Արցախը որևէ մեկի հանրահավաքային խաղալիքը չէ

Արժե խոսել վարչապետի անզգույշ և անհեռատես վարքագծի մասին, որը նա դրսևորեց հանրահավաքի ժամանակ։ Սա, իհարկե, պատիվ չի բերում պետական ու քաղաքական գործչին։ Գավառական հայրենասիրության և կենացասության համատեքստում ժողովրդագրական հիմնախնդիրների՝ բնակչությունը հինգ միլիոն դարձնելու մասին խոսելը դեռ հասկանալի է, բայց նույն տրամաբանության և մեթոդի շրջանակներում Արցախի հարցի դիտարկումը ոչ միայն հասկանալի չէ, այլ նաև դատապարտելի է։ Եթե Հայկական բանակի գեներալներն ու սպաները միացում վանկարկեն, ապա դա ոչ միայն հասկանալի, այլ նաև ողջունելի կլինի։ Իրականում դա Հայաստանի քաղաքացիների մեծագույն երազանքն է, որից ժողովուրդը երբեք չի կարող հրաժարվել։ Բայց այս պարագայում խնդիրը մի փոքր այլ է: Հայաստանի վարչապետը՝ որպես Հայաստանի և Արցախի անվտանգության և շարունակական գոյության երաշխավոր, պետք է քաղաքական զսպվածություն և հեռատեսություն դրսևորի, հակառակ պարագայում մենք ոչ միայն կարող ենք հեռանալ այդ երազանքը կյանքի կոչելու հնարավորությունից, այլ նաև վերջնականապես կործանել այն։

Ո՞ւմ համար է գաղտնիք, որ Արցախը Հայաստան է, բոլորն էլ գիտեն դրա մասին, բայց Հայաստանի վարչապետը ի լուր աշխարհի դրա մասին կարող է հայտարարել միայն այն ժամանակ, երբ ձեռքի տակ կունենա առնվազն Հայաստանի ու Արցախի միավորման ճանապարհային քարտեզը։ Իսկ եթե նա չունի այդպիսի ճանապարհային քարտեզ, ապա հանուն Արցախի անվտանգության պարտավոր է խոհեմություն և հեռատեսություն դրսևորել։ Քանի կոպեկ արժե Փաշինյանի այդ հայտարարությունը, եթե վաղը նա Ադրբեջանի և համանախագահների հետ բոլորովին ուրիշ հարթության մեջ է բանակցելու։ Իսկ եթե նրան հարցնեն, թե ինչ է նշանակում այդ հայտարարությունը, ի՞նչ է պատասխանելու։

Արցախը պետք է զերծ լինի քաղաքական պոպուլիզմի դրսևորումներից, այն որևէ մեկի հանրահավաքային խաղալիքը չի կարող դառնալ, Քոչարյանի բերանը փակելու համար ազգային խնդիրները չի կարելի շահարկել, քանի որ խաղասեղանին դրված է մի ամբողջ ժողովրդի անվտանգության հիմնախնդիրը։

Նյութի աղբյուրը՝ 1in.am