Հայաստանի հավաքականի բժիշկը՝ ծանր տարվա, կորոնավիրուսի ու թիմում ամենահիշարժան դրվագների մասին

Յուրաքանչյուր թիմում կան մարդիկ, որոնք չափազանց կարևոր աշխատանք են կատարում, սակայն նրանց մասին շատ քիչ է խոսվում: Ֆուտբոլի Հայաստանի հավաքականում այդպիսի մարդկանցից է թիմի բժիշկ Կարեն Ստեփանյանը, որն ազգային թիմում աշխատում է 2016 թվականից: Դրանից առաջ նա 2 տարի աշխատել է նաև տարբեր տարիքային հավաքականներում:

NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում Կարեն Ստեփանյանն ամփոփել է ավարտին մոտեցող ծանր տարին ու խոսել տարբեր թեմաներից:

Պարոն Ստեփանյան, նախ կխնդրեմ պատմեք, թե երբ հասկացաք, որ ցանկանում եք աշխատել սպորտի ոլորտում և ինչո՞ւ բժշկությունում ընտրեցիք հենց այդ ուղղվածությունը:

Փոքր տարիքից մեծ սեր եմ ունեցել սպորտի հանդեպ: Ավարտել եմ Պետական բժշկական համալսարանի մանկաբուժական ֆակուլտետը և հաջորդ տարի բացվեց հետդիպլոմային ուսուցման սպորտային բժշկություն մասնագիտությունը, որը ավարտելուց հետո մինչև օրս արդեն 15 տարի սպորտում եմ, ինչի համար շատ ուրախ եմ:

Երևի, դժվար էր ավելի ծանր տարի պատկերացնել մարզական բժշկության համար: Կորոնավիրուսի համավարակ, խիտ օրացույցի պատճառով շատ խաղեր ու վնասվածքներ: Կարելի՞ է ասել, որ ստեղծված պայմաններում մարզական բժիշկների աշխատանքը վճռորոշ է թիմերի հաջողության հասնելու հարցում:

Իրոք, շատ բարդ տարի է, քանի որ ֆուտբոլում համավարակը խառնեց բոլոր խաղաքարտերը և բուն սպորտային բժշկությունը մղվեց երկրորդ պլան: Շատ ժամանակ էր տրվում համավարակի դեմ պայքարին, առաջին հերթին՝ կանխարգելմանը: Մյուս կողմից էլ, դադարից առաջնության խաղերին պետք էր մոտենալ շատ զգույշ, որպեսզի վնասվածքներ քիչ լինեին: Պետք է նշեմ, որ առաջնությունում հաջողության հասան այն թիմերը, որոնք այդ հարցերին մոտեցան ավելի պրոֆեսիոնալ:

Այս մրցաշրջանում ֆուտբոլիստները համեմատաբար ավելի շատ վնասվածքներ են ստանում: Կա՞ այդպիսի վիճակագրություն, թե ի՞նչ կարգի վնասվածքներն են ամենատարածվածն այս պայմաններում:

Չեմ կարծում, թե վնասվածքները շատ են, հիմնականում հնարավոր է եղել խուսափել մեծ թվով վնասվածքներից: Դեռ միջազգային վիճակագրական տվյալներ չկան վնասվածքների մասով:

Համավարակն անդրադարձավ նաև հայկական ֆուտբոլի վրա: Հայկական ակումբների աշխատանքն ինչպե՞ս եք գնահատում կորոնավիրուսի դեմ պայքարում:

Ակումբների աշխատանքը կգնահատեմ բավարար: Կան ակումբներ, որոնք չեն խնայել միջոցներ և ուղղել այն համավարակի դեմ պայքարին, ցավոք, եղել է նաև հակառակը: Պետք է նշել, որ ֆուտբոլի ֆեդերացիան նույնպես գնել է արագացված (ռապիդ) թեստեր և պարբերաբար տրամադրել թիմերին:

Ազգերի լիգայի այս մրցաշարում Հայաստանի հավաքականում կորոնավիրուսի բռնկում սկսվեց միայն վերջին հավաքի ընթացքում: Հակահամաճարակային կանոնների խախտո՞ւմ էր տեղի ունեցել թիմում, թե՞ կային այլ պատճառներ:

Մինչև վերջին հանդիպումը, կարելի է ասել, մեզ հաջողվել էր խուսափել բռնկումներից: Եղել են վարակի առանձին դեպքեր, որոնց հայտնաբերման դեպքում մեկուսացվել են և ձեռնարկվել համապատասխան միջոցներ: Պետք է նշեմ, որ ցանկացած հավաքի ընթացքում բոլորը ենթարկվում են ՊՇՌ հետազոտման 4-5 անգամ: Քանի որ հավաքականի պարագայում ֆուտբոլիստները և անձնակազմը հավաքվում են կարճ ժամանակով, երբեմն առաջին օրերին վարակը կարող է զգալ չտալ և գլուխ բարձրացնել 5-6-րդ օրը: Կարծում եմ` հենց այդպես եղավ այդ դեպքում, որից չխուսափեցի նաև ես: Փառք Աստծո, որ այն չազդեց խաղի ելքի վրա:

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում: