ԱՄՆ-ում իմպլանտի միջոցով ինը տարի անց վերականգնվել է ձեռքի շարժումը

Ողնուղեղի էլեկտրական խթանումը ակնթարթորեն վերականգնում է ինսուլտ ստացած մարդկանց ձեռքերը կառավարելու որոշ կարողություն, BBC -ի փոխանցմամբ՝ ասում են ամերիկացի հետազոտողները։

Պիտսբուրգից Հիզեր Ռենդուլիկը, որի մոտ քարանձավային անգիոմա էր ախտորոշվել /արյան անոթների անոմալիա/, ինը տարվա ընթացքում առաջին անգամ կարողացել է ինքնուրույն կտրել և ուտել սթեյք:

«Ոչ ոք չէր սպասում, որ դա այդքան արագ կաշխատի»,- ասել է դոկտոր Մարկո Կապոգրոսոն Պիտսբուրգի համալսարանից:
«Մենք բոլորս սկսեցինք լաց լինել, շատ հուզիչ պահ էր»:

Պիտսբուրգի համալսարանի թիմն ասում է, որ ավելի շատ հետազոտություններ են անհրաժեշտ՝ պարզելու համար, թե ով կարող է օգուտ քաղել, քանի որ ողնաշարի իմպլանտները փորձարկվել են միայն երկու մարդու մոտ: Կաթվածները խաթարում են ուղեղի արյան մատակարարումը և հանգեցնում ուղեղի բջիջների մահվան: Մարդիկ կարող են պահպանել շարժվելու ցանկությունն ու մտադրությունը, բայց ուղեղի հրահանգներն այնքան թույլ են դառնում, ոչինչ չի պատահում:

Հիզերի պարանոցում էլեկտրոդներ են, որպեսզի նրա ողնուղեղի մասերը կարողանան գրգռվել: Նյարդային համակարգը հաղորդակցվում է էլեկտրականության հետ, սակայն Հիզերի ինսուլտից հետո նրա ուղեղից եկող էլեկտրական ազդանշանները չափազանց թույլ էին, որպեսզի ակտիվացնեին նրա ձեռքի շարժումները կառավարող նյարդերը: Խթանումը գրգռում է նյարդերը, այնպես որ նրանք արդեն քորում են արձագանքելու համար, և այժմ այդ թույլ հաղորդագրությունները բավական են շարժումը խթանելու համար: Այն աշխատեց առաջին օրը, և Հիզերը կարողացավ բացել և փակել իր ձեռքը ինը տարվա ընթացքում առաջին անգամ։

Shantnews.am-ի փոխանցմամբ՝ Nature Medicine ամսագրում հրապարակված մանրամասները ցույց են տվել, որ սարքն աշխատել է Հիզերի մոտ և մեկ այլ կամավորի մոտ: Այնուամենայնիվ, փորձը նախատեսված էր ընդամենը մեկ ամսվա համար, որից հետո էլեկտրոդները հանվել են, և շահավետ խթանումը վերացել է: Սակայն հետազոտողներն ասում են, որ արդյունքները ցույց են տալիս ապագան, որտեղ իմպլանտները կարող են էական փոփոխություններ մտցնել մարդկանց կյանքում:

Դոկտոր Մարկո Կապոգրոսոն ասել է. «Մեր հիվանդներն ապաքինվում են, բայց նրանք լիովին նորմալ չեն դառնում: «Նրանք կարող են օգտագործել իրենց թևն ու ձեռքը հիմա, թեև, հավանաբար, չեն կարող դաշնամուր նվագել»:

Թիմը կարծում է, որ ոլորտը կարող է արագ զարգանալ, քանի որ նրանք օգտագործում են արդեն հաստատված տեխնոլոգիաներ ծանր ցավը կառավարելու համար: Սակայն առայժմ ավելի շատ կլինիկական փորձարկումներ կպահանջվեն՝ պարզելու համար, թե ում է ձեռնտու և ինչպես սարքավորումները լաբորատորիայից տուն տեղափոխել: Դոկտոր Ռուբինա Ահմեդը կաթվածների ասոցիացիայից ասել է. «Հետազոտությունը դեռ վաղ փուլերում է, և վիրաբուժական իմպլանտները կարող են հարմար չլինել բոլորի համար: Փորձարկվում են նաև ոչ ինվազիվ խթանման մեթոդներ, որոնք կարող են օգտագործվել մարդկանց ավելի լայն շրջանակի կողմից»: