Սրատուտային վարակի՝ էնտերոբիոզի առաջացման պատճառներն ու ռիսկի գործոնները

Սրտատուտային վարակն աղիքային ճիճվային վարակի աշխարհում ամենատարածված տեսակներից մեկն է:

Սրատուտները բարակ և սպիտակ մակաբույծ կլոր որդեր են, որոնց երկարությունը կազմում է մոտ մոտ 6-13 միլիմետր, գրում է Aysor.am-ը։

Մինչ վարակված մարդը քնած է, հասուն էգ սրատուտները հազարավոր ձվեր են դնում հետանցքը շրջապատող մաշկային ծալքերում: Սրատուտներով վարակված մարդկանց մեծամասնությունը ախտանշաններ չունի, սակայն որոշ մարդիկ ունենում են հետանցքային քոր և անհանգիստ քուն:

Սրատուտային վարակն առավել հաճախ հանդիպում է դպրոցական տարիքի երեխաների մոտ, և փոքրիկ (մանրադիտակային) ձվերը հեշտությամբ տարածվում են երեխայից երեխա: Բուժումը ներառում է բերանային (օրալ) դեղամիջոցներ, որոնք սպանում են սրատուտները և ներքնաշորերի, անկողնային պարագաների և ներքնազգեստի մանրակրկիտ լվացում:

Լավագույն արդյունքների համար ամբողջ ընտանիքը պետք է բուժվի:

Սրատուտն առաջացնում է էնտերոբիոզ, որը հատկապես երեխաների շրջանում ամենատարածված ճիճվային հիվանդություններից է։

Սրատուտային վարակի ախտանիշները կարող են ներառել՝

հետանցքային կամ հեշտոցային շրջանի քոր,

անքնություն, դյուրագրգռություն, ատամների կրճտոց և անհանգստություն,

հազվադեպ՝ ստամոքսի ցավ և սրտխառնոց:

Խորհրդակցեք բժշկի հետ, եթե ունեք ուժեղ քոր, հատկապես՝ գիշերները:

Սրատուտի ձվիկները մակերեսների վրա կարող են գոյատևել երկու-երեք շաբաթ:

Սրատուտային վարակի ռիսկի գործոնները ներառում են հետևյալը.

Փոքրահասակ լինելը. սրատուտով վարակվելու հավանականությունը մեծ է 5-ից 10 տարեկան երեխաների մոտ: Փոքրիկ ձվիկները հեշտությամբ փոխանցվում են ընտանիքի անդամներին, խնամակալներին կամ դպրոցում կամ երեխաների խնամքի կենտրոններում գտնվող այլ երեխաներին: 2 տարեկանից փոքր երեխաների մոտ սրատուտային վարակները հազվադեպ են:

Մարդաշատ վայրերում ապրելը. մարդիկ, ովքեր ապրում են հաստատություններում, ենթարկվում են սրատուտային վարակների զարգացման համար ավելի բարձր ռիսկի։