Լաց լինելու չափ դարձել եմ բարի. Սիլվա Կապուտիկյան

Կարոտում եմ.

Ինքս՝ իմ մեջ, ինձ հետ մնալ - կարոտում եմ.
Զարթնել՝ անհոգ,
Մանուկ օրվա հետ մանկանալ - կարոտում եմ.
Դուրս գալ տնից ու անճանաչ գնա՜լ, գնա՜լ- կարոտում եմ.

Հավատացրու, որ սիրում ես ինձ,
Հավատացրու լոկ, հավատացրու…

Մեզ չի միացնում այլևս ներկան.
Գալիքն ավելի կնետի հեռու.
Անցյալն է մերը:

Ելնեմ, գնամ հեռո՜ւ, հեռո՜ւ,
Հեռվի'ց նայեմ ու կարոտեմ,
Հեռու հեռվում ինքս նորի'ց
Քեզ արարեմ ու կարոտեմ:

Սակայն իմացիր,
Երբեք ես չեմ գա քեզ մոտ դիմակով.
Կգամ ինչպես կամ -
Սիրիր, ինչպես կամ

Մի´ մռայլվիր ի´մ սիրելի,
Թե հոգնել ես, էլ մի´ մնա.
Թե գերում են քեզ աշխարհի հեռուները,
Այնտե´ղ մնա: