Ագա Քանքանյանին լսելուց հետո հասկանում ես, որ ավելի լավ է չունենալ սիլիկոնե շրթունքներ, քան ունենալ սիլիկոնե ուղեղ (լուսանկարներ)

«Առաջին տաղավար»-ի թողարկումն էի նայում նորաձևության մասին, ու եթե սկզբում թվում էր, որ ալիքը փոխելու եմ, քանի որ ձանձրալի թեմա է լինելու, ապա հաղորդման վերջում ցանկանում էի հնարավորինս զսպել ինձ, որպեսզի հեռուստացույցը չկոտրեմ։ Պատճառն էլ Ագա Քանքանյանն էր, ով, ինչպես ինքն է իրեն ներկայացնում, վիզաժիստ էլ չէ, այլ «սծիլիստ» է։

Մի քանի օրինակ Ագայի բառապաշարից, որով նա հանդես էր գալիս Հանրայինում՝ մԻտոՁիկա, քոնթուրինգ, ատ-կուԾյուրյե վիզաժիստ, կլիենտ, Ձիզբալանս․․․ Ու այս քաղքենիությունը դեռ ողջ խնդիրը չէ, այս բառապաշարն ու մնացած բառերն արտաբերվում էին սխալ շեշտադրումներով ու այնպես ձգելով, որ ակամա ասոցիատիվ կապ էր ստեղծվում մեկ այլ մասնագիտության ներկայացուցիչների հետ, որոնք ևս բառերն այդքան երկարացնում ու աղավաղում են և հատկապես շատ են օգտագործում «կլիենտ» բառը։ Սակայն ամենից շատ ինձ զարմացրեց, իսկ հետո զայրացրեց այն քամահրանքը, որով Ագա Քանքանյանն արտահայտվում էր պլաստիկ ու կոսմետիկ վիրաբուժական միջամտությունների չդիմած մարդկանց մասին։ Նրա ասածից ստացվում էր, որ ով չի գնում, շրթունքները վերածում բազմացման շրջանում գտնվող մակակայի հետույք հիշեցնող գոյացության, հետամնաց է, տգեղ, անշրթունք, մազոտ ու անխնամ և, առհասարակ, «անԾիտռենդ» է։

Մի բանում վստահ եմ՝ ավելի լավ է մարդը երբեք սիլիկոնապատ շրթունքներ չունենա, քան այնքան սիլիկոն լցնի մարմնի տարբեր մասերի մեջ, որ վերջը դա սկսի մտավոր ունակությունների վրա անդրադառնալ։ Սիլիկոնե ուղեղը լավ բան չէ ոչ մեկի համար, սիրելի՛ Ագա Քանքանյան։

Մանրամասները՝ այստեղ: