Հանուն «Ջերմուկ Գրուպ»-ի կասեցվեց 18 կազմակերպության գործունեություն. գործարարը դիմում է պատգամավորներին. (լուսանկարներ)

Այսօր «Հայկական ժամանակ»-ի խմբագրություն է այցելել «Սուպեր Գրուպ» փակ բաժնետիրական ընկերության հիմնադիր եւ տնօրեն Սուրեն Բալայանը:

Բալայանը 1996-ից 1997 թվականներին Վայոց Ձորի մարզի Ջերմուկ քաղաքում հիմնադրել է «Ջերմուկ» հանքային ջրերի գործարանը:

Նա 1998 թվականին դիմել է մտավոր սեփականության գործակալություն՝ «Ջերմուկ» անվանումը որպես ապրանքանիշ գրանցելու համար:

Իսկ 6-րդ գումարման Ազգային ժողովի ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Աշոտ Արսենյանին պատկանող ներկայումս գործող՝ «Ջերմուկ Գրուպ» ընկերությունը 1999 թվականին է դիմել մտավոր սեփականության գործակալություն՝ «Ջերմուկ» անվանումը գրանցելու համար: Վերջին տարիներին Բալայանի բիզնեսը կասեցվել էր՝ ապրանքանիշի անվանման պատճառով:

«2008 թվականին ես գնացի Էկոնոմիկայի այն ժամանակվա նախարար Ներսես Երիցյանի մոտ: Մենք երկար խոսեցինք: Ինձ ասաց, որ «Ջերմուկ» բրենդը պետք է միայն օգտագործի «Ջերմուկ Գրուպ»-ը: Ասացի՝ ինչի՞ համար, ասաց՝ դե կառավարության որոշում է, ասել են՝ ներքին կարգով»,- ասաց Բալայանը:

Նա նշեց, որ դրանից հետո հանդիպել է՝ դարձյալ այդ ժամանակ պաշտոնավարող վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի հետ. «Տիգրան Սարգսյանն ասում է՝ ինչի՞ եք եկել ինձ մոտ, ասում եմ՝ նախարարն է ասել: Ես իրեն բացատրեցի, որ 500 հազար դոլար վարկ եմ վերցրել, ապակյա շշերի գործարանում 6 մլն պատվիրված շիշ ունեմ, որի վրա գրված է «Ջերմուկ» անվանումը, իսկ մյուս կողմում՝ «Սուպեր Գրուպ», ասացի՝ դա էլ մոտ 1 մլն դոլար է կազմում, եթե դուք իմ գործունեությունը դադարեցնում եք, ես ինչպե՞ս կարող եմ վճարել այդ գումարը: Նա ասաց՝ դա ինձ չի հետաքրքրում, այլ անունով գրիր, ինչ պարտադիր է «Ջերմուկ» գրես:

2010 թվականի ապրիլին «Աշխարհագրական նշումների մասին» օրենքով փոփոխություն կատարեցին: Այդ իրավակարգավորումը պարարտ հող ստեղծեց «Ջերմուկ Գրուպ» ՓԲԸ-ի համար եւ նրանք «Ջերմուկ» անվանումը գրանցեցին որպես ապրանքային նշան: Ու արդյունքում գործող մյուս մրցակից տնտեսվարող սուբյեկտներին արգելվեց օգտագործել այդ անվանումը իրենց կողմից արտադրվող ապրանքի վրա եւ «Ջերմուկ Գրուպ»-ը մենաշնորհային դիրք ստացավ:

1 օրվա մեջ 18 կազմակերպություն դադարեցրեցին իրենց գործունեությունը: 612-ից 624 գրանցված աշխատատեղ միանգամից փակվել են: Այսօր այդ մասնագետների մեծամասնությունը Հայաստանից արտագաղթել են»- պատմեց Սուրեն Բալայանը:

Նա նշեց, որ 2015-16 թվականներին 2 մլն դոլար վարկ է վերցրել, ներդրում է կատարել, սարքավորումներ է բերել ու էլի սկսել է աշխատել. «2016 թվականի դեկտեմբերի 1-ին գործարանից զանգեցին ինձ, ասացին, որ ոստիկանության 6-րդ վարչությունը ներխուժել է գործարան, նկարահանել է, ոչ մեկին չի հարցաքննել: Ես ցանկացա կապ հաստատել այդ մարդկանց հետ, մեկ էլ հեռուստատեսությամբ տեսնեմ հայտարարում են, որ Ջերմուկում հայտնաբերվել է հանքային ջրի գործարան, որն ապօրինի է: Դա ի՞նչ է նշանակում, ես 1996 թվականից աշխատում եմ: Հայաստանի բանկերը ինձ 2 մլն դոլար են վստահել աշխատելու համար: Նույն օրը 55 մլն դրամի չափով տուգանք են գրում՝ առանց ինչ-որ մեկից մի բան հարցնելու եւ փաստաթղթերը փոխանցում են պետական եկամուտների քննչական բաժին:

Թավշյա հեղափոխությունից հետո եւ շնորհիվ դրա, նամակ գրեցի համապատասխան կառույցներ՝ վերանայեցին, նույն օրը աուդիտ արեցին եւ այդ 55 մլն դրամի կեղծ տուգանքը չեղարկվեց: Մինչեւ դա էլ 2009 թվականին հարկայինից էլի մարդիկ էին ուղարկել, 20 մլն դրամ տուգանք էին գրել, այդ գործն էլ դեռ ընթանում է դատարանում»,- ասաց Բալայանը:

Գործարարը նշում է, որ 2016 թվականի դեկտեմբերին գնել է Ջերմուկ հանքային ջրի հանքահորերից մեկը. «Նորից վերսկսեցի աշխատել, ինձ հանքի շահագործման լիցենզիա չէին տալիս: Ես 7 նամակ գրեցի Ջերմուկի քաղաքապետարան, որ հանրային լսումներ անեն, սակայն նրանք 1 տարի շարունակ չեն պատասխանել նամակներիս: Դարձյալ թավշյա հեղափոխության շնորհիվ այդ խնդիրը կարգավորվեց: Մի նամակ եմ գրել ՀՀ վարչապետին, նույն օրը արձագանքել են, հաջորդ օրվանից սկսել են հանրային լսումները: 2018 թվականի նոյեմբեր-դեկտեմբեր ամիսներին 50 տարով շահագործելու լիցենզիա են տվել: Քանի որ պարոն Փաշինյանն ասաց, որ Հայաստանում կոռուպցիան 0 է, արհեստական խոչընդոտներ չի լինելու, որոշեցի իմ «Ջերմուկ» բրենդը, որն ինձնից խլել էին, փայ էին մտել, նորից արտադրել»,- ասաց Բալայանը:

Բալայանը դիմում է ԱԺ պատգամավորներին եւ խնդրում է, որպեսզի օրենսդրական փոփոխություն կատարեն եւ հնարավորություն տան բոլորին «Ջերմուկ» անունը օգտագործել՝ հանքային ջրեր արտադրելու համար. «Օրենքը ընդունելու հենց հաջորդ օրվանից պատրաստ եմ 60 աշխատատեղ բացել: Ներկայումս էլ ունեմ շշալցված մոտ 170-180 հազար «Ջերմուկ», որը չեմ կարողանում իրացնել այդ խոչընդոտների պատճառով: Եթե հանքը կոչվում է Ջերուկ ածխաթթվային, ապա էլ ինչպե՞ս կոչեմ դրա անունը: Իմ գործարանի արտադրողականությունը ամսական 5 մլն է, պարտավորություն ունեմ 1-2 մլն արտահանել:

Այս վերջին 8 տարվա ընթացքում «Ջերմուկ Գրուպ»-ի ղեկավարությունն ու Ներսես Երիցյանը ինձ 38-ից 40 մլն դոլարի վնաս են տվել. «Բրենդը ձեռքիցս վերցրել են: Ես փոխհատուցում եմ խնդրում ոչ թե պետությունից, այլ հենց իրենցից: Թող իմ վնասը վերականգնեն: Այդ գումարը ես ինձ համար չեմ ուզում, թող մի մասը ուղղեն Վայոց Ձորի այն 612 աշխատակիցներին, որոնք կորցրել էին իրենց աշխատանքը: Մի մասը ուղղեն Գորիս քաղաքի Խնձորեսկ համայնքի ճանապարհների վերանորոգմանը, իսկ մյուս մասը՝ Գյումրու երկրաշարժից տուժածներին: Իմ նպատակն այն է, որ իմ բրենդը վերականգնվի: Ցանկանում եմ վերականգնել իմ բարի համբավը, կատարել իմ հարկային պարտավորությունները»,- ասաց Բալայանը: