Հավատ, վստահություն, հույս.. ահա ամենն, ինչ պետք է ապրելու համար
Մի օր գյուղի բնակիչները որոշում են աղոթել, որ անձրև գա: Նախատեսված օրը ողջ բնակչությունը հավաքվում է պլանավորված վայրը, բայց ընդամենը մի տղա էր իր հետ վերցրել անձրևանոց: Դա հավատն է:
Երբ հայրը նետում է փոքրիկին վերև, նա ծիծաղում է, քանի որ գիտի' հայրիկը կբռնի իրեն: Դա վստահությունն է:
Ամեն գիշեր, երբ մենք պառկում ենք քնելու, չունենք, որևէ երաշխիք, որ առավոտյան ողջ ենք լինելու…բայց լարում ենք զարթուցիչը: Դա հույսն է: