Ես բարձր եմ գնահատում ցանկացած ոճում արված լավ աշխատանք, սակայն մերը՝ ազգայինը, պետք է լինի առաջնային. Գոհար Բալյան

Հայկական մշակույթի անբաժան մասն են կազմող ժողովրդական գործիքները, որոնք թվում է  թե վերջին շրջանում մոռացվել են: Հասուն սերունդը հաճախ բողոքում է, որ դրանցով հետաքրքրվողների թիվը երիտասարդների շրջանում նվազել է:Պարզելու համար, թե որքանով են այսօր երիտասարդները հետաքրքրված ժողովրդական գործիքներով և առհասարակ ի՞նչ ուսումնական հաստատություններ կան այս ոլորտում, Operativ.am-ի թղթակիցը զրուցեց Ազգային նվագարանների պետական նվագախմբի քանոնահարուհի Գոհար Բալյանի հետ:

-Ի՞նչ հետաքրքրություն են վայելում ժողովրդական գործիքները երիտասարդների շրջանում:

-Պետք է ասեմ, որ վերջին շրջանում հետաքրքրությունը բավականին մեծացել է ժողովրդական գործիքների հանդեպ, մասնավորապես երիտասարդների մոտ: Օրինակ՝ շատ են դուդուկի, քանոնի և առհասարակ ժողովրդական երգի սիրահարները: Նույնը չեմ կարող ասել դպրոցականների մասին, քանի որ շատերը նույնիսկ ծանոթ չեն նվագարաններին: Դրանում, ինչ խոսք, մեծ է ընտանիքի և հեռուստատեսության դերը: Անհրաժեշտ է մեծացնել շփումը ժողովրդական գործիքների հետ:

-Ոլորտի առաջխաղացման համար ունենք արդյո՞ք համապատասխան ուսումնական հաստատություններ և դասավանդողներ

-Այսօր մենք ունենք գործող շատ խմբեր, որոնց միջոցով կարելի է երեխաներին, երիտասարդներին մոտեցնել ժողովրդական երգ ու երաժշտությանը: Դրանցից մեկը՝ Ազգային նվագարանների պետական նվագախումբն է, որն իր մեջ ներառում է գրեթե բոլոր ժողովրդական նվագարանները և պարբերաբար անցկացնում է համերգ-դասախոսություններ դպրոցականների համար և ծանոթացնում բոլոր գործիքներին: Այս և նմանատիպ այլ ծրագրերի և հաղորդումների միջոցով կարելի է պրոպագանդել ժողովրդական նվագարանները:

-Եթե համեատական անցկացնեք վերջին մի քանի տարվա կտրվածքով, ապա ի՞նչ եք կարծում սերը դեպի ժողովրդական գործիքներ նվազե՞լ է, թե՞ ավելացել:

-Կարծում եմ այսօր ժողովրդական երաժշտության լսարան ամեն դեպքում ունենք, պարզապես պետք է ավելի ընդլայնել այն: Ուզում եմ նշել նաև «Շանթ» հեռուստաընկերության «Ժողովրդական երգիչ» նախագիծը, որովհետև այն երիտասարդների մի մեծ խումբ թողեց, որոնք այսօր աշխարհի տարբեր կողմերում ներկայացնում են հայ երգն ու երաժշտությունը: Հիմա պակասում են նմանատիպ հաղորդումները, իսկ արդյունքում մեր այսպես կոչված «հարևանները» սեփականաշնորհում են մեր ազգային նվագարաններն ու մեծ հպարտությամբ հայտարարում, որ դա իրենցն է:

-Դուք որպես երաժիշտ ի՞նչ խորհուրդ կտաք, ի՞նչ երաժշտություն է պետք լսել՝ երաժշտական ճաշակ ձևավորելու համար:

Պետք է սթափվել, ավելի զգոն լինել մեր ունեցածը պահպանելու համար: Ես ինքս դեմ չեմ այլ ազգի երաժշտությանը, նվագարաններին: Իհարկե, պետք է լսել, ծանոթ լինել, վերջապես հարգել այլ ժանրի կատարողներին: Ես բարձր եմ գնահատում ցանկացած ոճում արված յուրաքանչյուր լավ աշխատանք: Ուղղակի մերը՝ ազգայինը, պետք է լինի առաջնային:

Վարդուհի Ստեփանյան