Որտեղի՞ց է ՀՀ-ն ստանալու իր էլեկտրաէներգիան և գազը. եթե այն Ադրբեջանից է, կարո՞ղ ենք վստահել Ալիևին․ Խաչիկյան

Քաղաքագիտության դոկտոր, միջազգայնագետ Արթուր Խաչիկյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է․

«Քանի որ այս խումբը որոշել է հաճոյանալ իր օտարերկրյա տերերին և դուրս գալ Եվրասիական տնտեսական միությունից, և Ռուսաստանը հայտարարեց, որ դրա հետևանքները կլինեն, ահա մի քանի հարց.

1) Ո՞ւր են գնալու մեր սեզոնային աշխատողները (“խոպանչիները”) և ո՞վ է ամեն տարի տուն բերելու մոտավորապես 9 միլիարդ դոլար։ Եվրոպայի որևէ երկիր ասե՞լ է, որ հայերին աշխատանքային վիզաներ է տալու։

2) Որտե՞ղ ենք արտահանելու մեր բանջարեղենն ու միրգը և այլ ապրանքներ, որոնք կազմում են մեր առևտրի 70-80%-ը: Եվրոպայում ո՞ր երկիրն է զոհաբերելու իր արտադրողներին՝ մեզ եվրոպական շուկայում իրենց տեղը տալու համար: Ռուսաստանի հետ առևտուրը վերջին տարիներին աճել է 4-6 անգամ և Հայաստանին տվել է 12 տոկոս տնտեսական աճ։ Պատրա՞ստ են հայերը կորցնել դա։

3) Ո՞վ է վճարելու 1 խմ գազի դիմաց 480 դոլար՝ 180 դոլարի փոխարեն։ Ո՞վ եռակի կվճարի գազի, ջեռուցման, էլեկտրաէներգիայի համար.

4) Որտեղի՞ց է Հայաստանը ստանալու իր էլեկտրաէներգիան և գազը, և եթե այն Ադրբեջանից է, կարո՞ղ ենք վստահել Ալիևին, ով ասաց, որ մենք ֆաշիստական ​​պետություն ենք, որը պետք է ոչնչացվի։ Ալիեւը ինչքան շուտ մեր գազն ու լույսը կանջատի, ինչպես Ղարաբաղում։

5) Եվրոպայում ո՞ր կառավարությունն ու քաղաքական գործիչն է ասել, որ Եվրամիությունը պատրաստ է ընդունել Հայաստանին։ Ե՞րբ դա տեղի կունենա, եթե Թուրքիան սպասել է 30 տարի, Վրաստանն ու Մոլդովան՝ 20 տարի։

6) Եվրոպայի, ԱՄՆ-ի կամ ՆԱՏՕ-ի ո՞ր կառավարությունն է հայտարարել, որ եթե Հայաստանի վրա հարձակվեն, նա պատժամիջոցներ կկիրառի, զենք կտրամադրի, անվտանգության երաշխիքներ կտա, դաշնակից կդառնա, թե՞ իր զինված ուժերը կուղարկի Հայաստանին օգնելու: Առանց այդ օգնության, ինչպե՞ս է Հայաստանը պաշտպանվելու, եթե հաշվի առնենք, որ Ադրբեջանն ու Թուրքիան ունեն 20-ը 1-ի առավելություն, և ըստ փորձագետների՝ Հայաստանին գրավելու համար նրանցից կպահանջվի առավելագույնը 2-3 օր։

Արդյո՞ք միջազգային հանրությունը որևէ բան անելու է ադրբեջանական հարձակումը կասեցնելու համար, եթե ոչինչ չի արել Ղարաբաղի հայերի տեղահանությունից և Ջերմուկի և այլ քաղաքների վրա հարձակումներից հետո»: