«Հստակ ուխտել եմ Ղազանչեցոցում պսակադրվել, երբ Ղազանչեցոցը հանձնվեց՝ հանձնվեցի նաև ես». Իննա Խոջամիրյան

Դերասանուհի Իննա Խոջամիրյանն ինստագրամյան իր էջում հրապարակել է արխիվային տեսանյութ Շուշիից՝ կից գրելով իր մտորումների մասին.

«Այս մասին իմ շա՜տ մեծ ընտանիքին պատմեմ, և ինչպես ասում է հայի ճակատագիրը կնքած ռուսը` может тогда отпустит: Մայիսի 5-ին, երբ կյանքումս առաջին անգամ մտա Ղազանչեցոց` պատարագ էր, որը ջնջեց իմ գլխից իմ տեսած նախորդ բոլոր հազարավոր (բառի բուն իմաստով) պատարագները: Կլանվել էի, փշաքաղվել էի, տարվել էի, ու ամենաիսկական երկխոսության մեջ եմ եղել Աստծո, տիեզերքի, ինքս իմ հետ: Ու այդ օրը , այդ օրվա հեքիաթի մեջ ես շատ ինքնաբուխ , բայց հստակ ուխտել եմ Ղազանչեցոցում պսակադրվել ,երբ էլ դա լինի: Դա երևի իմ ամենաանկեղծ երդումն ու հաստատումն էր նրա` ինչ ես զգացել ու տեսել էի ներսում: Այս վիդեոն արել եմ այդ օրը` եկեղեցուց խաչակնքվելով դուրս գալու հետ միաժամանակ:Երբ Ղազանչեցոցը հանձնվեց՝ հանձնվեցի նաև ես… ու իմ մեջ մեռավ այն ամենը` ինչ այդ օրը զգացել ,տեսել ու ինչին հավատացել էի:

Տարիների հետ միտքը մաքրող մի փոքր հույս եկավ, ու ես սկսեցի հուսալ , որ մի օր նորից կակաչների խելագարության չափ սիրուն դաշտերի մեջով Ստեփանակերտից կբարձրանամ Ղազանչեցոց, ու նորից կսկսեմ հավատալ: Երբ 9 օր հերքելուց ու իրականությունից փախչելուց հետո այսօր մեռավ հույսը, «մեռա» և ես: Եղավ այն, ինչ եղավ ու գրողի ծոցը իրար միս կրծող , իրար մեջ երևանցի, արցախցի ու գյումրեցի բաժանող, իրար ատող ու չար բոլոր էգոիստները: Ես էլ եմ էգոիստ…սա էլ իմ երազանքն էր… որը էլ չկա…: Միտքս բարձրաձայն մաքրում եմ, որ շուտ վերականգնվեմ` ես էլ ինչով կարող եմ օգնեմ իմ հայրենակիցներին, փակվելու ու տանջվելու տեղ չկա այլևս»:

 

 

 

Посмотреть эту публикацию в Instagram

Публикация от Inna Khojamiryan (@inna_khojamiryan)