Ի՞նչ տեսակետներ ունի հայ հասարակությունը Հելոուինի տոնի կապակցությամբ
Նախորդ նյութի մեջ ներկայացրել էինք, թե ինչպես է հայ հասարակությունը տոնում Հելոուինի տոնը: Հասարակության մեջ տարբեր շերտեր տարբեր մոտեցումներ ունեն տոնի հետ կապված: Operativ.am-ի թղթակիցը այս կապակցությամբ զրույց ունեցավ երիտասարդների հետ: Հայաստանում այս տոնը նշելուն դեմ արտահայտվեց ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանողուհի, լրագրող Աննա Գարեգինյանը:
Արդյո՞ք Հայաստանում պետք է նշեն այս տոնը:
Այսօր Հայաստանում կան շատ երիտասարդներ, ովքեր նշում են այս տոնը։ Սակայն ես, լինելով այսօրվա երիտասարդության ներկայացուցիչ, ինքս չեմ նշում և այդքան էլ կողմ չեմ այս տոնին։
Ծանո՞թ եք տոնի առաջացման պատմությանը:
Ծանոթ եմ և գիտեմ՝ Միացյալ Նահանգներում և Կանադայում այն շատ հայտնի տոն է, կապ ունի մահացածների հոգիների, փերիների, վհուկների և նույնիսկ Սատանայի ու դևերի հետ։ Իսկ Հայաստանում այն նշում են շատ երիտասարդներ, բայց, ցավոք իրականում բոլորը չեն, որ գիտեն դևերի և սատանաների դերակատարության մասին և նշում են ժամանակակից երևալու, գուցե միայն ուրախանալու համար։ Այսպես հայ երիտասարդները նշում են այս տոնն և մեր քրիստոնեական մտածելակերպի մեջ ներս թողնում հոգիներին ու սատանաներին: Հեթանոսության հետ առնչություն ունեցող տոն չէ, որ պետք է մեծ շուքով նշվի և վախ պատճառի շատերին։
Եթե հնարավորություն ունենայիք որևէ բան փոխելու տոնի մեջ, ապա ի՞նչ փոփոխություն կանեիք:
Ոչինչ էլ չէի փոխի տոնի մեջ, քանի որ այն մերը չէ: Ինչպես երևում է նրանց՝ տոնին պատրաստվելու, սատանայական մոտիվներին, արյունալի պատկերներին հաճելիորեն պատրաստվելուց, դուր է գալիս տոնը հենց այդպիսին: Ինչ-որ բան կփոխեի մեր հասարակության մեջ՝ փոձելով հասկացնել, որ պետք չէ թույլ տալ սատանային տիրանալ մեր հոգիներին… Գուցե լինեն մարդիկ, ովքեր չեն համաձայնի ինձ հետ։ Դա նորմալ և բնական երևույթ է, բայց սա իմ կարծիքն է. սա մի տոն է, որը մարդկանց վախեցնում է, իսկ մեզ՝ հեռացնում աստվածայինից: Դրա փոխարեն մեծ սիրով թող նշեն մեր հայկական տոներն ու չձուլվեն օտարության հետ:
Հարցի կապակցությամբ մեկ այլ տեսակետ հայտնեց Դաթո Աբուլաձեն:
Արդյո՞ք Հայաստանում կան բոլոր պայմանները, որպեսզի Հելոուինը նշենք իր ավանդույթներին համահունչ կերպով:
Եթե խոսքը գնում է աշխարհագրական առումով, իհարկե, բոլոր պայմանները կան։ Բացի այդ, Հայաստանը դրական առումով մեծ փորձ ունի այլ տոներ ևս վերցնելու և նշելու։ Այլ հարց է եղած մենթալիտետը, որը, անկեղծ ասած, այնքան էլ ուրախությամբ չի ողջունում արտասահմանյան տոները։ Պետք է ասել, որ վերջին շրջանում (կապված և՛ համացանցի էլ ավելի հասանելի դառնալու, և՛ օնլայն լրատվամիջոցների թվաքանակի ավելացման հետ) տոնի մասին շատերն իմացան, տեղեկացան։
Դուք Հայաստանում մասնակցո՞ւմ եք տոնին:
Երբևէ չեմ մասնակցել այս տոնին, որովհետև, անկեղծ ասած, էությամբ հանգստություն սիրող մարդ եմ, և չեմ սիրում գտնվել աղմկոտ վայրերում, իսկ հելոուինյան «տարածքը», որպես կանոն, բավականին աղմկոտ է լինում։
Իսկ ԵՊՀ Սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի ՈւԽ նախագահ Արամ Առաքելյանը հարցի կապակցությամբ արտահայտեց բոլորովին այլ տեսակետ:
Հայաստանում կա՞ն անհրաժեշտ միջոցները, որպեսզի լիարժեք կերպով տոնեն Հելոուինը:
Անհրաժեշտ միջոցները ստեղծվում են ցանկության առկայության պարագայում: Իսկ այն, որ ցանկությունը շատ մեծ է, այդ ամենը երևում է երիտասարդների տրամադրվածությունից ու տոնի նախապատրաստական աշխատանքներից:
Երբևիցե մասնակցե՞լ եք տոնին:
Մասնակցել եմ և արդեն 3 տարի է, ինչ հանդիսանում եմ տոնի կազմակերպիչ: Եվ ինչպես ասել էր Հռոմի պապը, երիտասարդությունը չպետք է որևէ իմաստ դնի տոնի մեջ, այլ պետք է պարզապես ուրախանա: Ես կողմ եմ այդ տեսակետին, հատկապես այն դեպքում, երբ մեր հասարակությունը տոնային քաղցի մեջ է գտնվում:
Սոնա Բախշյան