Լուսինե Բադալյանի անկեղծ և հուզիչ պատմությունը՝ Իվետա Մուկուչյանի մասին

Հաղորդավարուհի Լուսինե Բադալյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.

«Զատիկի պատրաստությունները ինձ գցեցին հիշողությունների գիրկը: Էլի կներեք չափազանց անկեղծության համար, բայց պատմածիս իմաստը հուսով եմ կարդարացնի անկեղծությունս:
Անցյալ տարի Զատիկին մենք Գերմանիայում էինք` հիվանդանոցում։ Այդ առավոտյան Վահագը արթնացավ՝ վերջապես մի քիչ առույգ ու առաջին անգամ ուտելու ցանկություն հայտնեց . սիրտը խաշած հավ էր ուզում։ Այդ պահին զանգեց Իվետան (Մուկուչյան) ,ասաց. «Գալիս եմ, մաման տորթ է թխում, վերցնեմ֊գամ» ։ Ամաչեցի ասել, որ Վահագը հավ է ուզում: Դե մենք էդքան մտերիմ չէինք, եթերից ու բեմից դուրս շփվելու առիթ չէր եղել,առաջին անգամ հիվանդանոցում էինք հանդիպել (իմացել֊եկել էր), հո չէի ասելու էդ տորթը դեն նետի, հավ խաշի֊բեր: Բայց էն, որ չգիտեմ ես որտեղից գտնեմ էդ հավը, հազիվ մի բան է սիրտն ուզել: Էդ ինձ քիչ էր, մեկ էլ մնաց֊մնաց, ասեց, «Վա՜խ, հիմա տանը տապակած կանաչի` սխտոր֊մածունով, թարխունով ձու, չէ՞»: Հիմա սրտիցս արյուն է կաթում, ես « Գերմանիա տեղ» որտեղի՞ց էդ հայկական ուտելիքը գտնեմ: Ուղեղս պայթում ա, դե մի բան կերավ, անցավ֊գնաց: Իվետաս ուշացած եկավ։ Նայում եմ ձեռքին, տորթի փոխարեն, մի մեծ տոպրակ։ Բա թե «Լուլուս (ինքը ինձ էդպես ա կանչում ), մաման տորթը վառեց, ուրիշ բան ա ուղարկել, դրա համար մի քիչ ուշացա: Բաց արա` քանի չի սառել» ։ Բացեցի ու սկսեցի բարձր ծիծաղել: Վահագը միանգամից հասկացավ, իսկ Իվետան զարմացած դեմքիս էր նայում ու արդարանում, որ մոռացել էր, որ Վահագը հոտերից վատ է զգում : Առաջինը հանեցի խաշած հավը, հետո` տապակած կանաչին` սխտոր֊մածունով , հետո` ներկած հավկիթները` թարխունի հետ: Վերջապես, երկար ժամանակ անց` տեսա ախորժակով ուտող Վահագ, նույնիսկ լսեցի: Երբեք չէի մտածի, որ «ուտելիքը կամ քայլելը, շնչելը կարող են մարդուն էսքան երջանկացնել» արտահայտությունը ու հասկացա, որ դա նշան էր՝ ամեն ինչ լավ էր լինելու և` Փառք Աստծո:
Ասածս ի՞նչ է. Երբ մենք մեր պատրաստություններն ենք տեսնում, մեկ֊մեկ էլ նեղվում ենք էդ նախատոնական վազքից, հաճախ չենք պատկերացնում, որ ինչ-որ մի տեղ, ինչ֊որ մեկի համար դա երազանքի պես բան կարող է լինել: Գնահատենք այն, ինչ ունենք: Աստված էլ թող բոլորին հասնի: Իվետային էլ մեծ հաջողություններ տա ` ինքը էն մարդն է, որ լավագույնին է արժանի, հավատացե'ք:
Շնորհավոր Սուրբ Զատիկ
Հ.Գ. Իվետիկս էնքան էր ուրախացել հայկական ուտելիքից ստացած մեր հաճույքից, որ հետո` մի ամիս անց, երբ գնացինք իրենց տուն, տեսանք Սուսաննան` Իվետայի մաման, Համբուրգի կենտրոնում` իրենց պատշգամբում իր ձեռքով հայկական խորոված ա սարքում մեզ համար»: