Ես չեմ անրջում, ոչ էլ երազում, պարզապես հոգիս կարոտն է ճեղքում...

Աչքերս հոգնել են, իսկ ես չգիտեմ,

Աչքերս տրտմել են, իսկ ես չգիտեմ,

Արցունքներս գլորվում են' դանդաղ ու կամաց,

Ասես դիտմամբ են հուզում հոգիս թաց:

Ու քամու պես պաղ լուռ սառչում է սիրտս,

Մեկ էլ տաքանում ու վառում է միտքս,

Ես չեմ անրջում, ոչ էլ երազում,

Պարզապես հոգիս կարոտն է ճեղքում:

Ու վայրագ-վայրագ մրրկից էլ արագ,

Փոթորկում են հույզերս, հիշեցնում են սերս:

Բայց էլ չեմ ուզում տրտնջալ,տխրել,

Բայց էլ չեմ ուզում նորից քեզ հիշել:

Մեղք է, թե հանցանք կամ գուցե պատիժ,

Խնդրում եմ գթա ինձ գոնե մի քիչ,

Խոսք տուր, որ դարձյալ չես խառնի հոգիս,

Հիշիր, որ երբեք չես կանգնի կողքիս: