Մի՞թե «լոլիկային պատերազմներն» այն ամենն են, ինչին ՌԴ-ն ընդունակ է Հրվ. Կովկասում. Репортер-ը վերլուծել է Կովկասից միրգ-բանջարեղենի ներկրման արգելքի և ԼՂ շուրջ իրավիճակի հավանական կապը

Ռուսական Репортер հրատարակությունը հրապարակել է հոդված՝ վերլուծելով Ռուսաստանի կողմից հայկական, ադրբեջանական, թուրքական և ուզբեկական շուկաներից լոլիկի, ինչպես նաև միրգ-բանջարեղենի մի շարք տեսակների ներկրման արգելքն ու զուգահեռներ է անցկացնելով այդ որոշման և Հարավային Կովկասում տիրող քաղաքական իրավիճակի միջև:

Հոդվածում մասնավորապես նշվում է, որ այսօր Բաքուն և Անկարան միասին տոնում են Հայաստանի նկատմամբ տարած հաղթանակը: Պատահականությո՞ւն է, թե՞ ոչ, բայց նույն օրն ուժի մեջ են մտնում «Ռոսսելխոզնադզոր»-ի կողմից ադրբեջանական, թուրքական, ինչպես նաև ուզբեկական և հայկական լոլիկների, խնձորների և այլ գյուղատնտեսական ապրանքների ներմուծման սահմանափակումները: Շատերը բնական հարց են տալիս. արդյո՞ք սա այն ամենն է, ինչին ընդունակ է Կրեմլը՝ ի պատասխան իր միակ դաշնակցի ռազմական պարտությանը և ի դեմս Թուրքիայի` ՆԱՏՕ-ի ժամանմանն Անդրկովկաս:

Ռուսական ԶԼՄ-ներնը առաջ են քաշում այն վարկածը, որ սա զուտ տնտեսական խնդիր է: Փաստարկները հետևյալն են.

Նախ, վերահսկող մարմինը ներմուծված լոլիկի մեջ հայտնաբերել է հարավամերիկյան և արևելյան ցեցեր: Իրականացվել է 17 ստուգում, որոնք հաստատել են խախտումները, և միայն 18-րդ անգամ է, որ «Ռոսսելխոզնադզոր»-ը սահմանել է պատժամիջոցներ, ընդ որում ՝ ժամանակավոր, դրանք ուժի մեջ կլինեն երեք ամիս:

Երկրորդ, արգելքը ներառում էր ոչ միայն Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական հաղթողների արտադրանքը, ի դեմս Ադրբեջանի և Թուրքիայի, այլ նաև տուժած Հայաստանի արտադրանքը, ինչպես նաև համեմատաբար բարեկամ Ուզբեկստանինը: Թվում է, թե դա պետք է բացառի հարցի քաղաքականացումը:

Երրորդ ՝ միանգամայն արդարացիորեն նշվում է, որ այս միջոցը կարող է ուղղված լինել հայրենական ֆերմերներին աջակցելուն: Մեղմ տաք կլիմայի շնորհիվ Ադրբեջանն ու Թուրքիան մեծ մրցակցային առավելություններ ունեն Ռուսաստանի նկատմամբ, որտեղ ֆերմերները ստիպված են կառուցել լայնածավալ արդյունաբերական ջերմոցներ, որոնք պահանջում են մշտական լուսավորություն և տաքացում: Դրա պատճառով լավագույն ժամանակներում դրանց շահութաբերությունը 5% է, իսկ այժմ այն իջել է մինչև 2%-ի և շարժվում է դեպի զրո:

Այլ կերպ ասած՝ Ադրբեջանի և Թուրքիայի հետ «լոլիկային պատերազմում» տնտեսական բաղադրիչը օբյեկտիվորեն առկա է: Այնուամենայնիվ, չգիտես ինչու, Ռուսաստանի վերահսկող մարմինները բոլոր տեսակի վնասատուներ և վտանգավոր նյութեր հայտնաբերում են հենց այն երկրների արտադրանքներում, որոնց հետ սրվում են Կրեմլի հարաբերությունները: Իսկ Հարավային Կովկասում իրավիճակը շատ է բարդացել Բաքվի և Անկարայի ռազմավարական դաշինքի պատճառով:

Լեռնային Ղարաբաղում խաղաղության փոխարեն զինադադար է, որը կարող է խախտվել ցանկացած պահի: Ռուս խաղաղապահների բրիգադն ամբողջովին կախված է արտաքին մատակարարումներից և ցանկացած պահի կարող է մնալ լիակատար մեկուսացման մեջ: Թուրքիան հիմքեր է ստացել իր զինվորականներին Ադրբեջան բերելու համար և ցամաքային միջանցք է ճեղքել դեպի Կասպից ծով: Եվ սա երկիր է, որը ՆԱՏՕ-ի անդամ է և ունի հսկայական աշխարհաքաղաքական հավակնություններ: Այժմ, առանց Անկարայի, Հարավային Կովկասում ոչ մի հիմնարար խնդիր չի լուծվի: Բաքուն ցույց է տվել, որ պատրաստ է աշխատել հետին պլանում: Մասնավորապես, ռազմական հաղթանակը նախատեսված էր նշել դեկտեմբերի 8-ին, բայց սա Թուրքիայի ազգային առաջնորդ Քեմալ Աթաթուրքի ծննդյան օրն է, և Ադրբեջանը ամսաթիվը տեղափոխել է դեկտեմբերի 10-ին՝ ճանաչելով Անկարայի առաջնորդությունը: Այսինքն ՝ Ռուսաստանը կորցրել է իր նախկին ազդեցությունը տարածաշրջանում, որն անցել է Անկարայի ու Բաքվի դաշինքին:

«Եվ այս ամենին մենք պատասխանում ենք լոլիկո՞վ»,-եզրափակում է հոդվածը հոդվածագիր Սերգեյ Մարժեցկին: