Օդաչուի վկայական՝ 64 տարեկանում

Սանդյա Նարայանսվամին սիրահարվել է թռիչքներին ընդամենը ութ տարեկանում։ Իր փոքրիկ ինքնաթիռի կառավարելիս նա գտնում է այն խաղաղության ու ազատության զգացումը, որը փնտրել է ողջ կյանքում

Երբ Սանդյա Նարայանսվամիին ընթրիքի հրավիրեց ընկերուհին, ով աշխատում էր Կալիֆորնիայի ՆԱՍԱ-ի ռեակտիվ շարժիչների լաբորատորիայում, Սանդյան հուզվել էր: Հյուրերից շատերը թռչում էին ինքնաթիռներով։

«Ես հավանաբար կարոտ ու ցանկություն արտահայտեցի, և ինչ-որ մեկն ասաց. «Դու պետք է միանաս թռչողների ակումբին»,-պատմել է Սանդյան: Հաջորդ օրը Նարայանսվամին, ով այդ ժամանակ 57 տարեկան էր, պայմանավորվեց հանդիպել հրահանգչի հետ: «Ես ասացի. «Ես շատ ծեր չե՞մ», ասաց. « Մենք 80-ն անց ուսանողներ էլ ունենք»։

Փորձնական թռիչքի ժամանակ հրահանգիչը նրան տարավ Փասադենայի վրայով: «Դուք շատ մոտ եք օդին, քանի որ ինքնաթիռն իսկապես փոքր է, իսկ պատուհանները՝ մեծ։ Ես զգացի օդը, զգացի շարժումը։ Ես զգացի այն, ինչ թռչունը կարող է զգալ», – ասում է նա:

Նարայանսվամին առաջին անգամ թռել է ութ տարեկանում: Նրա մայրն աշխատում էր British Overseas Airways Corporation-ում Հիթրոուում, հայրը` Global Air Freight-ում: Ամեն ամառ նրանք այցելում էին ընտանիքի անդամներին ՝ Հնդկաստանում: «60-ականներին դա կարծես մասնավոր թռիչք լիներ», – ասում է նա: Նարայանսվամիի սեփական գրանցամատյանում նշվում է, որ օդաչուի լիցենզիա ստանալու համար նրան անհրաժեշտ է եղել թռիչքի 423 ժամ: Այդ ժամանակ նա 64 տարեկան էր

Նարայանսվամին կենսաբանական գիտություն է ուսումնասիրել Լեսթերի համալսարանում, այնուհետև դոկտորի կոչում է ստացել Սենտ Էնդրյուսում, որին հաջորդել են հետդոկտորական հետազոտություններ Ստրասբուրգի և Կալիֆորնիայի համալսարաններում: Այժմ նա համար նոր հնարավորություններ են ի հայտ եկել. Նարայանսվամին նախագահում է ԱՄՆ-ում Գլխավոր ավիացիոն մրցանակաբաշխության խորհուրդը:« Ես միշտ ինչ-որ բան եմ շփոթում, բայց երբ ես ինքնաթիռում եմ, ամբողջովին կենտրոնանում եմ թռչելու վրա»:

Թռիչքը օգնում է: Դա մարզանք է. նա պետք է ինքնաթիռը դուրս բերի թռիչքուղի ,իսկ օդում լինելն այլ զգացմունքներ է առաջարկում:

«Ես սիրում եմ ամպերի գեղեցկությունը։ Նրանք նման են բլուրների: Ավելի ընդարձակ են, քան մեր բլուրները»,- ասում է նա՝ հիշելով օդաչուի խոսքերը մանկության թռիչքների ժամանակ։ «Դա ինձ ազատության զգացում է տալիս»: