Ընկերությունն ու բարեկամությունը չպետք է փոխել փողի հետ

Երբեք ինձ ազգակից չեմ ընդունել ու չեմ էլ ընդունի այն մարդկանց, ովքեր Հայաստանը լքում են առհավետ ու ասում են, որ ինչ էլ լինի հետ չեն գալու, որ սա ապրելու տեղ չի ու մի շարք նման դատարկամտություններ:
Դե հիմա բռնվեք.

Էն մարդիկ, որ ստեղից գնում են ու գնում են առհավետ, անունն էլ դնում են, որ հիասթափվել են պետությունից ու էլ չեն ուզում հայրենի հողում ապրեն, թեկուզ և պատերազմ էլ լինի հետ եկացող չեն, լավ կանեն ազգությունն էլ փոխեն ու մոռանան, որ հայ են:

Հայն իր հողը երբեք հավետ չի լքել ու չի լքի: Հենց մահանալուց են լինում վերջին խոսքն էսա. ինձ իմ հողում թաղեք. էս Ձեր համար գերեզմանոց չի: Էս հողը սովոր է իր գիրկն ընդունել հերոսներին, ովքեր կյանք են տվել էս հողի համար, ոչ թե նրանց ովքեր դրսում ապրելով կյանքն են արել ու ամեն պատեհ-անպատեհ առիթով քննադատել հայրենիքը:

Երբ թողնում գնում եք երկրից արտագնա աշխատանքի, Ձեր ընտանիքը պահելու համար, էդ ընդհանրապես չի նշանակում, որ հենց ոտքներդ պնդացավ պարտավոր եք Ձեր ընտանիքին, Ձեր հետ տանել:Սխալ եք անում: Գնացեք աշխատեք, գումար ուղղարկեք Ձեր երեխեքին այստեղ պահեք:Հասկացե՛ք, դատարկում եք մեր երկիրը: Նայում ես երեխեքին դեռ փոքր՝ մինչև 10-12 տարեկան, բռնում տանում են արտասահման: Հարցին, թե ինչու՞ եք տանում լսում ենք էս պատասխանը. առանց իրենց չեմ կարող:

Ծնողական սերն ուրիշ է հասկանում եմ, բայց Դուք նայեք ինչ եք անում. երեխուն իր մանկության լավ տարիներից կտրում տանում եք ձեր մոտ, ինչ է,թե Ձեր հետ ապրի: Երեխուն կտրում եք իր ընկերներից, իր բարեկամներից, իր շրջապատից: Երբևէ Ձեզ հարց տվել ե՞ք իսկ, որ երեխաս մեծացավ ի՞նչ ունի պատմելու թոռներիս, էն որ օնլայն խաղերում ռեկորդներ է սահմանել: Ձեր երեխան պիտի խոխոլի հետ խաղա-մեծանա՞:Էդ երեխուն կտրում եք իր ամենալավ տարիներից գցում եք օտարության մեջ ասում եք համակերպվի. ինչո՞վ համակերպվի, որ ընկեր չունի, թե՞ սկսի սովորել դրսի անողնաշարներից անմարդկային վերաբերմունքը:

Մեր ջանով-ղուրբավոն ազգը թողած, որտեղ երեխան մեծանալով դառնում է ավելի լավը, վայելում պապի-տատի անմնացորդ սերը, Դուք այս ամեն ինչի վրա թքած ունենալով բռնում կտրում գցում եք արտասահմանի փողոցները, ասում եք. էստեղ երեխաս ավելի լավ կմեծանա, էստեղ ես իրեն ավելի լավ կպահեմ:Սխալվում եք. երջանկությունը փողի մեջ չէ, այն էլ  երեխաների համար:Երեխային, որ տանում եք գոնե իրեն երբևէ հարցրել ե՞ք. բալես դու նախընտրում էս ընկերներիդ հետ էստեղ մնալ, թե՞ հայրիկի հետ արտասահմանում պլանշետ գրկել:Ինչ՞ի եմ ասում պլանշետ, քանի որ մեծ մասը ընդհանրապես դուրս էլ չեն գնում ու դանրա համար, որ ծնողն իր երեխայի համար վախենում է, մտածում. հանկարծ տեղացիները չտեսնեն այստեղից չէ նեղացնեն:

Ադքան,որ հասկանում եք թողեք այստեղ մեծանա Ձեր զավակը: Տանում եք արտասահման պլանշետը, կամ նման մի ուրիշ բան տալիս ձեռքը ասում եք. զբաղվի, հենց գնանք Հայաստան ընկերներիդ կտեսնես. ի՞նչ ընկեր, տարին մեկ կամ 2 անգամ մեկին տեսնելով մնու՞մ են ընկերներ: Կամ տղա երեխուն փախցնում եք, որ չծառայի: Ինչի՞, սա իր հողը չէ՞, թե՞ ինքը Զինվորից լավ տղա է:

Հիմա արտասահմանում բոլորը կյանք լավ կյանքով են ապրում, Բանակից իրենց երեխաներին փախցնողին էլ տրամաբանական հարց. որ պատերազմ սկսեց թուրքն եկավ պապերիդ գերեզմանը պղծեց(բոլոր իմաստներով էլ կարող եք հասկանալ) դա ձեզ դուր կգա՞, թե պետք է էլի լեզվի փաթաթան դարձած արտահայտությունը ասեք. կառավարությունը կառավարություն չի, ինչի՞ չի պահում:Բա եկեք պահեք, բա ուրե՞ք:

Ձեր երեխեքին տանում եք երկրից ծառայող էլ չի մնում, ստիպված խնդիրներ ունեցողին են տանում Բանակ դրանից էլ ոգևորված սկսում եք Բանակին կպնել, հա բա Ձեր առողջ երեխու մատը փուշ մտնի սուգ պտի կապեք: Դուք տենց մամայի բալա մեծացրեք: Պոստերում մարդ չի մնացել ու հետո էլ, որ Զինվոր ենք կորցնում միանգամից սկսում եք փնովել, դե թող Ձեր ու Ձեր նմանների տղաները գան դիրքերում անխտիր կանգնեն տեսնենք ազերին համարձակություն կանի այդքան հայի դեմ դուրս գա՞:  

Ամեն զոհված Տղայի արյունը Բանակից փախնողի խղճին պտի մնա: Երբ որ կգաք հետներս պետք եղած ժամանակ հավասար կկռվեք, այ էդ ժամանակ նոր արդեն հանգիստ իրավունք կունենաք ինչոր մեկին փնովել ու հատկապես Բանակին:  

Ձեր նմանները, եթե մի քիչ շատ լինեն, Ես վախում եմ որ էս մի թիզ հողնել կկորցնենք:
Ձեզ թվում է Ես չե՞մ ուզում ապրեմ մեծ քաղաքներում, ինչպես Նյու Յորքը, Լոս Անջելեսը, Մոսկվան, Փարիզը:Ուզու՛մ եմ, բայց ինձ սպանեն էլ Ես իմ ընկերությունը, իմ բարեկամությունը, երբեք չեմ փոխի փողի հետ: Թող գոյատևեմ իրանց կողքին լինելով, բայց չապրեմ մուլտիմիլիաների կյանքով օտարության մեջ:

Ամեն մեկդ Ձեր գնալով մեր վիճակն եք վատացնում ու հետո ասում թանկությունն է պատճառը: Պարզ բան. բիզնեսմենը սովոր է ստանալ հստակ եկամուտ ու հետո հենց զգում է եկամուտը պակասում է, սկսում է գինը բարձրացնել:Հետո սրանից ոգևորված էլի եք արտագաղթում, դե հետո էլի են գինը թանկացնում, հետո էլի, էլի, էլի...

Գարգեհին Նժդեհը լավ խոսք ուներ.
-Մահացեք այնպես, որ Ձեր մահն էլ ծառայի հայրենիքին:

Աշոտ Ավագյան,ֆեյսբուք: