Մաշկի հետ կապված հարցերին պատասխանում են մասնագետները

Ճի՞շտ է արդյոք, որ պսորիազը անբուժելի հիվանդություն է:

Պսորիազը բուժելի հիվանդություն է: Ճիշտ է, դա հաճախ դյուրին չէ, քանի որ այդ ժամանակ օրգանիզմում տեղի են ունենում ընդհանուր բնույթի ախտաբանական տեղաշարժեր, որոնք պահանջում են հիվանդի բազմակողմանի հետազոտություն և համակարգային բուժում:
Հիվանդության զարգացման վաղ շրջանում մեզ հաճախ հաջողվում է լրիվ վերացնել հիվանդությունը, հատկապես երեխաների մոտ: Այլ դեպքերում բուժման արդյունքում տարածված ախտահարումը մեղմանում է, սահմանափակվում, բայց հիվանդը լիովին չի ապաքինվում: Այլ կերպ ասած ամեն ինչ կախված է կոնկրետ դեպքից, հիվանդի անհատականությունից:

Որո՞նք են մաշկի ալերգիկ հիվանդությունները և ինչպե՞ս պաշտպանվել դրանցից:

Ալերգիան որպես երևույթ իրենից ներկայացնում է օրգանիզմի ռեակցիան իր վրա կրկնակիորեն ներգործած տարբեր գրգռիչների /ալերգենների/ նկատմամբ: Որոշ մաշկային հիվանդությունների ժամանակ/մոլաքոր, Կվինկեյի այտուց, Լայելի համախտանիշ, Ստիվեն-Ջոնսոնի համախտանիշ, անաֆիլակտիկ շոկ/ զարգանում է սուր ալերգիկ ռեակցիա կամ անմիջական տիպի գերզգայունության ռեակցիա, դրանք մեծ վտանգ են ներկայացնում հիվանդի կյանքի համար: Այլ մաշկային հիվանդությունների ժամանակ /շփումային ալերգիկ մաշկաբորբ,էկզեմա,քորպատիկ, հարդային տենդ և այլն/ ալերգիկ ռեակցիան դանդաղորեն զարգացող է: Նշված հիվանդություններից յուրաքանչյուրն ունի իր զարգացման մեխանիզմը, կլինիկական պատկերը, որոնք հաշվի առնելով կարելի է կանխարգելել հիվանդության առաջացումը:

Հնարավո՞ր է արդյոք բուժել եղունգների սնկային հիվանդությունները միայն արտաքին միջոցներով:

Առանց ներքին ընդունման դեղանյութերի, միայն արտաքին միջոցներով եղունգների սնկային հիվանդությունների բուժման խնդիր է առաջանում այն պարագայում, երբ հիվանդը ունենում է ալերգիկ ռեակցիա առաջինների նկատմամբ կամ լուրջ ախտաբանական վիճակ լյարդի կամ երիկամների կողմից: Նման դեպքերում բուժման պրոցեսը ավելի երկար է տևում և պահանջվում են ավելի մեծ ջանքեր ինչպես մասնագետի, այնպես էլ հիվանդի կողմից:

Ինչպե՞ս կարող է երեխան վարակվել մաշկի սնկային հիվանդություններով, եթե տանը կամ դպրոցում նման հիվանդներ չկան:

Եթե երեխայի մոտ հաստատվել է սնկային հիվանդության, սակայն մանրազնին հետազոտություններով վարակի աղբյուրը չի հայտնաբերվել ոչ ընտանիքի անդամների, ոչ էլ այլ անձանց շրջանում /մանկական հիմնարկություն, փողոց/, ապա վարակի աղբյուրը պետք է փնտրել ընտանի կենդանիների և կրծողների շրջանում: Առանձին դեպքերում վարակը կարող է անցնել հողից: Խոսքը գնում է միկրոսպորիայի և տրիխոֆիտիայի մասին, որոնցով հաճախ ախտահարվում են գլխի մազածածկ մասը, հարթ մաշկը:
Այլ դեպքերում /երբ ախտահարվում է ոտնաթաթերի մաշկը, եղունգները, իրանի մաշկը/ վարակի աղբյուր կարող է հանդիսանալ լողավազանները, հասարակական բաղնիքները:

Որևէ վտանգ ներկայացնում են արդյո՞ք պապիլոմաները, եթե դրանք չբուժվեն:

Պապիլոմաները կամ փափուկ սրածայր գորտնուկները ունեն վիրուսային ծագում, կլինիկորեն արտահայտվում են տարբեր չափերի ու ձևի, հաճախ թելանման, գորտնուկանման, ամենից առաջ տեղակայվում են պարանոցի վրա: Եզակի քանակով արտահայտված լինելու դեպքերում նրանք հակում ունեն բազմանալու /ինքնավարակման ճանապարհով/, չափերով խոշորանալու, պիգմենտավորվելու, փոխանցվելու ուրիշ մարդկանց /անմիջական շփման ճանապարհով/, ընդգրկելու բնական անցքերը:
Արևի ճառագայթման ենթակա հատվածներում տեղակայված պապիլոմաները կարող են խիստ պիգմենտավորվել: Այս բոլորը համոզիչ փաստեր են, որպեսզի հիվանդը չխուսափի դրանք բուժելուց:

Եղունգների ինչպի՞սի ախտահարումների ժամանակ է ցուցված դրանց ամբողջական հեռացումը:

Եղունգաթերթիկների ամբողջական հեռացման անհրաժեշտություն է լինում գերազանցապես վնասվածքային բնույթի, ենթաեղունգային ծավալուն արյունահոսությունների և հեմանգիոմաների դեպքերում: Նման պարագաներում եթե անգամ չկատարվի եղունգի շտապ հեռացում, միևնույնն է, այն 1-2 շաբաթ անց կընկնի: Այլ դեպքերում /եղունգների եզրերի ներաճ, սնուցախանգարումներ,սնկային ախտահարումներ և այլն/ եղունգների ամբողջական հեռացումից պետք է խուսափել, եղած ախտահարումը արդյունավետ ձևով բուժել այլ եղանակներով և միջոցներով, որը հաջողությամբ իրականացվում է ”Հելիոս” բժշկական կենտրոնում:

Բերանի լորձաթաղանթի ախտահարման դեպքում հիվանդը ո՞ր մասնագետին պետք է դիմի' ստոմատոլոգին, թե մաշկաբանին:

Եթե հիվանդի մոտ զարգանում է բերանի լորձաթաղանթի ախտահարում և նա ունենում է ցավի, այրոցի և այլ անսովոր զգացումներ, ապա նա կարող է դիմել և' ստոմատոլոգին և' մաշկաբանին: Պետք է կատարվի ոչ միայն բերանի լորձաթաղանթի, այլ նաև հիվանդի լիարժեք կլինիկական և մանրէաբանական հետազոտություններ, քանի որ եղած ախտահարումը կարող է լինել լուրջ ընդհանուր հիվանդութան մասնակի ախտանիշ: Միայն դրանից հետո կպարզվի, թե հիվանդը, ո՞ր նեղ մասնագետի մոտ պետք է շարունակի բուժումը: