Վամո՛ս, միստեր Կապառոս

Ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականը պատմության մեջ առաջին անգամ հաղթեց պաշտոնական մրցաշարի խմբային փուլում: Գուցե Ազգերի լիգայի C դիվիզիոնի երկրորդ խմբում տարած հաղթանակը մեզ չի պարգևի աշխարհի կամ Եվրոպայի առաջնության ուղեգիր, սակայն այն պակաս կարևոր չէր մեզ համար՝ հատկապես այս ծանր իրավիճակում: Վերջապես դարձյալ արթնացավ հավատը, որ մենք նույնպես կարող ենք հասնել հաջողության: Նույնիսկ չեզոք դաշտերում խաղալու ու պատերազմական իրավիճակում ծանր հոգեբանական վիճակում գտնվելու պայմաններում Հայաստանի հավաքականի ֆուտբոլիստներն ապացուցեցին, որ հայկական ֆուտբոլը դեռ ողջ է ու կարող է ուրախության ու հպարտության պահեր պարգևել երկրպագուներին:

Ամենաուրախալի փաստերից մեկն այն էր, որ Հայաստանի հավաքականի մի շարք ֆուտբոլիստներ, որոնց հետ շատերն այլևս հույսեր չէին կապում, ապացուցեցին, որ կարևոր խաղացողներ են և իրենց շուրջ կարելի է լավ թիմ կառուցել: Հաղթական ավարտին հնարավոր եղավ հասնել թիմային հրաշալի աշխատանքի շնորհիվ: Պատահական չէր, որ Ազգերի լիգայում Հայաստանի հավաքականի բոլոր՝ 8 գոլերը խփեցին տարբեր խաղացողներ:

Այս հաջողությունում, իհարկե, ակնառու է իսպանացի անվանի մասնագետ Խոակին Կապառոսի ավանդը: Իսպանական «Սևիլիայի» նախկին գլխավոր մարզիչն ազգային հավաքականում իր առաջին աշխատանքային փորձը սկսեց ոչ ամենալավ պայմաններում: Մարզչական կարիերայում 3 տարվա դադարից հետո վերադարձ սիրելի աշխատանքին, կորոնավիրուսի համավարակ, առանց որևէ ընկերական խաղի պաշտոնական մրցաշարի նախապատրաստություն ու ստացած ոչ այնքան հարուստ ժառանգություն: Սակայն այդ ամենը չընկրկեց Խոակին Կապառոսին, որն անշտապ ու վստահ քայլերով առաջ էր շարժվում:

Ազգերի լիգայում Հայաստանի հավաքականն ուրախացրեց ոչ միայն գրանցած վերջնական արդյունքով, այլև մի շարք այլ գործոններով: Խաղից խաղ հայկական թիմը բարելավում էր իր խաղը: Տակտիկական պայքար, խաղի ընթացքում մարտավարական փոփոխություններ, մրցակցի գրագետ ուսումնասիրություն ու ուժերը բալանսավորված ծախսելու կարողությունը հսկայական դերակատարում ունեցան վերջնական արդյունքում:

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում: