Ի՞նչ է ֆիբրոման և պե՞տք է արդյոք անհանգստանալ

Ֆիբրոման շարակցական հյուսվածքի մանրաթելերի բարորակ գոյացում է, որն առկա է մարդու մարմնի յուրաքանչյուր օրգանում, ուստի ֆիբրոման կարող է ունենալ ցանկացած տեղայնացում: Ֆիբրոմաները լինում են մեկական կամ բազմակի (ֆիբրոմատոզ):

Ամենից հաճախ այդ նորագոյացությունները ազդում են վերջույթների և փափուկ հյուսվածքների վրա, սակայն հայտնաբերվում են նաև ներքին օրգաններում և խոռոչներում:

Մաշկի ֆիբրոման առաջանում է ցանկացած տարիքում՝ երկու սեռերի մոտ և լավ սահմանազատված ու հստակ արտահայտված հանգույց է, որը բարձրանում է մաշկի մակերեսից, հաճախ ունի ցողուն և գտնվում է մարմնի կամ լորձաթաղանթների մակերեսին։

Կախված ուռուցքային բջիջների և կոլագենային մանրաթելերի հարաբերակցությունից՝ առանձնանում են փափուկ ֆիբրոման (ֆիբրոպապիլոմա) և կոշտ ֆիբրոման (դերմատոֆիբրոմա)։

Փափուկ ֆիբրոման համարվում է երիտասարդ նորագոյացություն և տարիքի հետ վերածվում է կոշտի: Հաճախ հայտնվում է դեմքի, մեջքի, ոտքերի, գլխի մաշկի վրա։ Փափուկ ֆիբրոմաները երեխայի մոտ հայտնաբերվում են հիմնականում սեռական տարածքում և անուսում: Ուռուցքը, որպես կանոն, չի փոփոխվում չարորակի, դանդաղ է աճում և կարող է հասնել հսկայական չափերի։

Կրծքագեղձի ֆիբրոման (ֆիբրոադենոման) ունի գեղձային բնույթ՝ շարակցական հյուսվածքի գերակշռությամբ, որը կապված է կնոջ կյանքի տարբեր ժամանակահատվածներում հորմոնալ մակարդակի փոփոխության հետ։ Գոյություն ունեն ուռուցքի երկու հյուսվածաբանական ձևեր՝ պերիդուկտալ և ինտրադուկտալ։

Ձվարանների ֆիբրոման զարգանում է նրա ստրոմայից և չի ցուցաբերում հորմոնալ ակտիվություն։ Այն զարգանում է միջին տարիքում՝ դաշտանային ցիկլի խախտումների և վերարտադրողական ֆունկցիայի խախտումների ֆոնին։ Հաճախ կապված է պոլիկիստոզ ձվարանների կամ արգանդի միոմայի հետ: Այն կարող է սահմանազատվել հստակ սահմանված պարկուճով, որը բաժանում է այն ձվարանների հյուսվածքից և լինել ցրված ( երբ ձվարանն ամբողջությամբ ախտահարված է):

Մեծ չափի ֆիբրոման ունի չարորակ ուռուցքի վերածվելու հնարավորություն։

Լնդերի ֆիբրոդները վտանգավոր չեն, դրանք բնութագրվում են դանդաղ աճով: Ամենից հաճախ դրանց պատճառը լնդերի վնասվածքն է սխալ տեղադրված պրոթեզի պատճառով, իսկ երեխայի մոտ դա կարող է լինել բրեկետը ոչ պատշաճ կրելու պատճառով։ Զարգացման պատճառ են հանդիսանում նաև բորբոքումները, պարոդոնտալ հիվանդությունը, գինգիվիտը և բերանի խոռոչի այլ հիվանդությունները։

Կոկորդի ֆիբրոմա առաջանում է ձայնալարերի վրա և վտանգավոր է կյանքի համար, քանի որ կարող է հանգեցնել շնչառության կանգի։

Լորձաթաղանթների վրա ձևավորվում են ստամոքսի և աղեստամոքսային տրակտի այլ օրգանների ֆիբրոմաներ։

Ոսկրային ֆիբրոմային բնորոշ է գլանային ոսկորի կեղևային շերտի փոխարինումը թելքով։ Ձևավորվում է սրունքում, բազուկում և այլ հատվածներում: Առավել հաճախ հանդիպում է երեխաների և դեռահասների մոտ: Շատ դեպքերում դա հանգեցնում է պաթոլոգիական կոտրվածքների:

Անգիոֆիբրոման բաղկացած է բազմաթիվ լայնացած անոթներից։ Այս վազոակտիվ ուռուցքը հիմնականում հանդիպում է արական սեռի դեռահասների մոտ:

Միոմայի զարգացման համար նախատրամադրող գործոններն են բորբոքային պրոցեսները, միկրոտրավման, միջատների խայթոցները, նախկին վարակիչ հիվանդությունները, մակաբուծային և հելմինթոզ ինֆեստացիաները և բետա-բլոկլերների օգտագործումը:

Կանանց մոտ ֆիբրոդները զարգանում են հիմնականում հորմոնալ գործոնների ազդեցության տակ։ Նրանք հաճախ զուգակցվում են այլ հյուսվածքների աճի հետ՝ անոթային, մկանային, գեղձային կամ ճարպային։

Տղամարդկանց մոտ ֆիբրոմաները հաճախ առաջանում են ավելորդ քաշի, շրջակա միջավայրի անբարենպաստ գործոնների ազդեցության և վատ սովորությունների արդյունքում:

Երեխաների մոտ ֆիբրոդների առաջացման ռիսկի գործոնները ներառում են ժառանգական նախատրամադրվածությունը, ավելորդ քրտնարտադրությունը, սխալ սննդակարգը, հորմոնալ խանգարումները և արևի երկարատև ազդեցությունը, փոխանցում է Aysor.am-ը։