Մի փոքրիկ դրվագ Մարտի 1-ից

Փաստաբան Նորայր Նորիկյանը Facebook-ի իր էջում գրել է.

«Մի փոքրիկ դրվագ Մարտի 1-ից.

2008թ. մարտի 1-ի երեկոյան, ժամը 22:00-ի սահմաններում ուժեղ գլխացավ ունեի, Մյասնիկյանի արձանից մոտ 150 մետր հեռավորության վրա ծառի տակ կիսապառկած վիճակում խոսում էի ԵԿՄ քարոզչության պատասխանատու, լուսահոգի պարոն Հակոբի հետ, երբ Նիկոլը խոսափողով բարձրաձայն գոռաց, թե՝ «Նորա՛յր Նորիկյա՛ն, մոտեցիր խոսափողին»:

Վեր կացա ու մոտեցա, որտեղ այդ պահին գտնվում էին Նիկոլը, Շանթը, Արամ Սարգսյանը և բազմաթիվ այլ հայտնի մարդիկ:

Նիկոլն ինձ կանչեց փոքր ինչ առանձին, և ասեց, որ անհրաժեշտ է ելույթ ունենալ, որ ժողովրդի մոտ հանկարծ խուճապ չառաջանա, քանի որ արդեն կրակոցների ձայներ էին լսվում:

Ես ասեցի, որ խնդիր չկա, և պատրաստվեցի ելույթ ունենալու:
Այդ պահին խոսափողին մոտեցավ Շանթը և սկսեց ելույթ ունենալ:

Շանթի ելույթի պահին ինձ մոտեցավ եղբորս աներորդին, ով ականջիս վախվորած ու սարսափած հայտնեց, որ մարդիկ խոսում են, թե սպանված քաղաքացիներ կան:
Անմիջապես Նիկոլին կանչեցի առանձին և հայտնեցի, որ այսպիսի տեղեկություն են ինձ հաղորդում:

Նիկոլը չհավատաց, անգամ մի պահ մտածեցինք, որ պրովոկացիա է ու սադրանք, քանի որ իսկապես մեր մտքով, անգամ ամենամղձավանջային երազում չէինք կարող պատկերացնել, որ կարող են կրակել ժողովրդի վրա ու սպանել:

...Անցավ որոշ ժամանակ, և երբ արդեն որոշում էր կայացվել գնալ տուն, Մյասնիկյանի արձանի վրա ամենավերջում մնացինք մի քանի հոգի՝ Նիկոլը, Մանուկ Սուքիասյանը, Լևոն Տեր-Պետրոսյանի եղբոր որդի Տիգրան Տեր-Պետրոսյանը, ՛՛Այլընտրանք՛՛ ՀՔՆ անդամ Արթուր Մինասյանը և ևս երկու հոգի, որոնց այս պահին չեմ հիշում:

Այդ պահին մի քանի ալկոհոլ օգտագործած քաղաքացիներ, ենթադրում եմ, որ սադրիչներ էին, հարձակվեցին մեր վրա, թե ինչո՞ւ է որոշում կայացվել, որ ժողովուրդը գնա տուն:

Մի կերպ հանդարտեցնելով այդ մարդկանց՝ նրանց ևս ճանապարհեցինք:
Երբ արդեն վերը նշված մարդկանցով մնացել էինք մենակ Մյասնիկյանի արձանի վրա կանգնած, գրկախառնվեցինք ու բարի գիշեր մեկս մյուսի մաղթեցինք:

...Նիկոլը, Տիգրանի հետ շարժվեց ֆրանսիայի դեսպանատան հետևով, ես ու Մանուկը իջանք Արշակունյացով՝ այդ պահին չպատկերացնելով, որ ապրում ենք մեր կյանքի ամենաանջնջելի օրը, որ փոխեց մեր կյանքն ու կենսագրությունը»: