Ընտրացուցակների լույսն ու ստվերը. «Առավոտ»

«Առավոտ» թերթը գրում է.

«Վերջապես հրապարակվեցին ԱԺ ընտրություններին մասնակցող քաղաքական ուժերի ցուցակները: Հասկանալով, որ մենք ապրում ենք պետության մեջ, որը պետք է ունենա իշխանություն և, մասնավորապես, խորհրդարան, վարչապետ, նախարարներ և այլն, այդուհանդերձ, ես անձնական, զուտ սուբյեկտիվ բացասական վերաբերմունք ունեմ որևէ ցուցակի հանդեպ: Իմ համար կարևորը «ան-հատ»-ն է, «in-divid»-ը՝ այն, ինչ չի տրոհվում, չի հատվում, չի կիսվում. եթե մարդուն հնարավոր չէ բաժանել «պահեստամասերի», ապա անհնար է նաև մտցնել կուսակցական կամ «դաշինքային» մեքենայի մեջ:

Վստահ եմ, որ ցանկացած մարդ պետք է իր մեջ հաղթահարի որոշակի ներքին դիմադրություն՝ «շարք կանգնելու» կամ «ցուցակ մտնելու» համար: Բայց, եթե բոլորն ինձ նման մտածեին, պետություններ չէին գոյանա, պատերազմներ չէին լինի, մարդիկ երկրների ներսում իշխանության համար չէին պայքարի, և, հետևաբար, իմ պատկերացումները, մեծ հաշվով, ուտոպիստական են, անիրատեսական: Պարզապես ուզում եմ, ելնելով իմ այս «սխալ» նախատրամադրվածությունից, ասել, թե ինչն է ինձ ուրախացնում կամ տխրեցնում: Ես ուրախ եմ, որ ՔՊ ցուցակում չկան այն մարդիկ, որոնց ես համակրում եմ (պայմանով, իհարկե, որ նրանց գործադիրում պաշտոն չեն տա):

Ուղղակի հույս ունեմ, որ նրանք իրենց հետագա գործունեության ընթացքում կկարողանան մաքրվել խայտառակ պարտություն «ապահովված» քաղաքական թիմին պատկանելու խարանից: Ես տխրում եմ, երբ տեսնում եմ իմ հավանած մարդկանց ՈՐԵՎԷ ցուցակում, բայց հատկապես՝ ՔՊ-ի, ինչպես նաև «ՔՊ-2» և «ՔՊ-3» կուսակցությունների ցուցակներում (կարծում եմ, հասկանալի է, թե որ ուժերի մասին է խոսքս): Պարզ է, որ մարդկանց մոտիվացիան կարող է տարբեր լինել, և ամենևին չեմ բացառում նաև միանգամայն ազնիվ շարժառիթներ: Բայց բախտը կապել պատմականորեն հեռանկար չունեցող իշխանության հետ (որն այս անգամ գուցե վերարտադրվի), ինձ թվում է, չափազանց սխալ հաշվարկ է:

Ես ցավում եմ, որ ՔՊ-ում տեղ են գտել գործարարները՝ անկախ կոնկրետ այդ երկու անձանց հանդեպ իմ դրական վերաբերմունքից: Բիզնեսմենների ներգրավումը քաղաքականության և, հնարավոր է, նաև իշխանության օղակների մեջ, նշանակում է էական նահանջ 2018 թվականի հեղափոխության սկզբունքներից և մինչ այդ տարիների ընթացքում ընդդիմության քարոզչությունից և հռետորաբանությունից: Եթե նույնն էին անելու, ինչ որ «նախկիններն» են արել, ինչի՞ համար էին կուրծք ծեծում: Վերջապես, ես տխրում եմ, երբ մեծահարուստները ստեղծում են «խաղալիք» քաղաքական ուժեր, որոնք ոչ մի շանս չունեն ընտրվելու: Բայց դա ոչ միայն Հայաստանի առանձնահատկությունն է»,-գրում է թերթը։

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում։