Թվում էր՝ հրադադարից հետո մղձավանջը կավարտվի, իրականում հրադադարի պայմաններն են մղձավանջ. «Իրատես»

«Իրատես» թերթը գրում է.

«Ա­լիևն ու Էր­դո­ղա­նը ապ­րում են ի­րենց անձ­նա­կան ու ա­նանձ­նա­կան հրճ­վան­քի մե­կամ­սյա­կը, ո­րի գա­գաթ­նա­կե­տը ե­րեկ­վա շքերթն էր, ո­րին մաս­նակ­ցե­լու հա­մար Էր­դո­ղա­նը գոր­ծե­րը թո­ղած՝ Բա­քու էր թռել: Ա­լիևից շատ ի­րա­վունք­ներ ու­նի: Շնոր­հա­կա­լու­թյուն, որ այն­տեղ չէր Վլա­դի­միր Պու­տի­նը:

Մինչ մի­ջազ­գա­յին լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը գրում են, որ Բա­քուն կորց­րել է ինք­նիշ­խա­նու­թյու­նը՝ կե­սը զի­ջե­լով Ան­կա­րա­յին, կե­սը՝ Մոսկ­վա­յին, նույ­նիսկ պե­տա­կան հե­ղաշ­րջ­ման կամ Ա­լիևի այլ տար­բե­րակ­նե­րով հե­ռաց­ման կան­խա­տե­սում­ներ են ա­նում, Իլ­համ Հեյ­դա­րո­վիչն ու Ռե­ջեփ Թա­յի­փո­վի­չը ի­րենց հա­վեր­ժա­կան են զգում՝ բո­լոր ճա­կատ­նե­րում դա­րա­կազ­միկ հաղ­թա­նակ­նե­րից հե­տո: Նաև՝ մեր հաշ­վին: Թվում էր՝ հրա­դա­դա­րից հե­տո մղ­ձա­վան­ջը կա­վարտ­վի, ի­րա­կա­նում հրա­դա­դա­րի պայ­ման­ներն են մղ­ձա­վանջ: Ե­թե տա­րածք­նե­րի կո­րուս­տը հնա­րա­վոր է ժա­մա­նա­կի մեջ վե­րա­կանգ­նել, մարդ­կա­յին կո­րուստ­նե­րը ան­դառ­նա­լի են:

Բա­քուն, Ան­կա­րան ու Մոսկ­վան, որ հա­մա­հե­ղի­նակ­ներն են հրա­դա­դա­րի հայ­տա­րա­րու­թյան, հնա­րա­վորն ա­րել են, որ Ար­ցա­խի ու Հա­յաս­տա­նի խն­դիր­նե­րը լի­նեն շա­րու­նա­կա­կան: Գե­րի­նե­րի փո­խա­նա­կու­մը, դիե­րի տուն­դար­ձը, վի­րա­վոր­նե­րի ա­պա­քի­նու­մը տե­սա­նե­լի ու ան­հա­պաղ լու­ծում պա­հան­ջող խն­դիր­ներն են, բայց կա չոր­րորդ կեն­սա­կա­նը՝ սահ­ման­նե­րի հար­ցը, որ ի հայտ է բե­րում փաս­տը՝ Հա­յաս­տա­նը չու­նի իշ­խա­նու­թյուն, ո­րը ի վի­ճա­կի է զբաղ­վել այդ հար­ցով:

Մեր սահ­ման­նե­րը թե­լադ­րում են ադր­բե­ջան­ցի­նե­րը՝ փոր­ձե­լով պո­կել՝ որ­տեղ ինչ կա­րող են: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, կար­ծես, հար­ցից տե­ղյակ չէ, Սու­րեն Պա­պի­կյա­նը՝ նույն­պես, նա­խա­գահ Ար­մեն Սարգ­սյա­նը դի­մում է Պու­տի­նին: Մենք վե­րա­դար­ձել ենք այն ժա­մա­նակ­նե­րին, երբ չու­նեինք բա­նակ՝ պա­տե­րազմն Ար­ցա­խում ու Հա­յաս­տա­նի սահ­ման­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյու­նը ֆի­դա­յա­կան ջո­կատ­նե­րի հույ­սին էր: Հի­միկ­վա ֆի­դա­յի­նե­րը գյու­ղա­պե­տերն են՝ ի­րենց ջո­կատ­նե­րով: Կա՞ ու­ժեղ գյու­ղա­պետ՝ գյու­ղը կպա­հի ա­րո­տա­վայ­րե­րը, տա­րածք­ներ չի զի­ջի, չկա՞՝ կնա­հան­ջի՝ ինչ­քան պա­հան­ջեն ադր­բե­ջան­ցի­նե­րը: Մինչ­դեռ եր­կր­նե­րի սահ­ման­նե­րի դե­լի­մի­տա­ցիան տա­րի­նե­րով քն­նարկ­վող խն­դիր է, որ­տեղ ոչ թե խոր­հր­դա­վոր GPS-ներն են թե­լադ­րո­ղը, այլ պատ­մա­կան փաս­տաթղ­թե­րը, քար­տեզ­ներն ու բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը: Բայց մենք չու­նենք բա­նակ­ցող…

Ա­վե­լին՝ բա­ցի նա­խա­գա­հից, մենք չու­նենք լե­գի­տիմ իշ­խա­նու­թյուն: Նո­յեմ­բե­րի 10-ին մի ստո­րագ­րու­թյամբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ջն­ջեց լե­գի­տի­մու­թյան պատ­մու­թյու­նը, քա­ղա­քա­կան դաշ­տից դուրս դնե­լով ԱԺ գեր­մե­ծա­մաս­նու­թյա­նը՝ 88 պատ­գա­մա­վոր: Ի­րա­վի­ճա­կի ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյունն է, որ նույ­նիսկ ե­թե հի­մա ձևա­վոր­վի ժա­մա­նա­կա­վոր կա­ռա­վա­րու­թյուն՝ ան­գամ ազ­գա­յին հա­մա­ձայ­նու­թյան, նույն­պես չի կա­րող լե­գի­տիմ լի­նել՝ խոր­հր­դա­րա­նա­կան մո­դե­լով իշ­խա­նու­թյու­նը ձևա­վո­րում են ընտ­րու­թյուն­նե­րը:

Մենք հայ­տն­վել ենք ժա­մա­նա­կից դուրս՝ ժա­մա­նա­կի մեջ, երբ որևէ քա­ղա­քա­կան ուժ, որևէ պաշ­տո­նյա, բա­ցի նա­խա­գա­հից, չի կա­րող հա­մար­վել լե­գի­տիմ, հետևա­բար՝ նրա հետ բա­նակ­ցե­լը ի­մաստ չու­նի:

Հար­կավ, դեկ­տեմ­բե­րի 8-ին, ժա­մը 12-ին Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը չար­տա­բե­րեց ի­րե­նից ակն­կալ­վող հրա­ժա­րա­կա­նի եր­կար կամ կարճ տեքս­տը: Բա­րե­բախ­տա­բար՝ դեկ­տեմ­բե­րի 8-ին ու մինչև օրս քա­ղա­քա­ցիա­կան անհ­նա­զան­դու­թյան ակ­ցիա­նե­րը չվե­րա­ճե­ցին ցու­ցա­րար­ներ-ոս­տի­կա­նու­թյուն լուրջ բա­խում­նե­րի: Բայց այդ հե­ռան­կա­րը ո­չինչ չի ե­րաշ­խա­վո­րում: Իշ­խա­նու­թյու­նը թույլ է, փո­ղոց դուրս ե­կած ընդ­դի­մա­դիր­նե­րը ու­ժեղ չեն՝ ի­րա­վի­ճակ փո­խե­լու հա­մար: Կշեռ­քի նժա­րը այս կամ այն կող­մը թե­քե­լու հա­մար փո­ղոց դուրս չի գա­լիս ժո­ղո­վուր­դը: Ոչ այն պատ­ճա­ռով, որ վա­խե­նում է կո­րո­նա­վի­րու­սից, ծեծ ու­տե­լուց կամ նո­րից սխալ­վե­լուց:

Ի­մաստ չի տես­նում, փո­ղո­ցով իշ­խա­նու­թյան ե­կած իշ­խա­նու­թյա­նը փո­ղո­ցով հե­ռաց­նե­լը պե­տու­թյու­նը կազ­մա­քան­դե­լու ու ա­պա­գա որևէ իշ­խա­նու­թյան լե­գի­տի­մու­թյու­նը փո­ղո­ցով հեր­քե­լու այս ճա­նա­պար­հը ա­մե­նա­մեծ սպառ­նա­լիքն է Հա­յաս­տա­նի ինք­նիշ­խա­նու­թյա­նը ու գո­յու­թյա­նը ընդ­հան­րա­պես: Օ­րե­ցօր ակն­հայտ է դառ­նում, որ թեև ՀՀ 4 նա­խա­գահ­նե­րը, 2 կա­թո­ղի­կոս­նե­րը, 17+5 քա­ղա­քա­կան ու­ժե­րը, հա­մայն­քա­պե­տեր ու քա­ղա­քա­պե­տեր պա­հան­ջում են Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նը, հար­վա­ծը ա­ռա­ջաց­նում է հա­կա­հար­ված՝ ֆի­զի­կա­յի օ­րեն­քով: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հե­տա­գա պաշ­տո­նա­վար­մա­նը դեմ լի­նե­լով՝ հա­սա­րա­կու­թյու­նը կիս­վել է եր­կու մա­սի. մի մա­սը ա­սում է՝ այս­տեղ ու հի­մա, մի մա­սը՝ այս­տեղ ու հե­տո: Ին­չու՞: Ամ­բողջ խն­դի­րը հան­գում է ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­նե­րի կազ­մա­կերպ­մա­նը»,-գրում է թերթը:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում: