Արցախ(Ջան)յան օրագրեր. կադրային քաղցն ու Երևանում ապրելու ինքնանպատակը

Քարվաճառում ենք: Շրջանի ղեկավարության հետ խոսում ենք, ասում են մենակ մաթեմատիկայի ուսուղցչի 9 թափուր հաստիք ունեն: Մենակ մաթեմատիկան դա: Իսկ կա նաև ֆիզիկայի, քիմիայի, շախմատի ու այլ առարկաների կադրային քաղց, որովհետև ընդամենը 3700 բնակչություն ունեցող շրջանն ունի մի քանի դպրոց ու 700 երեխա:

Ընդ որում, էստեղ ՀՀ-ի պես չէ, որ ուսուցիչներին մուրացկանի աշխատավարձ տան: Բացի դրույքից, կան նաև հավելավճարներ ու տարբեր բոնուսներ: Էլ չասեմ, որ նույն մաթեմի դաստուն կարող է համատեղել ասենք շախմատի ուսուցչի հաստիքն էլ:

Ինչու եմ սա պատմում: Երբ մանկավարժականի վերջին կուրսերում էի սովորում, լիքը մարդ ծանոթ ու փեշով փող էր խառնում, որ ինչ-որ դպրոցում գոնե մի 50000 դրամ աշխատավարձով տեղավորվեր: Բայց որ ասես եկեք Քարվաճառ, աչքները կկլորացնեն ու առաջարկը կընկալեն որպես աքսորվելու կոչ:

Մի խոսքով՝ հանկարծ չգա՛ք Քարվաճառ ու մարդավայել գումար չվաստակե՛ք: Ավելի լավ է սովից զկրտալ Երևանում՝ թեկուզ Չարբախում, բայց Երևանում: Համ էլ տենց կարում ես երկիրը քրֆել ու գործազրկությունից բողոքել: Զատո՝ Երևանում ես, համարյա անգլիական արիստոկրատական դասին պատկանելության հաշիվ է:

Կոնստանտին Տեր-Նակալյան. Ֆեյբուք: