Ծախսս գաղտնի թող մնա. ի՞նչ են թաքցնում հանրությունից ՔՊ-ական պաշտոնյաները
Նիկոլ Փաշինյանի կառավարությունը 2018 թվականին հանրությանը խոստանում էր բաց և թափանցիկ աշխատելաոճ և գաղտնի քայլերի բացառում: Չորս տարի անց պետական կառույցները բյուջեից հարյուրավոր միլիոններ են դուրս գրում, որոնց նպատակը սակայն հանրությունը չգիտի, այդ ծախսերը հույժ գաղտնի են պահվում:
Դիցուք՝ Ամիսներ առաջ հերթական սկանդալն էր ծագել Կոնդի կառավարական առանձնատան վերանորոգման ծախսերի հետ կապված: Ըստ էդուարդ Աղաջանյանի, ով այն ժամանակ զբաղեցնում էր վարչապետի աշխատակազմի ղեկավարի պաշտոնը, այնտեղ 8 տուն է վերանորոգվում, բոլոր տներից ամենաքիչ գումարը հատկացվել է վարչապետի առանձնատան համար: Հանրությունն այդպես էլ չկարողացավ ստանալ հարցի պատասխանը, թե ճի՞շտ են տեղեկությունները, որ վարչապետի առանձնատան համար չափից մեծ գումար է ծախսվել, և ինչո՞վ է արդարացված այդ ծախսերի իրականացումը:
2021 թվականի պետական բյուջեով նախատեսված Կառավարության պահուստային ֆոնդից 100 միլիոն դրամ է փոխանցվել վարչապետի աշխատակազմին հույժ գաղտնի գնում իրականացնելու համար։ Կառավարության ապրիլի 1-ի նիստի օրակարգում ընդգրկված չզեկուցվող հարցերից մեկով գործադիրը որոշում ընդունեց, ըստ որի՝ հույժ գաղտնի գնումն իրականացվելու է «Գնումների մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 23-րդ հոդվածի 1-ին մասի 5-րդ կետով նախատեսված հիմքով, իսկ այդ հիմքով նախատեսված է գնումն իրականացնել մեկ անձից և ՀՀ տարածքից դուրս։ Կառավարության այս նախագծի վերաբերյալ Ֆինանսների նախարարությունը, սակայն առարկություն է ներկայացրել, որ նախագծին կից ներկայացված ամփոփաթերթում նշվում է, որ նախագծի ընդունումը չի հանգեցնի 2021 թվականի պետական բյուջեի ծախսերի ավելացում, և, որ 100 միլիոն դրամը ստանալու համար բյուջեում կատարված վերաբաշխման անհրաժեշտությունը պայմանավորված է վարչապետի աշխատակազմի կողմից իրականացվող ծախսերի առաջնահերթությունների վերանայմամբ:
Արսեն Թորոսյանը, ով մեկ տարի առաջ զբաղեցնում էր առողջապահության նախարարի պաշտոնը, ներկայացնելով համավարակի ընթացքում կատարած ծախսերը` չբացահայտված էր թողել շուրջ 100 միլիոն դրամի ծախս և հասկանալի չէ, թե ուր և ինչ նպատակներով է ծախսվել այդ գումարը:
ՊԵԿ-ը մինչ օրս չի բացահայտում, թե որքան գումար է ծախսվել նոր սերնդի ՀԴՄ-ի ձեռբքերման վրա: ՊԵԿ նոր նախագահ Ռուստամ Բադասյանը, ով պետք է որ փայլուն տիրապետեր օրենքի պահանջներին նույնպես չի շտապում թափանցիկ աշխատել:
Գաղտնի է ՔՊ-ական մարզպետների և փոխմարզպետների ստացված պարգևավճարների թիվը: Առաջին անգամ դա պարզ դարձավ, երբ լրագրողները փորձում էին այն ժամանակ դեռ Լոռու մարզպետի պաշտոնը զբաղեցնող Անդրեյ Ղուկասյանից ճշտել, թե որքան պարգևավճար են ստացել ինքն ու իր տեղակալը: Ղուկասյանը մերժեց տրամադրել այդ տեղեկությունը, հետագայում նրա օրինակին հետևում էին նաև մյուս գործընկերները:
Գաղտնիության շղարշով է պատված նաեւ Հայաստանի պետական հետաքրքրությունների ֆոնդը՝ ԱՆԻՖ-ը, որի տնօրենը ՀՀ նախկին արտգործնախարար Վահան Փափազյանի որդին է` Դավիթ Փափազյանը, իսկ տնօրենների խորհրդի նախագահը՝ Տիգրան Ավինյանը: Գաղտնի են այս ֆոնդում աշխատողների աշխատավարձերը, թեեւ հանրությունն իրավունք ունի իմանալու, թե իր վճարած փողերի դիմաց ինչ են նրանք «տալիս» հանրությանը, ինչ արդյունք, ինչ ՕԳԳ ունեն։
Պաշտպանության նախարարությանը Կառավարության պահուստային ֆոնդից հատկացվել է 7 միլիոն դրամ՝ բյուջեով չնախատեսված ծախսերի իրականացման համար։ Որոշումը գործադիրն ընդունել է ապրիլի 28-ի նիստում: Օրակարգում ընդգրկված չզեկուցվող հարցերից մեկում ներառված նախագիծը հիմնավորել են, թե գումարն անհրաժեշտ է պաշտպանական կարիքների բավարարման համար:
Իջեւանի նորընտիր համայնքապետ Արթուր Ճաղարյանը դեռևս համայնքապետի պաշտոնակատար եղած ժամանակ՝ 2021 թվականին, ձեռք է բերել «Տոյոտա Պռադո» մակնիշի ծառայողական ավտոմեքենա, այն դեպքում, երբ համայնքապետարանն ունեցել է մեկ այլ՝ մի քիչ ավելի ցածր դասի «Տոյոտա»։ Սակայն ուշագրավ է, որ Իջեւանի համայնքապետարանի գնումների տեղեկագրի մեջ այս մասին ոչ մի ինֆորմացիա չկա, եւ, առհասարակ, 2020-ից այս կողմ որեւէ գնման մասին տեղեկություն չկա։ Այնինչ բոլոր գնումները պետք է հրապարակվեին, քանզի որեւէ իշխանություն հանրային միջոցների ծախսը չպետք է թաքցնի հանրությունից, առավել եւս՝ արդարության մասին լոզունգներով իշխանության եկած ՔՊ-ականները։
Ահա այսպես է արտահայտվում Փաշինյանի և թիմակիցների թափանցիկ աշխատանքը, հասկանալի է, որ տվյալ դեպքերում ակնհայտ գործ ունենք կոռուպցիոն ռիսկերի հետ, որոնք, չգիտես ինչու, պատկան մարմինների կողմից այդպես էլ հավուր պատշաճի չեն ուսումնասիրվել: