Աշխարhի ամենաբարի գիրքը

Էրիկ Էմանուիլ Շմիթի «Օսկարը և վարդագույնով տիկինը» նովելը գրվել է 2002թ.: Այն առանց չափազանցության կարելի է անվանել աշխարհի ամենաբարի ստեղծագործություններից մեկը: Որտե՞ղ Շմիթնը այդքան բարություն գտավ: Միգուցե իրականում գոյություն ունեցող մի «վարդագույնով» տիկնոջից, կամ էլ պատմվածքի վարդագույնով տիկինը հենց Դանիել Դարյեն է, ում նվիրված է պատմվածքը:

Այսպիսով, ինչի՞ մասին է այս զարմանալի պատմությունը: Այն մասին է, թե ինչպես մարդը փնտրում է աստծուն և գտնում է նրան իր մեջ, իր հոգում: Այս պատմությունը կյանքի և մահվան, սիրո և դավաճանության, հավատարմության և ներման, կյանքի իմաստի մասին է:

Գիրքը սովորեցնում է, որ իրականում կարևոր չէ, արդյոք մենք սխալ ենք գործել:

Ամենակարևորը դա հասկանալ և ընդունելն է, բարեգութ լինելը քո և ուրիշների նկատմամբ: Ինչպես նաև անհրաժեշտ է քեզ ամենակարևոր հարցը տալ:

Ի՞նչ է կյանքը: Կյանքը զարմանալի երևույթ է: Ի սկզբանե այդ պարգևը գերագնահատվում է. մարդիկ կարծում են, որ նրանց տվել են հավերժական կյանք: Հետո թերագնահատում են. կարծում են կյանքը անարժեք, չափազանց կարճ է, և նրանք պատրաստ են լքել այն: Ի վերջո, նրանք գիտակցում են, որ դա նվեր չէր, կյանքը տվել են ժամանակավոր օգտագործման համար: Եվ միայն այդ ժամանակ մարդիկ փորձում են գնահատել կյանքը…

«Օսկարը և վարդագույնով տիկինը» Օսկար անունով մի մահամերձ երեխայի մասին է: Ամեն օր երեխային տեսության է գալիս նրա խնամող բուժքույրը' վարդագույնով մայրիկը, ով առաջարկում է Օսկարին յուրաքանչյուր օրն ապրել տաս տարվա նման: Այսպիսով Օսկարը կմահանա հարյուր քսան տարեկանում' տասի փոխարեն:

Նույն վարդագույնով տիկինը խորհուրդ է տալիս երեխային խոսել աստծո հետ նամակների միջոցով: Այդ նամակներում երեխան բավականին զավեշտալի, իսկ երբեմն նաև տխուր նկարագրում է հիվանդանոցի դանդաղաշարժ կյանքը, որտեղ անց է կացնում է իր կյանքի վերջին օրերը:
Սյուժեի կարևոր գիծը ոչ թե այն է, որ երեխան շուտով կհանգչի, այլ այն է, թե ինչ զգացմունքներ ունի Օսկարը կյանքը ճանաչելիս:

Ոչ, երեխան կյանքին հրաժեշտ չի տալիս, այլ ծանոթանում է դրա հետ: Նրա բոլոր զգացմունքները սրացած են, երեխան փորձում է գտնել աստծուն և հասկանալ նրա դերը մարդկային ճակատագրերում և իր կյանքում:

Նա փորձում է ընկալել բոլոր գիտելիքները, որոնք ստանում է տասներկու օրվա ընթացքում:
«Օսկարը և վարդագույնով տիկինը» բավականին փոքր ստեղծագործություն է, որը մեծ է իր ներքին բովանդակությամբ: Այն օգնում է հասկանալ կյանքը և ինքդ քեզ, փոխել կամ բարելավել կենսադիրքը և վերաբերմունքը շրջապատող մարդկանց նկատմամբ:

Գիրքը խորհուրդ է տալիս, որ յուրաքանչյուր օր պետք է նայել աշխարհին այնպես, կարծես այն առաջին անգամ ես տեսնում, և ամեն օր հիանալ դրա գեղեցկությամբ:

 Հեղինակ՝ booklover.am