Դուրս շպրտվող ազգային ամենամեծ արժեքը. ՄԻԵԴ վճռի ծուռ հայելին

Հայաստանի քաղաքացի Յուրի Վարդանյանին 1 միլիոն 600 հազար եվրո փոխհատուցում վճարելու մասին որոշումը, որ կայացրել է օրերս ՄԻԵԴ-ը, Հայաստանում արժանացել է հանրային մեծ ուշադրության: Սակայն այդ ուշադրությունն այնքան չէ, որ ստվերի մեկ այլ աղմկոտ թեմա՝ Ստամբուլյան կոնվենցիան, որի դեմ սկսվել է ակնհայտորեն նախկին իշխող համակարգից սերվող քարոզչական պայքար: Դրա նպատակն ակնառու է. մի կողմից առաջ մղել այն մտայնությունը, թե Հայաստանում թավշյա հեղափոխությունը ինչ-որ դավադրություն էր, որի նպատակը հայկական պետականությունն ու ազգային ինքնությունը ոչնչացնելն է, մյուս կողմից հնարավորության սահմանում ստեղծել իրավիճակ, երբ իշխանությունը կարող է այդ կոնվենցիայի շուրջ խնդիր ունենալ Եվրոպայի խորհրդի հետ, որի հետ գերազանց հարաբերության մասին օրերս հայտարարել էր այդ կառույցի նախագահ Դոնալդ Տուսկը: Ընդ որում՝ հատկանշական է, որ կոնվենցիան ստորագրել է Հայաստանի Հանրապետական կուսակցության ձևավորած իշխանությունը, և այդ ստորագրության պահին չկար որևէ ազգային աղմուկ և ծպտուն, որը կտագնապեր կոնվենցիայի այն վտանգների հանգույն, որի մասին այսօր շեփորում է նախկին համակարգից սերող մի ստվար շերտ՝ ազգային արժեքների խորագրի ներքո:

Փոխհատուցման մասին ՄԻԵԴ որոշումն այդ ֆոնին իսկապես հատկանշական է: 1 միլիոն 600 հազար եվրո փոխհատուցում մի մարդու, որի իրավունքները խախտվել են 2007 թվականից սկսած, և ինչն արվել է մի քանի մարդկանց անչափ հարստանալու «իրավունքի» համար: Այդ մարդիկ հարստացել են, միլիոնատեր, մուլտիմիլիոնատեր, գուցե միլիարդատեր դարձել, իսկ հիմա Հայաստանի Հանրապետության հարկատուները պետք է վճարեն նրանց հարստանալու գինը՝ 1 միլիոն 600 հազար: Թեև, պետությունն իհարկե հարստացման քառորդ դարի ծավալվող ընթացքի համար վճարել է հազարապատիկ ավելի թանկ գին՝ որևէ փողով չչափվող:

Ազգային արժեքների «պաշտպանության» համար դուրս է եկել մի համակարգ, որի արժեքը փողն էր, և որի համար տներից դուրս են շպրտվել մեր ամենաթանկ արժեքները՝ մարդիկ: Ընդ որում՝ լոկ թվում է, թե տուժել են առանձին մարդիկ, իսկ ահա պետությունը, տնտեսությունը շահել է, սկսել է աճել, այն էլ՝ աննախադեպ, երկնիշ ծավալներով: Թե ինչքան է եղել դրա իրական արժեքը, և որքան է իրականում եղել այդ ամենի նշանակությունը հանրության համար, ցույց տվեց 2008 թվականի նախագահի ընտրությունը, երբ տասը տարի առաջ հանրային համընդհանուր հավանության ներքո իշխանությունից հեռացած Լևոն Տեր-Պետրոսյանը «երկնիշ աճի» դարաշրջանում կարողացավ լրջագույն ձեռնոց նետել այդ աճն ապահովող իշխանությանը: Որովհետև ամեն դուրս շպրտվող քաղաքացու հետ մտովի իրենց տներից դուրս են շպրտվել տասնյակ հազարավոր այլ քաղաքացիներ՝ համոզված, որ ցանկացած պահի նույնը կարող է կատարվել իրենց հետ:

Այն, որ պետությունը պետք է կառուցվի, աներկբա է, բայց աներկբա է, որ այն պետք է կառուցվի ոչ թե առանձին քաղաքացու իրավունքի և արժանապատվության ոտնահարման, այլ հենց դրա ձևավորման հիմքով: Եվ կառուցել այդպիսի պետություն հնարավոր է: Ու այդ պետությունն է, որ կարողանում է նաև բնականորեն պահպանել ազգային արժեքները և արժեհամակարգային ու աշխարհայացքային արդիականացումն իրականացնել ո՛չ այդ ազգայինի հաշվին: Հակառակ դեպքում «ազգային արժեքը» դառնում է զենք պետության և քաղաքացու դեմ, որ կիրառում են ամբողջատիրական համակարգերը՝ իրենց հակամարդկային, հակաօրինական և ապազգային գործունեությունը քողարկելու տակ:

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր հոդվածում:

Հիշեցնենք, ավելի վաղ Operativ լրատվականը հաղորդել էր, որ ՄԻԵԴ-ը Հայաստանին պարտավորեցրել է Յուրի Վարդանյանի գործով1.6 մլն եվրո վճարել :

Operativ լրատվականը իր ընթերցողի դատին էր ներկայացրել նաև ՄԻԵԴ որոշման խայտառակ նախապատմությունը: