Իսկ ինչու 30 տարվա քարոզչության մասին չեք խոսում՝ տարածաշրջանի «ամենամարտունակ» բանակի, «հաղթող» բա­նակի․ Արծրուն Հովհաննիսյան. Հրապարակ»

«Հրապարակը» զրուցել է ՊՆ ներկայացուցիչ Արծրուն Հովհաննիսյանի հետ։

-Դուք 44 օր շարունակ ասում էիք՝ հաղթելու ենք, բայց մենք պարտվեցինք: Ինչո՞ւ էիք ասում, որ հաղթելու ենք:

-Ես ասում էի՝ հաղթելու ենք, որովհետև նախ հավատում էի դրան, իսկ ինչու էի դրան հավատում, կարող եմ շատ երկար խոսել, դժբախտաբար, չհաղթեցինք: Սա՝ մեկ: Երկրորդը, ընդհանրապես, պատերազմի քա­րոզչության ժամանակ ասում են՝ հաղթելու ենք, այսինքն՝ ապագայով, գրեթե բոլոր պատերազմող կողմե­րը, անկախ նրանից, թե էդ պահին իրենց վիճակն ինչպիսին է: Իսկ ես առաջնագծի, այսինքն՝ ռազմաճակա­տի մասին փաստերը, լուրերը, որոնք հայտնել եմ հանրությանը, բացա­ռապես ստացել եմ ուժային գերա­տեսչությունից՝ ֆորմալ և ոչ ֆորմալ ճանապարհներով:

-Ուզում եք բացառել, որ Աննա Հակոբյանը կամ որևէ մեկը Ձեզ տե­ղեկություն է փոխանցել:

-Ուզում եմ չէ, ես բացառում եմ և պնդում եմ՝ դրանք կեղծ տեղե­կություններ են, և եթե որևէ մեկը բերի գեթ մեկ ապացույց՝ չհաշված էն ծիծաղելի նկարը, որը տարածողները, գիտեմ, որ իրենց ֆեյքերով, ոչ ֆեյքերով կհարձակվեն վրաս, բայց թող էդ նկարի նախա և հետպատմությունը ցույց տան: Եթե իրենք նկարել են այլ շենքից «Ազատություն» ռադիոկայանի բալկոնը, կարող են 5 րոպե առաջ էլ էդ նկարը ցույց տան, թե ինչպես եկանք նստեցինք սեղան և սեղանից հելանք գնացինք: Երեք-չորս նկար կհամադրեք իրար հետ և կտեսնեք, որ տիկին Աննա Հակոբյանն էդտեղ չի եղել: Ավե­լին ասեմ Ձեզ. պատերազմի ընթաց­քում նույնիսկ մեկ վայրկյան, նույնիսկ տասը մետր հեռավորությունից ես տի­կին Հակոբյանին չեմ տեսել ընդհանրա­պես: Իմ տեղեկություններն ստացել եմ բացառապես պաշտպանական գերա­տեսչությունից, տարբեր խողովակնե­րով՝ պաշտպանության նախարար, Գլխավոր շտաբի օպերատիվ, ՊԲ, իսկ ինչը, որ ինձ չի բավարարել, և ուզեցել եմ լրացուցիչ ճշտումներ անել, օգտվել եմ իմ ընկերների ծառայություններից, ովքեր եղել են առաջնագծի հրամանա­տարներ: Դե, գիտեք, պատերազմից անցել է երեք ամիս, ես էս պահին չունեմ հստակ տեղեկություն, թե Շուշին, իրականում, որ րոպեին է ընկել: Ամսի 6-ից մինչև 9-ը Շուշիում և Շուշիի շրջակայքում իրավիճակը կտրուկ փո­փոխվել է 3-4 անգամ...

-«Գյոռբագյոռ-2020»-ն ինչի՞ն էր վերաբերում:

-Պաշտպանության նախարարությունում մշակված տերմինոլոգիա է եղել՝ դեպի Շուշի եկող քարանձավների, ձորերի և տարբեր հետիոտն ճանապարհներով դեպի Շուշի եկող ադրբեջանական զորախմբերի ոչնչացվելուն ուղղված:

-«Իսկանդերով» Շուշիի այդ հատվածին խփելը «Գյոռբագյոռ- 2020»-ի մեջ մտնո՞ւմ էր:

-Ես չեմ կարող ասել: Ռազմական գործողությունը մշակվել է Գլխավոր շտաբում, որին ես չեմ մասնակցել:

-«Իսկանդերը» կրակե՞լ են:

-Իմ որոշակի տեղեկություններով՝ այո:

-Շուշիի վրա՞, թե Ադրբեջանի տարածքների:

-Չեմ կարող ասել:

-Ի՞նչ եք կարծում, «Իսկանդերը» Շուշիի վրա կրակելու համար նա­խատեսվա՞ծ զենք էր:

-Բարդ հարց եք տալիս, նախ պի­տի հասկանանք՝ ինչ է «Իսկանդերը»:

-Պարտության մեջ պաշտպանու­թյան նախարարի, Գլխավոր շտաբի պետի, երկրի վարչապետի աթոռը զբաղեցնող Նիկոլ Փաշինյանի մե­ղավորությունը տեսնո՞ւմ եք, թե ոչ:

-Քաղաքական հարց եք տալիս, իրավասու չեմ պատասխանել:

-Դուք զինվորական եք և հանրությանը 44 օր շարունակ տեղե­կություններ էիք հաղորդում, որոնք, պարզվում է, ճիշտ չէին: Ովքե՞ր էին սուտ տեղեկություն Ձեզ հաղորդում:

-Այդ տեղեկությունները, Ձեր գնահատմամբ, ճիշտ չեն: Դրանք ունեցել են անճշտություններ, բայց էդպես չի, ինչպես Դուք եք նշում:

-Որո՞նք են անճշտությունները, գլխավոր անճշտությունը ո՞րն է եղել:

-Անճշտություններ շատ են եղել, օրինակ՝ տեղի, ժամանակի, բնույթի, գործողությունների հետ կապված:

-Դուք Ձեզ մեղավոր չե՞ք զգում:

-Ես մեղավոր եմ զգում, որ պարտվել ենք, կարծում եմ՝ ՀՀ ցանկացած քաղաքացի իրեն մեղա­վոր է զգում:

-Ես նկատի ունեմ՝ որպես պաշտոնատար անձ, զինվորական, քարոզչության թիվ մեկ պատասխա­նատու:

-Որպես պաշտոնատար անձ, ով իր գործը կատարել է, էդ գործում իմ որոշակի թերությունները հանած՝ ես իմ մեղավորությունը տեսնում եմ:

-Ո՞ր թերությունները, առարկա­յական ասեք:

-Դե, ասացի, պատերազմի ընթաց­քում որոշ տեղեկություններ եղել են ոչ ճիշտ:

-Դուք իմացե՞լ եք, որ ոչ ճիշտ տե­ղեկություն եք փոխանցում մեզ:

-Ոչ, հետո եմ իմացել:

-Այդ դեպքում ինչո՞ւ չեք փորձել այդ հարցերի պատասխանը գտնել:

-Դրանք չեմ կարծում, որ որոշիչ են եղել, հիմա էլ Ձեզ կարող եմ մի բան ասել՝ հիմա Դուք ու շատ-շատերը, ցավոք, պատերազմի հետևանքնե­րի, պարտության, հետագայում դա չկրկնվելու և հետագայում այդ կռիվը, որ կարող է շարունակվել, և բոլոր այս հարցերի առումով շարունակում եք անկարևոր բաների վրա ֆիքսվել, կոնկրետ դեպքում՝ քարոզչության: Էնպիսի տպավորություն է. որ կարծես քարոզչությունը բերել է պարտության:

-Պարո՛ն Հովհաննիսյան, մենք քարոզչության տակ էինք մնացել:

-Եթե էդպես է, ապա 30 տարվա քարոզչության մասին կարող ենք խոսել՝ տարածաշրջանի ամենամարտունակ բանակի, հաղթող բա­նակի:

-Բայց Դուք էիք այդ բոլոր տա­րիներին քարոզչության պատասխա­նատուն, Դուք էիք այդ ամենը փո­խանցում մեզ:

-Դուք էլ դրան մասնակցել եք ձեր գործողություններով:

-Մեր բանակը մարտունակ չի՞ եղել:

-Ուրեմն երկրորդ սխալը, որ անում ենք հիմա, քարոզչությունն ավելի եք կարևորում, քան մարտա­կան գործողությունների պլանավո­րումը, պետության ռազմավարական պատրաստությունը պատերազմին:

-Բայց հենց Դուք էիք կարևո­րում քարոզչությունը:

-Ես հիմա բանավեճի հավես չունեմ, գնացեք սրա մասին մտածեք:

-Պարոն Հովհաննիսյան, Շուշին Ձեզ համար հայկակա՞ն, թե ադրբե­ջանական քաղաք է:

-Շուշին իմ համար սուրբ քաղաք է:

-Հայկակա՞ն սուրբ:

-Իմ համար սուրբ քաղաք է։