Նացիստական Գերմանիան պաշտոնապես ընդունել էր, որ հայությունը արիական ազգ է

Այն պնդումը, որ եթե ԽՍՀՄ-ն չհաղթեր Նացիստական Գերմանիային հիմա Հայաստանը ընդհանրապես գոյություն չէր ունենա, չեկիստական հերթական լպիրշ սուտն է: Ի գիտություն բոլոր տգետներին ասեմ, որ Նացիստական Գերմանիան հայ ժողովրդին ոչ միայն չէր համարում թշնամական տարր, այլև ընդունել էր պաշտոնապես, որ հայությունը արիական ազգ է (ի դեպ, շատ քչերն էին արժանացել այդ պատվին), իսկ ինչպես գիտենք, նրանք նպատակ ունեին իրենց հաղթանակի դեպքում կառուցել նոր աշխարհակարգ, որտեղ արիական ազգերը պիտի իշխող լինեին, իսկ մնացածը ենթակա:

Նաև Նացիստական Գերմանիայի ղեկավարությունը արդեն որոշում էր կայացրել Հարավային Կովկասը գրավելու դեպքում Հայկական Կոմիսարիատ ստեղծելու մասին (նրանք իրենց ազդեցության գոտում գտնվող պետություններին կոմիսարիատ էին կոչում), նույնիսկ արդեն որոշել էին, թէ ով է լինելու ապագա Հայաստանի ղեկավարը: Նաև Վերմախտը որոշել էր Լեռնային Ղարաբաղն ու Նախիջևանը դուրս բերել ապագա Ադրբեջանի կոմիսարիատի կազմից ու ներառել կամ Հայաստանի կոմիսարիատի կազմի մեջ, կամ էլ առանձին կոմիսարիատների կարգավիճակ տալ դրանց:

Այսքանից հետո, այն պնդումները, որ Ստալինգրադի ճակատամարտում, եթե Կարմիր Բանակը չհաղթեր ֆաշիստներին, թուրքերը կմտնեին Հայաստան ու կոչնչացնեին Հայաստանի բնակչությանը, առնվազն ապուշություն է, որովհետև եթե անգամ թուրքերը, որպես գերմանացիների դաշնակից, մտնեին էլ Հայաստան, ապա նույնիսկ խիստ ցանկության դեպքում էլ այդպիսի բան չէին անի, որովհետև նրանք այդ ժամանակ ենթակա էին գերմանացիներին, ու բացառապես գերմանացիները կորոշեին, թէ թուրքական բանակը Հարավային Կովկասում ինչպես պիտի իրեն դրսևորեր: Իսկ որոշումը արդեն գերմանացիների կողմից ընդունված էր, որը բխում էր բացառապես Հայաստանի ու հայության շահերից:

Ես սա հիմա չեմ գրում, որպեսզի տպավորություն ստեղծվի, որ ես հավանության եմ արժանացնում Նացիստական Գերմանիային, իհարկե ոչ: Ես շատ ուրախ եմ, որ նացիստական չուման հաղթահարվեց ու եվրոպան արևելյան աշխարհամասերի նման չգնաց ավտորիտարիզմի ճանապարհով: Բայց մյուս կողմից, մենք չպիտի հիմարի նման հավատանք մեկ այլ հենցագործ ռեժիմի (որը չեկիստական ԽՍՀՄ-ն էր ու այսօրվա պուտինյան Ռուսաստանն է) կողմից մեր վզին փաթատած կեղծ լեգենդներին: Մենք պիտի մեր պատմությունը լավ իմանանք: Ես այս օրը հաղթանակի օր եմ համարում միայն Շուշիի ազատագրման համար, իսկ Երկրորդ Համաշխարհային Պատերազմում զոհված մեր պապերի համար անսահման ցավ եմ ապրում, որովհետև այդ ահավոր մեծաքանակ զոհերը մեր ժողովուրդը տվեց հանուն օտարների այլ ոչ թէ հանուն մեր ազգի:

Ես ամբողջովին հասկանում եմ, օրինակ, հրեաների ցնծությունը երկրորդ համաշխարհայինում Գերմանիայի պարտության հետ կապված, եթե այդպես չլիներ հրեաների վիճակը շատ լուրջ կլիներ, որովհետև նացիստները հրեաներին թշնամական տարր էին համարում: Կամ լրիվ հասկանում եմ սլավոնական ժողովրդների ցնծությունը, որովհետև նացիստները նրանց երկրորդ կարգի մարդ էին համարում ու պատրաստվում էին նրանց ստրկացնել: Իսկ որոշ հայերի ցնծությունը ընդհանրապես չեմ հասկանում, դա իմ մոտ ուղղակի զզվաք է առաջացնում և ուրիշ ոչինչ:

Թորոս Ալեքսանյան. Ֆեյսբուք: