Թալիշի վերադարձված դիրքում այսօր միայն զոհված տղաների հուշարձանն է հուշում, որ հակառակորդը գրավել էր դիրքը (տեսանյութ)

Ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում Թալիշի ուղղությամբ տեղակայված N մարտական դիրքն ապրիլյան պատերազմից հետո ամբողջովին կահավորվել է, ինժեներական լայնածավալ աշխատանքներ են կատարվել, եւ այժմ ոչինչ չի հիշեցնում այն մասին, որ 2016–ին հակառակորդն այս դիրքը գրավել էր։

2016թ․-ի ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերն ադրբեջանցիները հարձակվել էին նշված հենակետի դիրքերի վրա։ Նրանց հաջողվել էր գրավել ավագ լեյտենանտ Մերուժան Ստեփանյանի ու իր զինվորների պահած դիրքը։ Գյումրեցի 23-ամյա Մերուժանն իր տղաների հետ կռվել էր մինչեւ վերջ, ցավոք, Մերուժանն ու իր 2 զինվորները զոհվել էին, եւս 2-ը՝ վիրավորվել։ Վիրավորները հետ էին քաշվել 2-րդ դիրք, իսկ ադրբեջանցիները վերցրել էին դիրքը։ Հայկական կողմը դիրքը վերադարձրել էր ապրիլի 3-ին՝ առավոտյան 11։00-ի սահմաններում, իսկ ադրբեջանական կողմն այստեղ մեծաքանակ զոհեր էր թողել։

Ապրիլյան պատերազմից 3 տարի անց այս դիրքի պատմության մասին հուշում է ճանապարհին տեղադրված խաչքարն ու հուշատախտակը, որին գրված են զոհված զինծառայողների անունները։ Այստեղ մարտական հերթապահություն իրականացնող յուրաքանչյուր զինծառայող մասնակցում է ինժեներական աշխատանքներին եւ օգնում դիրքը բարեկարգել, պայմանները լավացնել։ Գումարտակի հրամանատար, մայոր Վազգեն Նիկողոսյանի խոսքով, այսօր դիրքերում զինծառայողները ոչ մի բանի պակաս չունեն։

«Լայնածավալ ինժեներական աշխատանքներ են կատարվել դիրքում, եթե նախկինում վերաբերմունքը եղել է իմիջիայլոց, ապա ապրիլյան պատերազմից հետո բոլորն ուղղորդված են ինժեներական աշխատանքների, եւ կատարվել են բազմապիսի աշխատանքներ, որոնց մասին, բնականաբար, խոսել չենք կարող»-News.am-ի հետ զրույցում ասում է նա։

Խրամատներում մեզ հետ դիրքի ավագ Սերգեյ Սարգսյանն է շրջում, ընթացքում պատմում ծառայության եւ կատարված աշխատանքների մասին։ Սերգեյը Երեւանից է, 20 ամսվա զինծառայող․ «Դիրքում ընտանիքի պես ենք, էստեղ ավելի լավ է անցնում, որպես դիրքի ավագ՝ պատասխանատու եմ մյուսների համար, մի քանի մայր, մի քանի քույր ունեմ, ու պատասխանատու եմ, որ իրենց տանեմ, հասցնեմ իրենց տները»։

Ժամկետային զինծառայող, երեւանցի Լեւոն Մկրտչյանն էլ է համակարծիք Սերգեյի հետ՝ դիրքերում ծառայությունն ավելի լավ է անցնում․ «Ինժեներական աշխատանքների ենք մասնակցում, տարբեր բաներ ենք անում, իսկ զորամասում նույն բաներն ենք անում։ Առհասարակ, ծառայությունը պետք ա, տղամարդու համար ա, ծառայության ընթացքում շատ դժվարություններ ենք հաղթահարում ու լրիվ փոխվում ենք։ Մինչեւ բանակ գալը մեջդ մանկական բաներ ավելի շատ կա, իսկ բանակ գալով՝ քայլերդ ավելի հստակ ես անում, լրիվ տղամարդու պես ես մտածում»:

Ինչ վերաբերում է կենցաղային պայմաններին,զինծառայողները գոհ են, ասում են՝ որակյալ սնունդ են ստանում, ջուրն ու վառելիքը կա։ Շփման գծում էլ, նրանց խոսքով, իրավիճակը հանգիստ է, ամբողջությամբ վերահսկելի։