Բառիգների վեջին չէ, ով է մեղավոր. եթե պատրաստ ես իրենցից դոզա «գնես» ուրեմն դու հրեշտակ ես
Իրանում օրենքով կարող ես մարդ սպանել ու հետո, հարազատներին վճարելով, հարցը փակել: Սա շատ լավ օրինակ է ժողովրդավարության, երբ օրինաստեղծ գործունեությունը բխում է հանրային պատվերից: Նրանք մեր պատգամավորների նման, ոչ թե ֆրանսիայից թխել են աշխատանաքային օրեսնգիրքը, ոչ թե Ռուսաստանից թխել են քրեականը, այլ հանրային պատվերի հիման վրա իրավական կարգավորում են մտցրել, որպեսզի խուսափեն անախորժություններից:
Երբ որ Հայաստանում փուշտունների ցեղերը իրար տալիս սպանում են ու հետո իրար հետ լեզու գտնում, ՀՀ իրավական համակարգը անտեղի խառնվում է այդ պրոցեսի մեջ՝ թելադրելով փուշտունների համար անընդունելի կանոններ: Արդյունքում իրավապահ մարմինները ստանում են գործ շինողների (մեղմ ասած) համբավ, իսկ քաղաքական բառիգները ստանում են շահարկելու լավ հերոյինոտ թեմաներ: Բառիգների վեջին չէ, ով է մեղավոր. եթե պատրաստ ես իրենցից դոզա «գնես» ուրեմն դու հրեշտակ ես:
Եթե Հրազդանի քաղաքապետի որդին մեղավոր է մարդ սպանելու մեջ, ուրեմն պիտի նստի ու բանտում նստած ստանար իր ոսկե մեդալը: Սա իմ կարծիքն է, ես փուշտուն չեմ, ես GP287 հաբլո խմբին եմ պատկանում: Իսկ եթե սպանված անձի բարեկամները խնդիր չունեն սպանողի հետ, ուրեմն էդ փուշտունների հարցը այլ կերպ պիտի լուծվի... ինձ մի հարցրեք՝ ո՞նց։ Էթնիկական զտմանը այլընտրանք չեմ տեսնում, քանի որ ոչ բռնի մեթոդներ կիրառելիս փուշտունները միշտ հաղթում են՝ քանակական առավելություն ունենալու հաշվին: Պրակտիկան ցույց է տալիս որ համատեղ ապրելը անհնար է, որ կարենայինք հետները ապրել ազեր-փուշտունների հետ չէինք կռվի: 25 տարի առաջ հաբլո խմբիս մի ամբողջ սերունդ խուրդվեց ազեր-փուշտունների դեմ, հիմա հայ-փուշտունների հերթն ա: Հայ-փուշտունների ու իմ...
Հ.Գ. Իրանից մի դիվանագետ ինձ մի օր հռետորական հարց տվեց, ասավ՝ «ձեզ թվում է դուք պարսիկ չե՞ք»: Ինձ այլևս այդպես չի թվում:
Արթուր Դանիելյան. Ֆեյսբուք: