Ստում են ամեն օր, ամեն ժամ ու վայր­կյան՝ շա­րու­նա­կե­լով վնաս տալ երկ­րին ու ժո­ղովր­դին․ «Փաստ»

«Փաստ» օրաթերթը գրում է.

Արցախյան 44-օրյա պատերազմից ի վեր չկա իրադարձությունների կանխատեսելիության որևէ աստիճան։ Կարող է ամեն պահի այնպիսի իրադարձություններ տեղի ունենան, որոնք նույնիսկ ամենավատ երազում չէինք կարող տեսնել։ Ու հարցն այն է, որ դառն իրականությունը ուղեկցվում է իրարամերժ տեղեկատվական հոսքերով, որի պարագայում հասարակ քաղաքացու համար շատ դժվար է կողմնորոշվել։ Եվ սա արդեն ոչ թե բացառություն, այլ կանոն է դարձել, որ իշխանություններն իրենց գործելակերպին համապատասխան մոլորեցնում են հասարակությանը։

Ինչ տեղեկություն, որ տարածվում է մամուլում, իսկ իշխանությունները հերքում են, հետո պարզվում է, որ այդ ամենը ճիշտ է, իսկ իշխանությունները պարզապես ստում են, ստում են ամեն օր, ամեն ժամ, ամեն վայրկյան: Այդպես էլ, երբ համացանցում մեծ տարածում գտան վերջին օրերի սահմանային միջադեպերի մասին տեսանյութերը, իշխանության ներկայացուցիչները շտապեցին հերքել դրանց իսկությունը, բայց հետո ՊՆ-ն հաստատեց, որ դրանք հենց սահմանային իրադարձություններին են վերաբերում ու հենց վերջին օրերին։ Ու հիմա, երբ իշխանությունների խոսքերն ու հավաստիացումները որևէ արժեք չունեն, ավելին՝ նրանց հավատացող գրեթե չի մնացել, Նիկոլ Փաշինյանը հավաստիացնում է, թե Հայաստանի եւ Ադրբեջանի միջև դելիմիտացիայի և դեմարկացիայի վերաբերյալ մամուլում հրապարակված փաստաթուղթը միակն է, չկա ու չի կարող լինել գաղտնի հավելված։

Հաշվի առնելով վերոգրյալը՝ սրանից, ըստ տրամաբանության, պետք է եզրակացնել, որ, այնուամենայնիվ, այլ փաստաթուղթ (փաստաթղթեր) գոյություն ունի, որի բովանդակության մասին հանրությունը գաղափար անգամ չի կարող ունենալ։ Ու երբ այն կիրարկվի, հասարակությունը կրկին կանգնելու է փաստի առաջ։ Այսինքն, Փաշինյանն ինքը, հերքելով նման փաստաթղթի առկայությունը, ակամա խոստովանեց, որ նման փաստաթուղթ կա: Ի վերջո, տեսեք, Փաշինյանը հայտարարում է Արծվաշենի անկլավի վերադարձի խնդրի մասին, որը մնացել է Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, խոսում է անկլավների մասին և այլն։ Մյուս կողմից՝ մեծագույն պարադոքս է, որ հրաժարական տված, հետո խորհրդարանում երկու անգամ չընտրված անձը, որ ինքն իրեն ապօրինաբար ԺՊ է կարգել, երկրի ու նրա անվտանգային համակարգի հետ ինչպես ցանկանում, այդպես էլ վարվում է, մոլորեցնում է հասարակությանն այնքան, ինչքան իր ջանքերը ներում են, ավելին՝ պատրաստ է ստորագրել փաստաթուղթ, որն ինչքան էլ Նիկոլն ասի, թե «100 տոկոսով համապատասխանում է Հայաստանի շահերին», հենց միայն այն հանգամանքը, որ ինքն է նման բան հայտարարում, հաստատում է, որ 100 տոկոսով հակառակն է լինելու։

Այս ամենին զուգահեռ, այն պայմաններում, երբ պետական ինստիտուտները քաոսի են մատնվել ու կազմաքանդված վիճակում են, երբ իր մեղքով պատերազմ ենք պարտվել, հազարավոր զոհեր ենք տվել, երբ Հայաստանի անվտանգությունը անձամբ է հասցրել զրոյի, երբ մշտապես զբաղվել է քայքայելով, քանդելով ու կործանելով, Նիկոլն իրեն իրավունք է վերապահում ընդդիմությանը մեղադրել քայքայիչ գործունեություն իրականացնելու հարցում։ Ապշելու բան է... Ու այս ֆոնին առավել տեսանելի է դառնում այն միտումը, որ Փաշինյանը, ինչպես միշտ, խուսափում է որևէ թթու խոսք ասել Ալիևի հասցեին կամ արժանի պատասխան տալ նրա հոխորտանքներին, սակայն մշտապես պատրաստ է ընդդիմադիրներին անվանարկել ու դավաճան որակել։ Մյուս կողմից՝ հարց է ծագում՝ ինչո՞ւ են Փաշինյանն ու Ալիևը այսքան շտապում դելիմիտացիայի ու դեմարկացիայի հարցում փաստաթուղթ ստորագրել։ Արդյո՞ք պատճառն այն է, որ իրենք էլ գիտեն՝ ընտրություների արդյունքում Փաշինյանը հնարավորություն չի ունենալու ընտրվել վարչապետի պաշտոնում։

Թեպետ կան նաև այլ տեսակետ ունեցողներ, որ առաջիկայում այս ամենը կմատուցվի այնպիսի սոուսով, թե իբր Հայաստանին ձեռնտու տարբերակներ են քննարկվում, որպեսզի ընտրություններում Նիկոլը հաջողության հասնի, իսկ ընտրություններից հետո... Այ, ընտրություններից հետո, նման ողբերգական սցենարի դեպքում, այլևս անկումն ու կործանումը անկասելի կլինեն... Նիկոլ Փաշինյանի վերարտադրությունը կլինի Հայաստանի վերջը:

Մանրամասները՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում: