Ինչ խնդիրների առաջ են կանգնել հայ մարզիկները Օլիմպիական խաղերում և ինչպիսի կազմակերպչական բացեր կան. ներկայացնում է Լիանա Մկրտչյանը

ArmDaily.am-ի հետ զրույցում VNews.am կայքի խմբագիր Լիանա Մկրտչյանն անդրադարձել է այս Օլիմպիական խաղերի հետաձգվելուն և թե ինչու է Հայաստանից միայն 17 մարզիկ շահել ՕԽ ուղեգիր։

«Կարող էինք ավելի շատ մարզիկներ ունենալ, որովհետև Ռիոյի Օլիմպիական խաղերում ունեցել ենք 32 մասնակից, որը ռեկորդային է Հայաստանի պատմության մեջ։ Ուղեգրերի քանակը հիմնականում պայմանավորված էր նրանով, որ կորոնավիրուսի համաճարակը իր ազդեությունն ունեցավ բազմաթիվ վարկանիշային մրցաշարերի վրա. դրանց մեծ մասը հետաձգվեցին, կամ շատ վատ պայմաններում կայացան, և կայացան այն պայմաններում, երբ մարզիկները լավագույն մարզավիճակում չէին։ Բայց այնուամենայնից մեր կազմը շատ ուժեղ է, և երևի թե 3-4 հոգի կան արժանի, որ Օլիմպիական խաղերում չեն։ Հայաստանի Ազգային Օլիմպիական կոմիտեն այս տարի հրաժարվել էր սպիտակ քարտերից, բայց այնուամենայնիվ ունենք մեկ մասնակից սպիտակ քարտով՝ Վարսենիկ Մանուչարյանը, իսկ Ռիոյի խաղերին սպիտակ քարտեր շատ են եղել»,- ասաց Մկրտչյանը։

Ինչ վերաբերում է խաղերի կազմակերպմանը՝ նա նշում է, որ առաջին անգամն է, երբ Օլիմպիական խաղերը անցկացվում են համաճարակի ընթացքում, և առաջին անգամն է պատմության մեջ, որ համաճարակի պատճառով դրանք հետաձգվեցին։

«Ինչպես գիտենք, սահմանափակումներ են մտցված, թե մարզիկների համար, թե պաշտոնական ներկայացուցիչների, թե լրագրողների համար՝ դիմակների կրելուց մինչև սոցիալական հեռավորություն։ Այնպիսի վիճակ է, որ մարզիկը ելույթ է ունենում, մրցահարթակը լքում է, իսկ մյուս մարզիկը, իր ելույթին սպասելիս, պետք է դիմակ կրի, ինչը անընդունելի է։ Մարզիկի համար շատ կարևոր է շնչառությունը, լավ շնչելը։ Օլիմպիական գյուղն էլ մարզիկները չեն կարողանում լքել։ Ընդամենը 2 ուղղություն ունեն գնալու՝ Օլիմպիական մարզաբազա, որտեղ մարզում են անցկացնում և մարզադահլիճները, որտեղ ելույթ են ունենում։ Իրենց տեղաշարժը խիստ սահմանափակ է և բոլորը վերահսկողության ներքո են՝ թե մարսիկները, թե պատվիրակության մյուս անդամները։ Վերջերս տեսա նաև, որ մեր մարզիկներից Արթուր Դավթյանը բողոքել էր, որ մարզիկներին մրցավայրեր տեղափոխող ավտոբուսների գրաֆիկը նորմալ չէ, իրենք չեն կարողանում հասկանալ, թե դա ինչ սկզբունքով է աշխատում. օրինակ մեր մարզիկի մրցույթը սկսվում է 2։30, իսկ ավտոբուսը գործում է ժամը 10։30 և 2։00, այսինքն եթե նա 10։30 դուրս գա՝ շուտ կհասնի, իսկ 2։00-ին գնալու դեպքում կուշանա մրցումից։ Իրենք ստիպված են եղել սեփական մեքենայով գնալ։ Այսպիսի կազմակերպչական խնդիրներ են եղել, հնարավոր է, որ ընթացքում այդ ամենը լուծվի»,- նշում է Մկրտչյանը։

Հուլիսի 11-ին ավարտվեց Եվրո-2020-ը, որը ևս 1 տարով հետաձգվել էր, բայց ֆուտբոլային մրցաշրջանն այդքան խիստ սահմանափակումներով չանցկացվեց։ Համեմատելով այս երկու սպորտային իրադարձությունները՝ Մկրտչյանն ընդգծեց, որ Օլիմպիական խաղերն ավելի մեծ մասշտաբի միջոցառում է, որի կազմակերպման համար երկար ժամանակ է անհրաժեշտ։

«Եվրոյի դեպքում մի քանի քաղաքներում թույլատրվում էր լեփ-լեցուն մարզադաշտով անցակցնել հանդիպումները, բայց մեծ մասը կիսադատարկ էր մարզադաշտերի։ Օլիմպիական խաղերն ավելի մեծ մասշտաբի են, որտեղ կան 205 երկրի շուրջ 12 հազար 500 մարզիկ. պատկերացրեք ամեն մարզիկի հետ 2 մարզիչ է գնում, պատվիրակության անդամներ, հսկայական թվի մասին ենք խոսում։ Եթե այստեղ համաճարակը տարածվի և մարզիկներն իրար վարակեն՝ Օլիմպիական խաղերը չեն կայանա։ Եվրոյի դեպքում մի քիչ ուրիշ է՝ թիմերն առանձին հյուրանոցներում են մնում, իսկ այստեղ բոլորը մեկ Օլիմպիական ավանում են։ Համեմատելի չեն երկու մրցաշարերը։ Բացի դա պետք է հաշվի առնել ճապոնացիների մենթալիտետը. իրենք ավելի զգուշավոր, կազմակերպված և ճշտապահ ազգ են, Ճապոնիայիում բոլորը վախենում են նոր ալիքից։ Իրենց մոտ այս պահին շատ վատ վիճակ է, օրական 1000-ից ավել դեպք է լինում և դա նրանց համար շատ վատ ցուցանիշ է։ Երբ Օլիմպիական խաղերից առաջ հարցում էին անցկացրել ճապոնացիների շրջանում՝ արդյոք ցանկանում են Օլիմպիական խաղերը տեղի ունենա, մեծ մասը՝ 70 տոկոսից ավել քվեարկել էր ՕԽ-ի չեղարկման օգտին»,- ասաց Մկրտչյանը։

Նա աբսուրդ է համարում Օլիմպիական խաղերի չեղարկումը, որովհետև մարզիկների մի ամբողջ սերունդ, որը ամբողջ կյանքը մարզվել է խաղերին մասնակցելու համար, ուղղակի մնում է առանց Օլիմպիական խաղերի և այն մեդալի, որին անկասկած ինքը վաստակել է իր աշխատանքով։

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուր կայքում: