Ձախողած խաղակեսի գինը. Խոակին Կապառոսի չստացված նորամուտը

Իսպանացի անվանի մասնագետ Խոակին Կապարոսի նորամուտը ֆուտբոլի Հայաստանի ազգային հավաքականում ստացվեց անհաջող, այս մասին հաղորդում է News.am Sport-ը: Ինչո՞ւ հենց դա առանձնացնել Հյուսիսային Մակեդոնիայի հավաքականի դեմ խաղից հետո, որովհետև սա այն պարտություններից էր, որում մարզչական մտահղացումները պարզապես չաշխատեցին:

Երբ նոր մարզիչը հավաքականում աշխատանքը սկսում է մեծ փոփոխություններով ու երկար սպասված սերնդափոխության գործընթացից, դա, իհարկե, խոսում է նրա չվախեցող տեսակի ու վճռական տրամադրվածության մասին: Փորձենք հասկանալ, թե նորամուտի խաղում ինչը ճիշտ չարեց Խոակին Կապառոսը:

Սկոպյեում Հայաստանի հավաքականը ձախողեց առաջին խաղակեսը, իսկ այդպիսի խաղերում մեկ այդպիսի խաղակեսը շատ հաճախ ճակատագրական է լինում: Մի կողմ թողնենք Վարազդատ Հարոյանի ու Հովհաննես Համբարձումյանի բերած 11 մետրանոցները, թեև հենց այսպիսի խաղերում թիմի ամենափորձառու խաղացողների կողմից նման սխալներն ամենացավալին են:

Անկասկած, երկրորդ րոպեին նշանակված 11 մետրանոցը և բաց թողած արագ գոլը շատ են բարդացնում արտագնա խաղ անցկացնող թիմի գործերը, իսկ խաղակեսի վերջնամասում ևս մեկ չհարկադրված խախտման պատճառով նշանակված 11 մետրանոցն ընդհանրապես խառնում է բոլոր խաղաքարտերը, բայց, իրականում, Հայաստանի հավաքականի խնդիրները ակնառու էին այլ դիտակետից:

Առաջին խաղակեսում ամենանկատելին այն էր, որ Հայաստանի հավաքականի առջևի գծում խիստ զգացվում էր ներդաշնակության պակասը: Կարծես թիմի հարձակողական ներուժը կազմել էին խաղացողներ, որոնք ընդհանրապես չեն ճանաչում իրար:

Միակ հարձակվող Ալեքսանդր Կարապետյանին թիկունքից պետք է օգնեին հավաքականում նորամուտը նշող Խորեն Բայրամյանը, Արշակ Կորյանը և թիմի հնաբնակներից Կամո Հովհաննիսյանը:

Միշտ քննարկվող տարբերակ է, որ հայկական ֆուտբոլի ամենաարագ ներկայացուցիչը կարող է մրցակիցների համար շատ վտանգավոր լինել հենց վինգերի դիրքում, սակայն այնպիսի տպավորություն էր, որ Կամո Հովհաննիսյանն իր դիրքում չի խաղում: Հավաքականում նա լավագույն հանդիպումներն անցկացրել է հենց եզրային պաշտպանի դիրքում: Նոր խաղային դիրքն ու նոր գործընկերների հետ համագործակցությունը պարզապես չստացվեց մի խաղացողի մոտ, որը կարող է շատ օգտակար լինել թիմին:

Ստացվում էր, որ առջևի գծում, որտեղ պետք է ստեղծագործել ու վտանգ ստեղծել, հայ ֆուտբոլիստները դրա փոխարեն դեռ ծանոթանում էին իրար: Խոակին Կապառոսը, բնականաբար, տեսավ դա, ինչին արձագանքեց ընդմիջմանը՝ կատարելով միանգամից 2 փոփոխություն:

Խաղադաշտ դուրս եկան հավաքականում վաղուց իրենց տեղն ունեցող Տիգրան Բարսեղյանն ու Էդգար Բաբայանը, որոնք երկրորդ խաղակեսում նկատելիորեն ակտիվացրին Հայաստանի հավաքականի խաղն առջևի գծում: Հատկապես տարօրինակ էր մակեդոնական ֆուտբոլին շատ լավ ծանոթ Տիգրան Բարսեղյանի՝ մեկնարկային կազմում չհայտնվելը: Երկրորդ խաղակեսում Բարսեղյանը լավագույններից մեկն էր խաղադաշտում և պատահական չէ, որ ճանաչվեց հանդիպման լավագույն ֆուտբոլիստ:

Առջևի գծում Հայաստանի հավաքականի խաղը, միանշանակ, այն չէր, ինչ կարող էր լինել: Հենրիխ Մխիթարյանի բացակայության և այսպիսի խաղերում նրա ներկայության կարևորության մասին «ծեծված» թեմային անդրադառնալ, երևի, պետք չէ, քանի որ հավաքականն այս հավաքը սկսել էր առանց թիմի առաջատարի և ուներ ժամանակ այդ բացը լրացնելու և լուծումներ գտնելու համար:

Հավաքականներում աշխատանքը նոր սկսող մարզիչների դեպքում հաճախ է լինում, երբ բախվում են այսպիսի խնդրի: Իհարկե, Կապարոսը բոլորից լավ է ծանոթ, թե հավաքականին միացած ֆուտբոլիստներն ինչ վիճակում են: Դժվար է կասկածել, որ նա մեկնարկային կազմում չէր ընդգրկել այդ պահին լավագույն մարզավիճակում գտնվող խաղացողներին, սակայն նա այս խաղում չկարողացավ ապահովել նորեկների սահուն ընդգրկումը նոր միջավայրին:

Օրինակ՝ պաշտպանությունում միակ նորեկը Սերոբ Գրիգորյանն էր, որը խաղում էր թիմի հնաբնակների կողքին, թեև ընդմիջմանը նա փոխարինցվեց և ձախ պաշտպանի դիրքը զիջեց Կամո Հովհաննիսյանին: Իսկ առջևի գծում նորարարությունները չափազանց շատ էին սկզբի համար:

Առավել մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում: