբանական հանրության, նաև քաղաքական համակարգի շատ ներկայացուցիչներ են պաշտպանում այն կարծիքը, որ վերջին երեք անձինք, որոնք ընտրվեցին ՍԴ դատավոր, ոչ իրավաչափ են զբաղեցնում այլ դատավորների պատկանող աթոռները: Նրանք ՍԴ դե յուրե դատավորներ համարվել չեն կարող: ՍԴ դե յուրե դատավորներ շարունակում են մնալ Հրանտ Նազարյանը, Ալվինա Գյուլումյանը, Ֆելիքս Թոխյանը: Սա արդեն նշանակում է ճգնաժամ, և ինչ-որ պահի անհրաժեշտություն է լինելու ինչ-որ կերպ լուծելու այս ճգնաժամը»,-ասաց իրավաբանը:

Մելիքյանի խոսքով՝ կարևոր է արձանագրել հանգամանքը, որ կան երեք դե յուրե դատավորներ, որոնց փաստացի ոչ իրավաչափորեն զրկել են իրենց պաշտոններից: «Սա կարևորագույն նշանակություն ունի ցանկացած պետական իշխանության չարաշահումները կանխարգելելու տեսանկյունից: Իշխանությունը ուղերձ հղեց, որ եթե վստահ չլինի, որ դատարանները հլու-հնազանդ կլինեն իրեն, ապա կարող է դիմել նաև այսպիսի բացահայտ հակասահմանադրական քայլերի»,-ասաց նա:

Ինչ վերաբերում է ՍԴ նախագաhի ընտրությանը, Մելիքյանը չբացառեց, որ այդ հարցի քննարկումը տևի շաբաթներ, գուցե նաև ամիսներ: Նա նաև ընդգծեց՝ այսօրվա կարգի համաձայն՝ ՍԴ նախագահը շատ տեխնիկական գործառույթ է իրականացնում, և ՍԴ սահմանադրական առաքելության տեսանկյունից որևէ առավելություն չունի:

Ըստ «Իրավական ուղի» ՀԿ համահիմնադրի՝ այժմ առկա է իշխող քաղաքական ուժի սկզբունքայնության ճգնաժամ: Նրա խոսքով՝ թեև իշխանություններն ինչ-որ գործողություններ կատարեցին, հիմնավորումներ էին բերում «հնի» և «նորի» մասին, հանրաքվե էին նախաձեռնում՝ այն ներկայացնելով որպես հեղափոխության շարունակություն, բայց առաջադրեցին ու ընտրեցին այս դատավորներին:

«Կա սկզբունքայնության ու գործունակության դեֆիցիտ. մարդիկ ոչ կարողանում են խնդիրներ լուծել, ոչ երկիր կառավարել, ոչ էլ պահպանել իրենց կողմից հայտարարված սկզբունքները: Այդ սկզբունքների հետ կարող ես և չհամաձայնել, ինքս շատերի հետ համաձայն չեմ, բայց մի բան է, երբ դու ունես սկզբունքներ և դրանց համար իսկապես ինչ-որ քաղաքականություն ես իրականացնում, մեկ այլ բան է, որ այդ սկզբունքները հարմարեցված են օրվա քաղաքական շահին»,-ասաց նա: